اردک «بالی»؛ اردکی با تاجی شبیه فرشته‌ها که جهان را متحیر کرده است

راز بقا، اردک بالی یا به تعبیری دیگر «اردک تاجدار بالی» یا «دونده تاجدار»، یک نژاد زیبا از اردک‌های اهلی است. این اردک به نام اردک دونده یا اردک تاجدار بالی نیز شناخته می‌شود و یکی از قدیمی‌ترین نژاد‌های اردک اهلی نیز شناخته می‌شود. 

به گزارش راز بقا، همانطور که از نام آن پیداست، اردک بالی در اصل از جزیره زیبای بالی در شرق جاوه آمده است و معمولاً در خارج از بالی غیر معمول است و فقط در این جزیره زندگی می‌کند. البته اردک بالی در دهه ۱۹۲۰ از بالی وارد بریتانیا شد و حدود پنج سال بعد به عنوان یک نژاد استاندارد ثبت شد. 

تعداد آن‌ها از دهه ۱۹۳۰ تا دهه ۱۹۸۰ به تدریج کاهش یافت، زمانی که در نهایت دوباره محبوبیت پیدا کردند و پرورش دهندگان شروع به اولویت بندی و پرورش آن‌ها کردند.

تاریخ و شکل و شمایل اردک بالی 

منشأ و تاریخچه دقیق اردک بالی به خوبی مستند نیست، اما این تصور وجود دارد که این نژاد طی دو هزار سال گذشته در بالی اندونزی توسعه یافته است. اگرچه سوابق مکتوبی از این نژاد وجود ندارد اما، می‌توان حکاکی‌های سنگی که آن‌ها را در بالی نشان می‌دهند مشاهده کرد. آن‌ها احتمالاً بین اردک کاکل‌دار اندونزیایی، اردک دونده هندی، و چندین نژاد اردک محلی ناشناخته در بالی، آمیخته شده اند. این نژاد جالب در درجه اول برای اهداف زینتی پرورش داده می‌شود و اغلب در معابد و باغ‌های بالی نگهداری می‌شود. کشاورزان پس از شروع بلوغ آن‌ها را از مزارع خارج خواهند کرد وگرنه اردک‌ها برنج کشاورزان را می‌خوردند.

این اردک‌ها به دلیل زیبایی بسیار مورد توجه هستند و اغلب در رویداد‌های فرهنگی و مراسم مذهبی به نمایش گذاشته می‌شوند. تاج روی سر آن یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های آن است و نتیجه جهش‌های ژنتیکی است. آن‌ها هنوز در شالیزار‌ها پرسه می‌زنند و روز‌های خود را به جستجوی حشرات و جلبک‌ها در مزارع برنج می‌گذرانند و در عین حال کودی غنی از خود به جای می‌گذارند.

اردک‌های بالی پرندگان بسیار سرگرم کننده‌ای هستند که معمولا مردم آن‌ها را با یک ژست ایستاده و قائم تماشا می‌کنند. آن‌ها ژنی دارند که تصور می‌شود یک ژن مرگبار است که تاج را ایجاد می‌کند. خلاصه این بدان معنی است که اگر دو اردک با خطوط خونی یکسان اجازه تولید مثل کنند، جوجه‌ها از تخم خارج نمی‌شوند؛ و اگر جوجه اردک‌ها از تخم بیرون بیایند، اغلب با ناهنجاری‌هایی متولد می‌شوند مانند قوس گردن، مشکلات پشت، مشکل تعادل و عوارض خاص در شکل گیری جمجمه که منجر به مرگ قبل از جوجه ریزی می‌شود. به طور متوسط، از هر سه فرزند اردک متولد شده، یکی فاقد تاج است. اردک‌های بالی را می‌توان با انواع اردک‌های بالی که تاج روی سر ندارند یا حتی با اردک‌های دونده هندی برای جلوگیری از این اتفاق، تلاقی و ترکیب کرد.

انجام این کار باعث افزایش بقا می‌شود، اما تعداد جوجه اردک‌های کاکلی را به ۵۰ درصد کاهش می‌دهد. با این حال، اردک بالی یک نژاد زیبا از اردک‌های خانگی است و در درجه اول برای تزئین یا به عنوان حیوانات خانگی پرورش می‌یابد.

ویژگی‌های ظاهری و رفتاری اردک بالی

اردک بالی یک نژاد اردک خانگی سبک وزن است. از نظر ظاهری شبیه به اردک دونده هندی است. اما فقط در داشتن یک تاج در بالای سر متفاوت است. این اردک یک نژاد منحصر به فرد و متمایز از گونه اردکهاست که به دلیل ظاهر چشمگیر و تاج پر‌های غیرمعمول روی سرش شناخته می‌شود.

این نژاد اردک‌های زیبا دارای بدنی باریک و قائم هستند، اما حالت بدن آن‌ها به اندازه اردک‌های دونده هندی متفاوت نیست. اردک‌های دونده هندی تمایل دارند بین ۴۵ تا ۷۵ درجه زاویه بدن با زمین ایجاد کنند، در حالی که اردک‌های بالی می‌توانند در محدوده ۶۰ تا ۷۰ درجه باشند.

اردک بالی نسبت به دونده‌های هندی که در حالت آرامش بیشتر زاویه خود را پایین می‌آورند، قائم‌تر می‌مانند. اردک‌های بالی شکل سر و نوک درشت‌تری دارند، شانه‌های آن‌ها پهن‌تر و بدنی سنگین‌تر از اردک‌های رانر هندی دارند. 

