












راز بقا: در اعماق سرزمینهای یخبندان سیبری، در جمهوری یاقوتستان (ساخا) روسیه، روستای دورافتادهای به نام اویمیاکن واقع شده که بهعنوان سردترین مکان مسکونی دائم در کره زمین شناخته میشود.
به گزارش راز بقا، این منطقه با دمایی بیسابقه، دورافتادگی جغرافیایی و شرایطی سخت و خشن، یکی از غیرقابلتحملترین زیستگاهها برای زندگی انسانی محسوب میشود. با این حال، جمعیت کوچکی از انسانها هنوز در این نقطه سختگیرانه دوام آورده و خود را با آن وفق دادهاند.
به گزارش راز بقا، اویمیاکن در ناحیه اویماکونسکی در شمال شرقی سیبری و در ارتفاع حدود ۷۵۰ متری از سطح دریا قرار دارد. این روستا که در نزدیکی رودخانه ایندیگیرکا واقع شده، در میان کوههایی احاطه شده است که موجب به دام افتادن هوای سرد میشوند و اقلیمی شبهقطبی دارد؛ یعنی زمستانهای بسیار طولانی و سرد و تابستانهایی کوتاه و معتدل.
سردی این منطقه تنها یک عدد نیست، بلکه واقعیتی ملموس و وحشتناک است. در ۶ فوریه ۱۹۳۳، دمای اُیماکُن به دمای منفی ۹۰ درجه رسید؛ رکوردی که آن را به سردترین منطقه مسکونی ثبتشده در جهان تبدیل کرد. ساکنان محلی حتی از دماهایی پایینتر از این میزان به صورت غیررسمی سخن میگویند. زمستانها از اکتبر تا آوریل ادامه دارند و در این مدت، دمای روزانه معمولاً زیر ۴۰- درجه باقی میماند.
برف و یخ بیشتر ماههای سال زمین را میپوشانند و طول روز در زمستان به تنها ۳ ساعت کاهش مییابد. آسمان صاف و فشار بالای هوا باعث کاهش سریع دمای شبها میشود. البته باید توجه داشت که سردترین نقطه زمین بهطور کلی قارهی جنوبگان (آنتارکتیکا) است، اما آن منطقه فاقد سکونت دائم انسانی است.
در اویمیاکن، زنده ماندن به شیوهای منحصربهفرد صورت میگیرد. جمعیت روستا حدود ۵۰۰ نفر است که بیشتر آنها از اقوام یاقوت و روس هستند. گرمایش منازل مسئلهای حیاتی است؛ اغلب خانهها با اجاقهای چوبسوز و زغال سنگ گرم میشوند، چراکه زیرساخت گازرسانی در این منطقه وجود ندارد. لولههای آب به سرعت یخ میزنند، بنابراین آب یا به صورت بلوکهای یخ ذخیره میشود یا از چشمهها بهصورت دستی جمعآوری میگردد.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
غار کروبرا؛ عمیقترین و شگفتانگیزترین غار کشفشده روی زمین با عمق باورنکردنی ۲۱۹۷ متر
سقطرا؛ جزیرهی جادویی با گیاهان و حیواناتی منحصربهفرد و فضایی که کسی باور نمیکند جز کشور یمن باشد
خودروها در طول روز روشن نگه داشته میشوند تا یخ نزنند و اغلب در پارکینگهای گرم نگهداری میشوند. باتریها، سوخت و وسایل الکترونیکی بهراحتی در این هوا از کار میافتند و حتی کارهای ساده مثل قدم زدن یا استفاده از سرویس بهداشتی میتواند خطرناک باشد.
لباسها باید چند لایه و ویژه اقلیمهای بسیار سرد باشند. مردم محلی اغلب از پوست گوزن شمالی یا خز حیوانات برای تهیه پوشاک سنتی استفاده میکنند که عملکردی بهتر از الیاف مصنوعی دارد.
با وجود همه این دشواریها، جامعهای کوچک، اما متحد شکل گرفته است. در روستا مدرسه، فروشگاه و اداره پست وجود دارد. کشاورزی تقریباً غیرممکن است، بنابراین رژیم غذایی بهشدت وابسته به گوشت و ماهی است؛ از جمله گوشت اسب یخزده، گوشت گوزن و غذایی محلی به نام استروگانینا که از برشهای نازک ماهی یخزده خام تهیه میشود.
به گزارش راز بقا، نام اویمیاکن بهطور طنزآمیزی به معنای «آب یخنزن» است، که اشاره به چشمه گرمی در نزدیکی روستا دارد که زمانی محل آبشخور گوزنهای شمالی بود. این تضاد معنادار، شهرتی جهانی برای روستا بههمراه آورده است. در سالهای اخیر، اُیماکُن به مقصدی برای گردشگران ماجراجو تبدیل شده است که میخواهند سرمای واقعی زمین را تجربه کنند.
بازدیدکنندگان با تابلویی روبهرو میشوند که روی آن نوشته شده است: «اویمیاکن؛ قطب سرما». تورهایی شامل سورتمهسواری با سگ، مشاهده شفق قطبی، و آشنایی با فرهنگ مردم محلی برگزار میشود. البته، رسیدن به این منطقه حتی در تابستان نیز دشوار است، چه رسد به زمستانهایی که دمای هوا دشمنی آشکار دارد.
به گزارش راز بقا، اویمیاکن صرفا به دلیل دماهای پایین بینظیر نیست، بلکه در عجیبترین پدیدههای زمستانی نیز رکورددار است. یکی از عجیبترین نکات این است که عینکهای فلزی میتوانند به صورتتان بچسبند. مردم محلی هشدار میدهند که در دماهای بسیار پایین، نفس کشیدن عمیق میتواند موجب اسپاسم ریه شود و موهای بینی فوراً یخ بزند.
واقعیت شگفتانگیز دیگر این است که خودکارها از کار میافتند و وسایل الکترونیکی ظرف چند ثانیه خاموش میشوند. حتی اگر آب داغ را به هوا بپاشید، در یک لحظه به ابر مه یخی تبدیل میشود؛ پدیدهای به نام اثر امپمبا (Mpemba effect).
عجیبتر از همه، گورستان اویمیاکن است. زمین بهقدری منجمد است که برای حفر قبر باید آتش روشن کنند تا خاک ذوب شود؛ فرایندی که گاهی چند روز طول میکشد. با این حال، سنت دفن مردگان همچنان حفظ میشود؛ و در نهایت، تضاد دمایی حیرتانگیز: در تابستان، دما به مثبت ۳۰ درجه سلسیوس میرسد؛ یعنی تفاوتی نزدیک به ۱۰۰ درجه سانتیگراد بین سردترین و گرمترین زمان سال؛ تغییری که در هیچ نقطهی دیگری از زمین دیده نمیشود.