












راز بقا: «سیروس چناری» یکی از برجستهترین چهرههای کبوتربازی در ایران و اروپا است که از کودکی به این حرفه علاقهمند شد. او با پرورش و اصلاح نژادهای مختلف، توانست رکوردهای چشمگیری در مسابقات بینالمللی ثبت کند. مهاجرت به هلند، ورود به کلوپهای معتبر اروپایی، و جفتگیری نژادهای مختلف، او را به یکی از نامآورترین کبوتربازان جهان تبدیل کرد. چناری با ۳۲ دیپلم افتخار و چندین رکورد جهانی، استانداردهای جدیدی در این حوزه ایجاد کرد. در این مطلب، زندگی، افتخارات و دیدگاههای او درباره کبوتربازی و پرورش کبوترهای حرفهای را بررسی خواهیم کرد.
به گزارش راز بقا، سیروس چناری متولد سال ۱۳۳۳ در بابل مازندران است و از همان کودکی در منزل پدریاش با کبوتربازی آشنا شد. او این علاقه را از پدرش به ارث برد و از همان ابتدا گویی سرنوشتش به این حرفه گره خورده بود. یکی از اولین خاطرات او مربوط به کبوتری به نام «نر سفید داغدار» است که پدرش داشت. این کبوتر به دلیل از دست دادن مادر جوجههایش به این نام مشهور شد. سیروس چناری آنقدر به این کبوتر علاقه داشت که قصد کرد آن را نه تنها در بابل، بلکه در کل مازندران مشهور کند. این علاقه در سنین بالاتر نیز ادامه یافت و او در ۱۸ تا ۱۹ سالگی تصمیم گرفت این کبوتر را به سراسر ایران معرفی کند. در نهایت، وقتی به سن ۲۴ یا ۲۵ سالگی رسید، هدف او جهانی کردن «نر سفید داغدار» شد.
به گزارش راز بقا، سیروس چناری خاطره اولین مسابقات خود را اینگونه روایت میکند که ابتدا با تعداد کمی کبوتر (حدود ۳۰ تا ۵۵ عدد) شروع کرد و به تدریج به ۱۶۵ کبوتر رسید. استعداد و تلاشهای او باعث شد که در مازندران رقیبی نداشته باشد و به شهرت زیادی در میان جامعه کبوتربازان دست یابد. در آن زمان، او سه نوع کبوتر مختلف داشت: سفید داغدار که متعلق به گمرک تهران بود، سبز پولکی تهران، و سوسکی که از شاه عبدالعظیم تهیه شده بود.
به گزارش راز بقا، پس از مدتی، سیروس چناری به هلند مهاجرت کرد. در ابتدا هیچ کبوتری با خود نبرده بود، اما پس از شش ماه از برادرش خواست تا پنج کبوتر برای او بفرستد. این انتقال با مشکلاتی همراه شد؛ ابتدا این کبوترها به فرانکفورت آلمان ارسال شدند، اما به دلیل مشکلات قفس، ورود آنها به هلند با مانع روبهرو شد.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
حاج محمد فرحزادی؛ کبوترباز معروف تهرانی که کبوترش ۱۴ ساعت و نیم پرید و رکورد ایران را شکست
حاج حسن گنجی؛ استاد بزرگ کبوتربازی ایران معروف به «پدر عشقبازی اصفهان» که عاشق کبوتر سرور بود
در نهایت، با کمک یکی از دوستانش که استاد دانشگاه بود، موفق شد کبوترهای خود را دریافت کند. قبل از ورود کبوترها، او به عضویت یکی از کلوپهای کبوتربازی در هلند درآمد. در اروپا، مسابقات کبوتربازی سالانه ۹ بار برگزار میشود و از فروردین تا اواخر شهریور ادامه دارد.
به گزارش راز بقا، سیروس چناری پس از دریافت کبوترها، آنها را با نژادهای مختلف هلندی، آلمانی، انگلیسی و ایرلندی جفتگیری کرد. پس از سه سال تلاش، در سال ۱۹۹۳ موفق شد اولین رکورد خود را با میانگین پرواز ۱۸ ساعت و ۴۹ دقیقه ثبت کند که با رکوردهای اروپا برابری میکرد. پس از این موفقیت، او توانست پنج بار دیگر رکورد اروپا را بشکند:
۱. ۱۸ ساعت و ۴۹ دقیقه
۲. ۱۹ ساعت و ۱ دقیقه
۳. ۱۹ ساعت و ۱۲ دقیقه
۴. ۱۹ ساعت و ۳۸ دقیقه
۵. ۱۹ ساعت و ۱۲ دقیقه
به گزارش راز بقا، در طول سالهای فعالیت خود، سیروس چناری ۳۲ دیپلم افتخار و لوح تقدیر از مسابقات مختلف اروپا کسب کرد. در سال ۱۹۹۳، پس از اولین رکورد خود، لقب «ژنرال کامپیون اروپا» را دریافت کرد. یکی از کاپهایی که بیش از همه برای او ارزشمند است، مربوط به رکورد ۱۹ ساعت و ۳۸ دقیقه در سال ۱۳۹۹ از کلوپ آلمان است. نام او در یکی از معتبرترین مجلات اروپا که هر ۱۰ سال یکبار منتشر میشود نیز ثبت شده و در سال ۱۹۹۷ یک صفحه کامل این مجله به افتخارات او اختصاص داده شد.
سیروس چناری برای تحقیق و توسعه کبوتربازی به ۲۷ کشور اروپایی سفر کرد. او معتقد است که کبوتر ایرانی ناب و خالص امروزه تقریباً وجود ندارد و اگر هم باشد، تنها در مناطقی مانند شمرون، شاه عبدالعظیم و دولاب یافت میشود. او با قاطعیت میگوید که بیشتر کبوترهای ایرانی ترکیبی هستند و نژاد پاک دیگر وجود ندارد.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
او همچنین مخالف پرواز دادن تعداد زیادی کبوتر بهطور همزمان است. به اعتقاد او، این کار تنها یک لذت شخصی دارد و از نظر حرفهای بینتیجه است. وی باور دارد که بهتر است تعداد کمی کبوتر پرورش داده شود که بتوانند رکوردهای مهمی ثبت کنند.
به گزارش راز بقا، سیروس چناری نمونهای از یک فرد پرشور و سختکوش در دنیای کبوتربازی است. او از کودکی این حرفه را دنبال کرد و با تلاشهای بیوقفه توانست از بابل به اروپا برسد و چندین رکورد جهانی ثبت کند. افتخارات او نه تنها در ایران، بلکه در سطح بینالمللی نیز به رسمیت شناخته شده است. روشهای او در پرورش و رقابت کبوترها، استانداردهای جدیدی در این حوزه ایجاد کرده است. از سوی دیگر، نظرات او در مورد ترکیب نژادهای کبوتر و پرورش حرفهای، میتواند راهنمایی ارزشمند برای نسلهای جدید کبوتربازان باشد. در نهایت، داستان زندگی او نشاندهنده این است که با پشتکار، علاقه و نوآوری میتوان حتی در یک حوزه خاص مانند کبوتربازی به قلههای جهانی رسید. همچنین در پایان باید به این نکته اشاره کرد که سیروس چناری بر این باور است که کبوتربازی یک ورزش فکری است و صرف اصطلاحات کفترباز و کبوترباز نمیتواند این حرفه را به درستی توصیف کند.