چرا نهنگهایی که یائسه میشوند بیشتر عمر میکنند؟
راز بقا: گروهی از محققان کشف کردهاند که نهنگهایی که یائسه میشوند عمر طولانیتری دارند و میتوانند مدت بیشتری از خانواده گسترده خود مراقبت به عمل آورند.
به گزارش راز بقا به نقل از بی بی سی؛ نتیجه این پژوهش حاوی سرنخهایی در مورد یائسگی است که فقط در انسان و معدودی پستانداران دیگر مشاهده میشود. از نظر تکاملی، توقف تولید مثل در نیمه راه زندگی یک معمای بیولوژیکی بوده است.
بیشتر گونههای جانوری تا زمان مرگ تولید مثل میکنند و این فرصت را دارند که با موفقیت بیشتری ژن خود را به نسلهای بعدی منتقل کنند.
دکتر سام الیس، پژوهشگر دانشگاه اکستر که این تحقیق را رهبری کرده گفته که در برخی از گونههای نهنگ، روند تکامل به شکلی است که مادهها طول عمر بیشتری دارند تا به عنوان مادر و مادر بزرگ پس از پایان دوران باروری بتوانند از خانواده حمایت کنند.
او میگوید: «ما دقیقا همان الگوها را در جوامع انسانی میبینیم، که دوره باروری شبیه به نزدیکترین خویشاوندان نخستیسانان (مثل میمونها) خود دارند، اما زندگی طولانیتری میکنند.»
یافتههای این تحقیقات که در مجله علمی نیچر منتشر شده است بخشی از نتیجه چندین دهه پژوهش برای حل معمای قدیمی تکامل است.
گروهی از پژوهشگران به رهبری محققان دانشگاه اکستر طول عمر ۳۲ گونه نهنگ را با هم مقایسه کردند.
آنها دریافتند که مادههای پنج گونه که یائسگی دارند - یعنی ناروال و بلوگا، نهنگ باله کوتاه، نهنگ شبه قاتل و نهنگ قاتل - حدود چهار دهه بیشتر از سایر نهنگهای دنداندار زندگی میکنند.
این عمر طولانیتر به آنها امکان میدهد زمان بیشتری را با فرزندان و نوههای خود بگذرانند که در نتیجه، امکان بقای آنها را افزایش میدهد.
و، چون در این مدت خودشان فرزند دیگری ندارند، طول عمر آنها فشار اضافی بر امکانات تغذیه وارد نمیکند.
در میان نهنگها، فقط گونههایی مانند اورکا یا نهنگ قاتل که در گروههای خانوادگی با ساختارهای پیچیده اجتماعی زندگی میکنند یائسه میشوند.
ربکا سیر، استاد جمعیت و بهداشت در دانشکده بهداشت و طب استوایی دانشگاه لندن، که در این مطالعه شرکت نداشت، گفته است: «مطالعه نهنگ نشان میدهد که این احتمال وجود دارد که در انسان نیز روند گزینش تکاملی به این معنی باشد که یائسگی به منظور حفظ مادربزرگهای مفید بدون افزایش رقابت بر سر تولید مثل بین نسلها تکامل یافته است.»