راز بقا: کوچک شدن زمین شاید در نگاه اول سناریویی تخیلی و دور از ذهن باشد، اما تصور چنین وضعیتی به ما کمک میکند بفهمیم اندازه سیارهای که روی آن زندگی میکنیم تا چه حد بر شکلگیری سفرها، ارتباطات، احساس فاصله و حتی فیزیک حرکت تأثیر دارد.
به گزارش راز بقا، اگر قطر زمین ناگهان نصف شود، ما با دنیایی روبهرو خواهیم شد که نهتنها از نظر جغرافیایی، بلکه از نظر عملکرد سیستمهای طبیعی و سبک زندگی انسان، تفاوتهای بزرگی با امروز دارد. در این مقاله به شکلی علمیتر و دقیقتر بررسی میکنیم که در چنین شرایطی فاصله شهرها چه تغییری میکند، رفتار انسانها در حرکت چگونه تحت تأثیر قرار میگیرد و جهان جدید چه ویژگیهایی خواهد داشت.
زمین فعلی قطری حدود ۱۲٬۷۴۲ کیلومتر دارد. اگر این مقدار نصف شود، قطر جدید چیزی در حدود ۶٬۳۷۰ کیلومتر میشود. اما تأثیر واقعی زمانی مشخص میشود که بدانیم:
مساحت سطح زمین به یکچهارم مقدار فعلی کاهش مییابد.
حجم و جرم زمین تقریباً به یکهشتم میرسد.

به گزارش راز بقا این کاهش جرم به معنای گرانش ضعیفتر است. گرانش سطح زمین متناسب با جرم سیاره و معکوس با مربع شعاع آن است. کوچک شدن شعاع باعث افزایش نسبی گرانش میشود، اما از آن طرف کاهش جرم از این افزایش بیشتر است؛ بنابراین در نهایت گرانش سطحی کمتر از امروز خواهد بود. همین تغییر کوچک میتواند روی حرکت انسان، رفتار مایعات، فشار جو، جریانهای آبی و حتی شکلگیری بادها تأثیر بگذارد.
کاهش شعاع زمین مستقیماً بر فاصلههای سطحی اثر میگذارد. روی یک کره، فاصله بین دو نقطه معمولاً متناسب با شعاع آن است. نتیجه روشن است:
تقریباً تمام فاصلههای سطحی نصف میشوند.
برای تصور بهتر:
تهران تا مشهد از حدود ۹۰۰ کیلومتر → به حدود ۴۵۰ کیلومتر
تهران تا استانبول از حدود ۲۰۰۰ کیلومتر → به حدود ۱۰۰۰ کیلومتر
پاریس تا لندن از ۳۴۰ کیلومتر → به حدود ۱۷۰ کیلومتر
نیویورک تا لسآنجلس از ۳۹۰۰ کیلومتر → به حدود ۱۹۵۰ کیلومتر
کوتاه شدن فاصلهها اثر مستقیم بر حملونقل جهانی دارد. مسیرهای دریایی کوتاهتر میشوند، خطوط هوایی برد کمتر نیاز دارند و بسیاری از سفرهای دوربرد، در چنین جهانی، تبدیل به سفرهایی متوسطبرد میشوند.
نکته مهم این است که کوتاه شدن فاصلهها فقط روی سفر تأثیر نمیگذارد، بلکه مفهوم «دور بودن» در ذهن انسان را نیز تغییر میدهد. زیرا در تجربه روزانه، نزدیک و دور بودن یک نقطه، بیشتر از آنکه وابسته به عدد کیلومتر باشد، وابسته به مدت زمان رسیدن به آن است.

