پیرترین پرنده وحشی جهان، تخم گذاشت؛ چهلمین جوجه در هفتاد سالگی!

راز بقا: کهنسال‌ترین پرنده وحشی جهان که یک مرغ دریایی لیسان به نام «ویزدام» است، نه تن‌ها سه سال پیش ۷۰ ساله شد، بلکه گمان می‌رود چهلمین جوجه خود را نیز همان زمان به دنیا آورده است. این رویداد ویژه، مرز‌های دانش انسان از نحوه زندگی پرندگان را درمی‌نوردد.

به گزارش راز بقا، ویزدام که در سال ۱۹۵۶ علامت‌گذاری شد، پیرترین پرنده وحشی شناخته شده در تاریخ است و حتی شاید بیش از ۷۰ سال داشته باشد چرا که در آن زمان تخمین زده شد که پنج ساله است؛ یعنی کمترین سنی که مرغ دریایی‌ها به بلوغ جنسی می‌رسند.

جوجه جدید او، حدود سه سال گذشته در جزیره مرجانی «میدوی»، سرزمین کوچکی واقع در یک هزار و ۳۰۰ کیلومتری هاوایی و در میانه اقیانوس آرام شمالی، سر از تخم درآورد.

طبق اطلاعات سازمان ماهی‌ها و حیات وحش ایالات‌متحده، این پرنده هفتاد ساله، دست‌کم از سال ۲۰۱۰ به این سو، همراه با جفت فعلی خود «آکیکامایی»، جوجه‌هایشان را پرورش داده است.

الباتروس لیسانی‌ها از گونه‌هایی هستند که شریک زندگی خود را مادام‌العمر انتخاب می‌کنند؛ اما با توجه به سن ویزدام، او بیش از جفت‌های خود زندگی کرده و حتما چندین جفت جدید پیدا کرده است.

بازگشت او به جزیره مرجانی، که بخشی از یک زیستگاه حیات وحش تحت محافظت است، در اواخر نوامبر، برای مقام‌های حیات وحش که پیش‌بینی می‌کردند او احتمالا به سن قابل توجهی (۷۰ سالگی) رسیده و یک جوجه دیگر را به دنیا آورده، اتفاق هیجا‌ن‌انگیزی بود.

بت فلینت، متخصص بیولوژی در سازمان حیات وحش و ماهی‌های ایالات‌متحده، به نشریه «استار ادورتایزر» هاوایی گفت: «هر سال که ویزدام بازمی‌گردد، درباره این که پرندگان دریایی چقدر می‌توانند زندگی کنند و جوجه پرورش دهند، بیشتر یاد می‌گیریم.»

او گفت: «بازگشت او نه تنها الهام‌بخش عاشقان پرندگان در سراسر جهان است، بلکه کمک می‌کند درباره این که چگونه می‌توانیم از این پرندگان دریایی فوق‌العاده و زیستگاهی که برای بقا در آینده نیاز دارند، محافظت کنیم، درک بهتری داشته باشیم.»

تا اوایل قرن ۲۱، گمان می‌شد که پرندگان مرغ دریاییی لیسانی تا ۴۰ سالگی زنده می‌مانند، اما ویزدام، کتاب‌های تاریخ طبیعی را از نو نوشته است.

در سال ۲۰۰۲، شندلر رابینز، کارشناس بیولوژی در سازمان حیات وحش و ماهی‌های آمریکا که در جزیره میدوی کار می‌کرد، متوجه پرنده‌ای شد که حلقه شناسایی متصل به او، کهنه بود و باید جایگزین می‌شد. او در کمال تعجب متوجه شد که پرنده مورد نظر نه‌تن‌ها ۵۱ ساله است، بلکه خود او کسی بوده که در سال ۱۹۵۶ او را نشانه‌گذاری کرده است.

رابینز در سال ۲۰۱۷ در ۹۸ سالگی درگذشت.

الباتروس لیسانی‌ها حدود ۹۰ درصد از کل دوران زندگی خود را در هوا یا روی دریا سپری می‌کنند و بر فراز آب‌های وحشی اقیانوس آرام شمالی پرسه می‌زنند.

بخش زیادی از دانش علمی انسان درباره این پرندگان، حاصل نظارت ناچیز ۱۰ درصد از زمان زندگی پرندگان است؛ یعنی زمانی که آن‌ها برای جفت‌گیری و به دنیا آوردن جوجه‌هایشان به سرزمین‌های خود در اقیانوس آرام بازمی‌گردند.

ویزدام، با در نظر گرفتن زندگی فوق‌العاده دشوار مرغ دریایی‌ها، و تهدید‌های فزاینده‌ای که در کمین آن‌ها است -از طوفان گرفته تا سونامی و شکار کوسه‌ها شدن تا بحران تغییرات آب‌وهوایی که سطح آلودگی پلاستیک و دیگر زباله‌ها را افزایش داده است-، شاهکاری قابل توجه است.

الباتروس‌ها معمولا هر سال تخم‌گذاری نمی‌کنند و هنگام تخم‌گذاری هم فقط یک تخم می‌گذارند؛ بنابراین هر جوجه با ارزشی که سر از تخم درمی‌آورد و به بزرگسالی می‌رسد، در آینده جمعیتی این پرندگان تاثیرگذار است.

دکتر فلینت به برنامه «اکنون خبر هاوایی» (Hawaii News Now) گفت: «دقیقا نمی‌دانیم او چند جوجه بزرگ کرده، اما بر اساس آنچه درباره عملکرد و رفتار سال‌های اخیر او سراغ داریم، دست‌کم ۳۵ تخم گذاشته است.»

طول عمر قابل توجه ویزدام و تخم‌گذاری فوق‌العاده او در اواخر عمر، او را در اینترنت هم به شهرت رسانده است. در هاوایی این گونه جانوری، که به عنوان «ماما» شناخته می‌شود، بخشی مهم از فرهنگ بومی را تشکیل می‌دهد و نماینده خدای «لونو» برای کشاورزی، نماد باران، باروری و موسیقی است.