سرنوشت غمگین پرندگان پس از انقراض دایناسورها؛ داشتنِ بال اما بدون پرواز!
راز بقا: دانشمندان میگویند پس از برخورد شهاب سنگی که دایناسورها را کُشت، پرندگان مجبور شدند پرواز را دوباره کشف کنند. بررسی دقیق سوابق فسیلی نشان میدهد که فاجعه ۶۶ میلیون سال پیش، نه تنها گونههای تیرانوسوروس رکس (Tyrannosaurus rex) و دایناسورهای ساکن زمین، بلکه پرندگانی که پرواز میکردند را نیز از بین برد.
به گزارش راز بقا، با سوختن جنگلها در سراسر جهان بعد از این دوره تاریخی، تنها پرندگانی زنده ماندند که جزو گونههای امو بدون پرواز بودند که روی زمین زندگی میکردند.
ریگان دان (Regan Dunn)، از اعضای تیم موزه فیلد در شیکاگو در اینباره گفته: «با نگاهی به فسیلها، گیاهان و پرندگان، شواهد متعددی وجود دارد که نشان میدهد تاجپوشهای جنگلی فرو ریختهاند. درنتیجه پرندگانی که در حال نشستن بودند منقرض شدند، زیرا دیگر نشیمنگاهی وجود نداشت.»
+ پیشنهاد مطالعه: اندازه شهابسنگی که دایناسورها را منقرض کرد چقدر بود؟
شهاب سنگی با عرض شش تا نه مایل در سواحل مکزیک به زمین برخورد کرد و یک میلیون برابر بیشتر از بزرگترین بمب اتمی انرژی آزاد کرد. گمان میرود که زبالههای داغی که از آسمان میبارد بلافاصله پس از برخورد باعث آتشسوزیهای جهانی شده است.
اسناد فسیلی نشان میدهد پرندگانی که از پایان دوره کرتاسه (Cretaceous) یا گِلسفیدی جان سالم به در بردهاند، پاهای محکمی برای زندگی روی زمین داشتهاند.
صدها یا حتی هزاران سال طول کشید تا جنگلهای نخل و کاج جهان احیا شوند. سوابق فسیلی از نیوزلند، ژاپن، اروپا و آمریکای شمالی، همه شواهدی از جنگل زدایی گسترده را نشان میدهد. این سوابق همچنین نشان میدهند پرندگانی که از پایان دوره کرتاسه جان سالم به در بردهاند، پاهای محکمی داشتند که برای زندگی روی زمین ساخته شده بود. محققانی که یافتههایشان در مجلهِ “Current Biology” گزارش شده، میگویند که آنها شبیه میمون و کیوی بودند.
دانیل فیلد (Daniel Field) از دانشگاه باث و یکی از نویسندگان مقاله منتشر شده در Current Biology میگوید: «اجداد پرندگان مدرن درختی، تا وقتیکه جنگلها از برخورد شهابسنگ با زمین و آتشسوزی (عامل انقراض) نجات پیدا نکردند، به سمت درختان حرکت نکردند.»
+ پیشنهاد مطالعه: بیشتر شهابسنگها کجای زمین سقوط میکنند؟
این نویسنده افزود: «امروزه پرندگان متنوعترین و گستردهترین گروه از جانوران مهرهدار زمینی هستند که نزدیک به ۱۱۰۰۰ گونه زنده از آنها وجود دارد.»
تنها تعداد انگشت شماری از این دودمان پرندگان اجدادی، موفق به زندهماندن از رویداد انقراض دستهجمعی در ۶۶ میلیون سال پیش شدند و همه تنوع شگفت انگیز پرندگان زنده امروزی را میتوان در این بازماندگان باستانی ردیابی کرد.
شاید برایتان جالب باشد که درباره منقار پرندگان و ارتباط آن با انقراض نیز بخوانید: اینجا