












راز بقا: حلزون غولپیکر آفریقایی (Giant African Snail) که با نام حلزون ببری زمینی غولپیکر (Giant Tiger Land Snail) نیز شناخته میشود، یکی از بزرگترین و شگفتانگیزترین نرمتنان خشکیزی در جهان است. این گونه که در اصل بومی شرق آفریقاست، اکنون در سراسر آسیا، اقیانوسیه و حتی بخشهایی از قاره آمریکا پراکنده شده و به یکی از بدنامترین گونههای مهاجم جهان تبدیل گشته است.
به گزارش راز بقا، صدف این گونه حلزون میتواند تا ۲۰ سانتیمتر رشد کند و بدنش فراتر از آن امتداد یابد؛ موجودی هم الهامبخش و هم نگرانکننده. در حالی که در برخی فرهنگها بهعنوان غذا یا حیوان خانگی نگهداری میشود، تکثیر سریع و تأثیرات اکولوژیکیاش موجب نگرانیهای فراوانی شده است.
به گزارش راز بقا، حلزون غولپیکر بهخوبی از روی اندازه و الگوهای چشمگیر صدفاش شناخته میشود. صدف مخروطی آن که اغلب قهوهای با خطوط تیرهتر است، شباهت زیادی به خطوط ببر دارد و به همین دلیل لقب «حلزون ببری» گرفته است.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
حلزون فلسدار آتشفشانی؛ موجود دوجنسه و زرهپوش با قلب غولپیکر که بدون غذا در اقیانوس زنده میماند
حلزون دریایی؛ حلزون بدون صدفی که آلت تناسلی یک بار مصرف دارد!
یک حلزون بالغ آفریقایی میتواند تا ۲۵۰ گرم وزن داشته باشد و بسیار بزرگتر از حلزونهای معمولی باغچه است. بدن دراز و لغزندهاش از صدف بیرون میآید و دو جفت شاخک دارد - جفت بالایی چشمها را حمل میکند و جفت پایینی وظیفه حس کردن محیط را بر عهده دارد.
بر خلاف حلزونهای کوچک که اغلب نادیده گرفته میشوند، این غولها چه در باغها و چه روی دیوارها پس از باران بهسختی قابل چشمپوشیاند.
به گزارش راز بقا، این گونه مانند سایر گونهها هرمافرودیت است؛ یعنی هر حلزون هم اندام نر و هم اندام ماده دارد. شگفتآور اینکه یک حلزون میتواند سالانه تا ۱۲۰۰ تخم بگذارد که همین عامل موفقیت آن در مهاجم شدن است. رژیم غذاییاش هم چشمگیر و هم مخرب است.
حلزونهای غولپیکر بیش از ۵۰۰ گونه گیاهی را مصرف میکنند، از جمله محصولاتی، چون برنج، ذرت و موز. افزون بر گیاهان، گاهی کاغذ، گچ و حتی سنگریزهها را نیز برای تأمین کلسیم صدف خود میخورند. این حلزونها شبزی هستند و بیشتر در شب یا هوای مرطوب بیرون میآیند تا از گرمای خورشید در امان بمانند. سازگاری و مقاومتشان سبب میشود که کنترل آنها در محیطهای جدید بسیار دشوار باشد.
به گزارش راز بقا، در برخی مناطق، حلزون غولپیکر آفریقایی دارای اهمیت فرهنگی و اقتصادی است. در غرب آفریقا بهعنوان غذایی لذیذ و سرشار از پروتئین مصرف میشود و حتی بهعنوان غذایی مقوی شناخته شده است. برخی افراد آنها را بهعنوان حیوان خانگی نگه میدارند و از ظاهر منحصربهفرد و حرکات آرامشان لذت میبرند.
با این حال، همه تعاملات با آنها مثبت نیست. در بسیاری از کشورها بهعنوان آفات کشاورزی و ناقلان بیماری شناخته میشوند. آنها میتوانند انگل Angiostrongylus cantonensis را منتقل کنند که موجب مننژیت در انسان میشود. به همین دلیل، در کشورهایی مانند ایالات متحده نگهداری یا واردات آنها غیرقانونی است.
به گزارش راز بقا، حلزون غولپیکر آفریقایی پر از ویژگیهای عجیب و شگفتانگیز است. یکی از غیرمعمولترین تواناییهایش ورود به حالتی به نام خواب تابستانی (Aestivation) است؛ در این حالت خود را با یک لایه آهکی به نام اپیفرگم میبندد و برای ماهها غیرفعال میماند تا شرایط محیطی بهتر شود. نکته جالب دیگر، ظرفیت تولیدمثل خارقالعاده آن است.
هرچند یک حلزون بهتنهایی نمیتواند خودش را بارور کند، اما فقط دو حلزون کافی هستند تا جمعیتی عظیم ایجاد کنند و فاجعهای زیستمحیطی به بار آورند.
این حلزونها همچنین اشتهای عجیبی دارند. آنها فقط گیاه نمیخورند؛ بلکه به رنگ دیوار، سیمان و گچ نیز علاقه نشان میدهند، زیرا در جستوجوی کلسیم و مواد معدنی هستند. در برخی مواقع شبها از دیوار خانهها بالا میروند و با عضو زبانمانند خود که پوشیده از دندانهای ریز است، دیوار را میخراشند.
حقایق شگفتانگیز دیگر شامل نقش آنها در طب سنتی و صنعت مدرن است. در برخی فرهنگهای آفریقایی، لجن این حلزون برای درمان مشکلات پوستی مؤثر دانسته میشود. امروزه نیز صنعت لوازم آرایشی از ترشحات آنها در کرمها و سرمهای زیبایی استفاده میکند.
برخلاف شهرت بدی که دارند، این حلزونها میتوانند در اسارت تا ۱۰ سال عمر کنند؛ موضوعی که آنها را به حیوانی هم جالب و هم بحثبرانگیز تبدیل کرده است.