اردک بالی یک اردک با جثه متوسط با بدنی گرد است. گردنی کوتاه و باریک، منقاری با طول متوسط و سر پهن و گرد با تاج پر‌های برجسته دارد. تاج می‌تواند در اندازه و شکل متفاوت باشد، از یک تاج کوچک تا یک تاج پیچیده‌تر و گسترده‌تر که کل سر را می‌پوشاند. دلیل نادر بودن این اردک‌ها به دلیل پر‌های غیر معمول آن‌ها بر روی سر آنهاست. 

به گزارش راز بقا اردک‌های بالی دارای انواع مختلفی از رنگ‌های استاندارد هستند. اما رایج‌ترین انواع رنگ قهوه‌ای، مالارد و سفید است. وزن متوسط اردک بالی بین ۲.۲۵ تا ۲.۷۵ کیلوگرم است. پر‌های اردک بالی معمولاً سفید برفی است، اما می‌تواند در رنگ‌های دیگر با طرح‌های خالدار یا تصادفی ظاهر شود. رنگ‌های قهوه‌ای و مالارد دومین و سومین رنگ رایج در این نژاد اردک محسوب می‌شود. این نژاد همچنین می‌تواند الگو‌هایی مانند خال یا راه راه روی بدن خود داشته باشد، اگرچه این موضوع رایج نیست. می‌توان اردک‌های بالی را از سایر نژاد‌ها با نوک زرد - نارنجی شان متمایز کرد، گاهی اوقات با لکه‌های سیاه روی آن، چشمان آبی و پا‌های نارنجی روشن.

بیشتر اردک‌های نر بالی حدود شش تا هفت پوند در حالی که ماده‌های بالی در بلوغ کامل پنج تا شش پوند وزن دارند. معمولا، تنها تفاوت آشکار بین نر‌ها و ماده‌ها اندازه آن‌ها (نر‌ها بزرگتر هستند) و تعداد کواک‌ها (صدای اردک) است. پر‌های آن‌ها روش دقیقی برای تعیین جنسیت نیست - نر‌ها و ماده‌ها معمولاً همه سفید روشن هستند.

اردک بالی ماده تمایل دارد سریعتر پر در بیاورد، پر صداتر است و با افزایش سن صدای‌اش بلندتر می‌شود. ماده‌ها از ۱۴ روزگی شروع به کواک کردن می‌کنند، اما ممکن است هشت هفته طول بکشد تا نحوه صحیح کواک کردن را بیاموزند. ماده‌ها به طور شگفت انگیزی تخم‌گذار‌های خوبی هستند و از شش ماهگی شروع به تخم گذاشتن می‌کنند، اما معمولا به این دلیل پرورش نمی‌یابند. 

نکته جالب در مورد اردک‌های بالی این است که جفت‌گیری اردک کاکلی با اردک کاکلی دیگر هنوز منجر به تولد ۱۰۰ درصد یک اردک کاکلی نمی‌شود بسیاری از آن‌ها بدون این تغییر شکل از تخم بیرون می‌آیند.

از نظر خلق و خو، اردک بالی ملایم و اجتماعی است. این اردک به طور کلی آرام است و می‌تواند به خوبی با محیط‌های مختلف سازگار شود. این نژاد مقاوم است و می‌تواند در آب و هوای مختلف رشد کند و برای مناطق روستایی و شهری مناسب است. ظاهر منحصر به فرد و اهمیت فرهنگی اردک بالی به محبوبیت آن در فراتر از جزیره بالی کمک کرده است. در بین علاقه‌مندان به طیور و پرورش دهندگان اردک در سراسر جهان به رسمیت شناخته شده و مورد توجه قرار گرفته است. تلاش‌هایی برای حفظ و ترویج این نژاد، هم در بالی و هم در سطح بین‌المللی، انجام می‌شود تا از ادامه حیات و تنوع ژنتیکی آن اطمینان حاصل شود.

کاربرد اردک بالی

به عنوان یک نژاد اردک اهلی، اردک بالی عمدتاً برای اهداف تزئینی یا به عنوان حیوانات خانگی پرورش می‌یابد. اما از طرف دیگر یک نژاد اردک تخمگذار خوب است، اما برای تولید گوشت اصلا خوب نیست، عمدتاً به دلیل اندازه کوچکتری که نسبت به اردک‌های دیگر دارد.

اردک بالی با وجود ظاهر فوق العاده اش پرنده‌ای بسیار کاربردی برای نگهداری است. آن‌ها خوراک جویان بسیار خوبی هستند و به فضای زیادی برای پرسه زدن نیاز دارند. مانند اردک‌های هندی رانر، اردک‌های بالی نیز کنترل کننده عالی آفات باغ‌ها هستند.

اردک‌های بالی تخم‌گذار‌های خوبی هستند. به طور متوسط یک اردک حدود ۱۲۰ تا ۲۵۰ تخم بزرگ در سال می‌گذارد. رنگ تخم‌های آن‌ها سبز مایل به آبی تا سفید است. آن‌ها طبیعت دوستانه‌ای دارند و معمولاً به عنوان حیوانات خانگی بسیار خوب هستند و نه پر کشیدن. آن‌ها در خارج از محل زندگی‌شان یعنی جزیره بالی اندونزی بسیار نادر هستند و به موفقیتی مانند اردک‌های دونده هندی در گسترش به اقصی نقاط جهان دست نیافته اند.