عاشقانه «پوچو و چیتو»؛ ماجرای عشق ۲۳ ساله و باورنکردنی یک انسان و کروکودیل

راز بقا: داستان‌های عاشقانه بین انسان‌ها و حیوانات تمامی ندارد، اما مورد «پوچو و چیتو» که ماجرای عشق یک کروکودیل کاستاریکایی و صاحبش است در تمامی دنیا یک نمونه تمام عیار از عشق بین اسنان و حیوان است که احتمالا همانندی در تاریخ نداشته باشد. پوچو یک کروکودیل کاستاریکایی بود که به مدت ۲۰ سال عاشق صاحبش «چیتو شیدِن» بود. اما شاید برای شما سؤال باشد که این عشق افلاطونی چگونه اتفاق افتاد. 

کشف پوچو

چیتو، یک ماهیگیر، راهنمای تور و طبیعت‌شناس اهل سیکویر استان لیمون کاستاریکا، در سال ۱۹۸۹ یک تمساح نر لاغر و بی‌آب به وزن ۷۰ کیلوگرم را در سواحل رودخانه رونتازون کشف کرد. پس از بررسی دقیق‌تر، چیتو کشف کرد که تمساح توسط یک دامدار محلی از طریق چشم چپ به سرش شلیک شده بود چرا که کروکودیل گله گاو این مرد را شکار کرده بود. 

شیدن با کمک برخی از دوستان‌اش البته با اکراه، کروکودیل را با قایق خود به خانه برد و به مدت شش ماه به تمساح هفته‌ای ۳۰ کیلوگرم مرغ و ماهی غذا می‌داد و شب‌ها نیز در کنارش می‌خوابید. 

شیدن همچنین جویدن غذا را با دهان خود برای تشویق کروکودیل به غذا خوردن شبیه سازی کرد و در حین صحبت و نوازش تمساح، او را می‌بوسید و در آغوش می‌گرفت. شیدن بعداً بیان کرد که تهیه غذا به تنهایی به بهبودی این تمساح کمک نمی‌کند، و اینکه «تمساح برای به دست آوردن مجدد اراده به زندگی به عشق من نیاز داشت».

شیدن تمساح را در حوضچه‌ای دور از دسترس با یک سایبان ضخیم بالای سر که از درختان درست شده بود را در اعماق جنگلی مجاور پنهان کرد تا زمانی که مجوز‌های لازم حیات وحش را از مقامات کاستاریکا برای مالکیت و پرورش قانونی تمساح به دست آورد.

بهبود پوچو و آغاز زندگی عاشقانه ۲۳ ساله

پس از بهبود سلامتی کروکودیل، شیدن تمساح را که اکنون «پوچو» (در گویش محلی به معنای قوی) نام داشت، در رودخانه‌ای نزدیک رها کرد تا آن را به طبیعت بازگرداند، اما کروکودیل از بازگشت به زیستگاه طبیعی خود امتناع کرد؛ بنابراین شیدن تصمیم گرفت به کروکودیل اجازه دهد در آب بیرون از خانه اش زندگی کند. پوچو در کنار همسر و دختر شیدن عضوی از خانواده او محسوب می‌شد. 

شیدن تمساح را آموزش داد تا به صدای نام خود پاسخ دهد. شیدن بیش از بیست سال با تمساح در رودخانه بیرون از خانه‌اش شنا می‌کرد، بیشتر شب‌ها، در حالی که پوچو را در آغوش می‌گرفت، او را می‌بوسید و نوازش می‌کرد.

به برای بیش از یک دهه، چیتو و پوچو بعدازظهر‌های یکشنبه در یک دریاچه مصنوعی به مساحت ۱۰۰ متر مربع در فینکا لاس تیلاپیاس در زادگاهش سیکویرس کاستاریکا، برای گردشگران از سراسر جهان اجرا کردند نمایش‌های هفتگی اجرا می‌کردند. 

مستند ویدئویی «جشن اژدها» در سال ۲۰۱۴ در مورد چیتو و پوچو توسط «راجر هوراکس»، فیلمبردار حیات وحش از آفریقای جنوبی، کمی قبل از مرگ پوچو ساخته شد.  هوراکس در مستند خود حدس می‌زند که شلیک گلوله به سر پوچو احتمالا به مغز کروکودیل آسیب رسانده که در نتیجه آن رفتار غریزی معمول تمساح تغییر کرده است. 

این مستندساز، با اشاره به نمونه‌هایی که در آن‌ها انسان‌ها حتی پس از یک دهه یا بیشتر مالکیت حیوانات خانگی خزنده باز هم مورد حمله قرار گرفته بودند، بر این باور بود که وقتی شیدن با تمساح پا به آب گذاشت، زندگی‌اش همیشه در خطر بوده است. 

شیدن در این باره اظهار داشت: «پس از دو یا سه سال ممکن است چنین اتفاقی بیفتد، شاید...، اما بعد از ۲۳ سال دوست داشتن یکدیگر، هیچ اتفاقی نیفتاد، بنابراین فکر نمی‌کنم اینطور باشد». 

به گزارش راز بقا یکی از رفتار‌های پوچو این بود که وقتی وارد آب می‌شد با دهان باز به سمت شیدن هجوم می‌آورد، اما قبل از اینکه خیلی نزدیک شود دهانش را می‌بست و در عوض اجازه می‌داد چیتو پوزه اش را ببوسد.

میراث پوچو

پوچو در ۱۲ اکتبر ۲۰۱۱ در آب بیرون خانه شیدن در سیکویرز به مرگ طبیعی درگذشت. پس از مراسم تشییع جنازه عمومی برای تمساح که با حضور دوستان و تحسین کنندگان برگزار شد، شیدن در حالی که «دست» تمساح را گرفته بود، برای پوچو آواز خواند. به گزارش راز بقا بقایای تاکسیدرمی شده پوچو در موزه شهر سیکویرز پشت شیشه به نمایش گذاشته شده و چیتو اغلب از آن موزه بازدید می‌کند.

شیدن بعداً با یک تمساح جدید دوست شد و او را «پوچو دوم» نامید. چیتو مکرراً هنگام ماهیگیری با کروکودیلی که در رودخانه نزدیک خانه اش زندگی می‌کرد روبرو شده و گا‌ها غذای کروکودیل را می‌آورد و کروکودیل به او اجازه می‌داد او را نوازش کند. با این حال، چشم انداز موفقیت بلندمدت با «پوچو دوم» نامشخص است، زیرا شرایط مشابه رابطه شیدن با «پوچو» اصلی نیست.