به گزارش راز بقا وقتی جرم سیاره کاهش مییابد، گرانش سطح آن نیز کمتر میشود. اگر گرانش زمین مثلاً از ۹.۸ m/s² به حدود ۸ m/s² برسد، بدن انسان این کاهش را کاملاً احساس میکند. هرچند تغییرات زیستی بزرگ در کوتاهمدت رخ نمیدهد، اما در حرکت روزمره:
راه رفتن انرژی کمتری مصرف میکند.
دویدن جهشدارتر و سریعتر بهنظر میرسد.
خستگی دیرتر سراغ بدن میآید.
افراد میتوانند با تلاش کمتر از شیبها بالا بروند.
در عمل، سرعت متوسط حرکت انسان یک مقدار کمی افزایش مییابد، اما مهمتر از سرعت واقعی، احساس سرعت است که در چنین جهانی متفاوت خواهد بود. چون هم مسیرها کوتاهتر شدهاند و هم گرانش کمتر است، عبور از یک مسیر برای انسان بسیار سریعتر از قبل حس میشود.
زمین کوچکتر یعنی یک شبکه حملونقل کاملاً تغییر یافته:
هواپیماهای دوربرد امروزی که بردی بین ۱۰ تا ۱۵ هزار کیلومتر دارند، در چنین جهانی تقریباً بیش از حد قدرتمند محسوب میشوند. احتمالش زیاد است که شرکتهای هوایی به سمت هواپیماهای کوچکتر، سبکتر و اقتصادیتر حرکت کنند.
مسافتی که امروز هشت تا دوازده ساعت طول میکشد، در دنیای کوچکشده شاید چهار تا شش ساعت طول بکشد.
شبکه جادهای کشورها فشردهتر میشود. زمان سفرها نصف میشود و پروژههای ریلی سریعالسیر توجیه اقتصادی بیشتری پیدا میکنند. توان دولتها برای ساخت خطوط طولانی بیشتر میشود، چون کل فاصلهها کمتر است.
مسیرهای تجاری کوتاهتر میشوند و همین موضوع مصرف سوخت و هزینه حملونقل را کاهش میدهد. تجارت جهانی سریعتر و ارزانتر میشود و بنادر اهمیت بیشتری پیدا میکنند.

وقتی شعاع زمین کمتر میشود، انحنا تندتر میشود و «افق» زودتر تمام میشود. به زبان ساده:
در چنین جهانی، انسان از ارتفاعات پایینتری میتواند بخشهای دورتر را ببیند.
تغییر زاویه نسبت به خورشید سریعتر دیده میشود.
طلوع و غروب کمی متفاوتتر حس میشود.
فاصله تا افق کاهش پیدا میکند.
این باعث میشود هنگام رانندگی یا سفر، فرد احساس کند محیط اطراف سریعتر تغییر میکند، زیرا دایره دید او روی سطح کوچکتری حرکت میکند.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
پاسخ علمی به یک خیال قدیمی؛ اگر تا مرکز زمین تونل بزنیم، چه بر سر بدن ما میآید؟
کاهش اندازه سیاره لزوماً به معنای کاهش ضخامت جو نیست، اما اگر جرم آن به مقدار قابل توجهی کم شود، جو سبکتر میشود و فشار هوا کاهش مییابد. این مسئله ممکن است تغییراتی در:
الگوی بادها، میزان بارش، جریانهای اقیانوسی و دمای عمومی سیاره ایجاد کند. البته این بخش وابسته به عوامل دیگر هم هست و در یک سناریوی فرضی ممکن است تغییرات شدید یا جزئی باشد. اما آنچه مسلم است، کوچکتر شدن زمین تعادل فعلی آبوهوا را تغییر خواهد داد.

کوچک شدن زمین فقط یک اتفاق فیزیکی نیست؛ یک تغییر روانشناختی هم هست. وقتی فاصلهها کوتاه شود و سفرها سریعتر انجام شود، انسانها به شکل طبیعی احساس میکنند جهان نزدیکتر و دسترسپذیرتر است.
در چنین سیارهای:
جابهجایی بین کشورها آسانتر میشود.
مهاجرت و گردشگری افزایش مییابد.
تجارت سرعت بیشتری پیدا میکند.
همکاریهای جهانی بیشتر میشود.
در واقع، جهان کوچکتر، جهانی است که مردم آن کمتر از احساس «دور بودن» رنج میبرند.
به گزارش راز بقا اگر زمین نصف اندازه امروزش میبود، ما با دنیایی کاملاً متفاوت روبهرو میشدیم؛ دنیایی که در آن فاصلهها تقریباً نصف شدهاند، گرانش کمتر است، سفرها سریعتر انجام میگیرد و تجربه انسان از حرکت و افق بهکلی تغییر میکند. جغرافیا فشردهتر میشود، قارهها به هم نزدیکتر هستند و حملونقل جهانی با سرعت و هزینه کمتر انجام میشود.
در چنین سیارهای، زندگی انسان سبکتر، سریعتر و بههمپیوستهتر خواهد بود و مفهوم فاصله و دوری، همان معنا و وزنی را که امروز دارد، نخواهد داشت.