












بزرگترین و درخشانترین بارش شهابی تابستان موسوم به «بارش شهابی برساوشی» بامداد چهارشنبه ۱۳ اوت به وقت محلی به اوج خود میرسد. همزمان، سیارههای زهره و مشتری نیز در آسمان به یکدیگر نزدیک شده و همانند یک ستاره بسیار پرنور ظاهر خواهند شد.
اگر تمرکزتان بر تماشای بارش شهابی است، بدانید که امسال درخشش زیاد ماه میتواند دیدن شهابها را در زمان اوج یعنی سحرگاه دشوار کند. به همین دلیل، برخی کارشناسان پیشنهاد میکنند یک هفته پس از اوج بارش به رصد آسمان بپردازید تا شهابها را در آسمانی تاریکتر ببینید.
تادئوس لاکورسیه، هماهنگکننده برنامههای آسماننما در موزه بل در مینهسوتا میگوید: «بارشهای برساوشی یک بارش شهابی فوقالعاده هستند.»
به گفته او، در شرایط آسمان تاریک و بدون ماه، این بارش میتواند بین ۶۰ تا ۱۰۰ شهاب در ساعت ایجاد کند. اما امسال، با توجه به اینکه ماه در زمان اوج حدود ۸۴ درصد کامل خواهد بود، انتظار میرود تعداد شهابهای قابل مشاهده به ۱۰ تا ۲۰ شهاب در ساعت کاهش یابد. انجمن شهابسنگ آمریکا (AMS) نیز همین برآورد را ارائه کرده است.
لاکورسیه افزود: «امسال در واقع توصیه میکنم مردم کمی دیرتر یعنی حدود یک هفته پس از اوج برای رصد شهابها آماده شوند، یعنی زمانی که نور ماه کمتر خواهد بود.»
این بارش شهابی تابستانی هر سال از اواخر تیر آغاز و تا ۲۳ اوت (۲ شهریور) ادامه دارد که بازهٔ زمانی بلندی برای بارش شهابی بهشمار میآید. اوج این بارش شهابی معمولاً هرساله در حدود بیست و دوم مرداد روی میدهد.
زمین در مدار خود به دور خورشید، چندین بار در سال از میان تودههای ذرات و گردوغبار باقیمانده از دنبالهدارها و گاهی سیارکها عبور میکند.
منشأ بارش برساوشی، ذرات به جا مانده ازدنبالهدار سوئیفت–تاتل است.
وقتی این ذرات پرسرعت وارد جو زمین میشوند، بر اثر برخورد با مولکولهای هوا به شدت داغ شده و میسوزند. گاهی هوای اطراف ذره نیز برای لحظهای میدرخشد و دنبالهای آتشین به جا میگذارد؛ این همان چیزی است که به آن «ستاره دنبالهدار» یا شهاب میگوییم.
برای تماشای بارشهای شهابی سالانه به تجهیزات خاصی نیاز نیست، تنها باید مکانی به دور از آلودگی نوری شهر انتخاب کنید.
بهترین زمان برای دیدن بارش شهابی، ساعات پیش از طلوع خورشید است؛ زمانی که ماه در بخشهای پایینتر آسمان قرار دارد.
منابع نوری رقیب مانند ماه درخشان یا نور مصنوعی مهمترین مانع برای دیدن شهابها هستند. شبهای صاف و بدون ابر، زمانی که ماه هلالی یا کوچک است، بهترین شرایط برای رصد محسوب میشوند.
همچنین بهتر است چشمهایتان را به آسمان بدوزید و از نگاه کردن به گوشی یا منابع نور دیگر پرهیز کنید تا چشمها به تاریکی عادت کنند و شهابهای بیشتری را ببینید.