












راز بقا: در گذشتهای دور، در مشهد بیشتر کبوترهای مقبول و بدون خال مورد پسند بودند. این کبوترها معمولاً دارای هیکلی قوی و سینهای پهن بودند. به همین دلیل، بیشتر کبوترهای مشهد شاهپرهای بلندی داشتند و از لحاظ جثه، نسبت به کبوترهای تهرانی، هیکلی بزرگتر و قویتر داشتند.
به گزارش راز بقا، کبوترهای خراسانی، بهویژه آنهایی که در مناطق اطراف گنبد پرورش داده میشوند، دارای اصالت و ذاتی قدیمی هستند. این کبوترها در گذشته از مشهد به گنبد برده شده و همچنان تعدادی از آنها در این مناطق وجود دارند. خراسان از دیرباز به عنوان معدن کبوترهای رنگی و نقشی با ذاتی اصیل شناخته شده و هنوز هم پرورش این نوع کبوترها در این منطقه رواج دارد، مخصوصاً در شهر مشهد.
یکی از ویژگیهای جالب کبوترهای مشهدی، توانایی پرواز در شب است. این کبوترها بهگونهای تربیت شدهاند که حتی در شب نیز بدون گم شدن به خانه بازمیگردند. این مهارت نتیجهی روشهای تربیتی خاصی است که کبوتربازان مشهدی از آن استفاده میکنند.
به گزارش راز بقا، در مشهد، کبوترهای ایرانی که دارای خالهای زیاد هستند، در بیشتر موارد ارزش پایینتری دارند. بهعنوان مثال، نژادهایی مانند سوسکی و سار معمولاً کمارزشتر در نظر گرفته میشوند. این در حالی است که در تهران، کبوترهای خالدار، مانند سوسکی و سار، طرفداران زیادی دارند و پرورشدهندگان تهرانی به این نژادها علاقهی زیادی نشان میدهند.
در خراسان، کبوترها به صورت دستهجمعی به پرواز درمیآیند و نسبت به دستورات صاحب خود مطیع هستند. برخی از کبوتربازان ابتدا تمامی کبوترهای خود را بلند میکنند تا در یک دسته قرار بگیرند. این کبوترها مسافت کوتاهی را طی میکنند، بدون اینکه از خانهی خود زیاد دور شوند.
یکی از تکنیکهای مورد استفاده در این منطقه، نگه داشتن کبوترها در حالت گرسنگی است. زمانی که دستهی کبوترها چندین دور به دور بام میچرخد، صاحب آنها مقداری گندم بر روی بام میریزد. کبوترهای گرسنه بلافاصله روی بام فرود میآیند، و در این هنگام، اگر کبوتری غریبه (یا صید) در بین آنها باشد، به دام افتاده و صاحب کبوتر او را با تور شکار میکند.
به گزارش راز بقا، پرواز کبوترهای نقشی در خراسان بسیار تماشایی است. هنگامی که این کبوترها در آسمان به حرکت درمیآیند، ترکیب رنگهای آنها جلوهای خاص به آسمان میبخشد. علاوه بر زیبایی پرواز، این کبوترها روی زمین و بام نیز جذابیت خاص خود را دارند و برای علاقهمندان به کبوترهای زینتی بسیار لذتبخش هستند.
گاهی اوقات، دو دستهی مختلف از کبوترها در آسمان با یکدیگر برخورد میکنند. در چنین شرایطی، اگر کبوترهای یک دسته آموزش کافی ندیده باشند، ممکن است به اشتباه وارد دستهی دیگر شوند و به دام بیفتند. با این حال، برخی کبوترهای حرفهای و باهوش میتوانند از میان دستهی دیگر فرار کرده و به خانهی خود بازگردند. چنین کبوترانی مورد تحسین صاحب خود قرار میگیرند و از ارزش خاصی برخوردار میشوند.
به گزارش راز بقا، برخی از کبوتربازان خراسانی جوجههای خود را از همان ابتدا با دسته پرواز نمیدهند، مخصوصاً اگر اولین پرواز جوجه باشد. برای این کار، ابتدا دستهی اصلی را چند ساعت قبل از غروب پرواز میدهند و سپس یک ساعت قبل از غروب، جوجه را با دست گرفته و هنگامی که دسته به بام نزدیک میشود، او را به داخل دسته هدایت میکنند. این کار باعث میشود جوجه فقط وارد دستهی خود شود و بهتدریج یاد بگیرد که نباید وارد دستههای غریبه شود.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
کبوتر فیلی قرمزی؛ کبوتر معروف اردبیلی که رنگ منحصر به فردی دارد و با کبوترهای تهرانی رقابت میکند
علی امینی؛ کفترباز ایرانی-آمریکایی با ۳۰۰ سال میراث خانوادگی که ۶ رکورد تاریخی در آمریکا ثبت کرد
کبوتر چیل؛ بدل کبوتر سوسکی و ابلق که عاشق سرماست و محبوبترین کبوتر اردبیل است
بعد از چند روز تمرین، جوجه یاد میگیرد که دستهی خود را به درستی تشخیص دهد و حرفهای شود. معمولاً جوجههای نر را در سن ۲ تا ۲.۵ ماهگی و جوجههای ماده را در سن ۳ تا ۳.۵ ماهگی پرواز میدهند، زیرا جوجههای ماده دیرتر اعتماد به نفس پیدا کرده و قدرت کمتری دارند.
به گزارش راز بقا، در خراسان، پرورشدهندگان بیشتر به نقش و رنگ کبوترها توجه دارند و پس از آن، به میزان پرواز آنها اهمیت میدهند. هنگام جوجهکشی، تلاش میشود که جفتهایی انتخاب شوند که جوجههایی خوشرنگ، پاک و با استایل بهتر از والدین خود تولید کنند. پیشکسوتان این حرفه با سالها تجربه، به فرمولهای مناسبی برای تولید کبوترهای زیبا و اصیل دست یافتهاند.
کبوتربازان خراسانی و مشهدی توصیه میکنند که هر نوع کبوتری را با همنوع خود جفت کرد تا نسل آنها اصیل و پاک باقی بماند. برای مثال، کبوتری با نقش طوقی را باید با طوقی، سینه را با سینه و کله را با کله جفت کرد. این روش باعث حفظ اصالت و قدرت پروازی کبوترها خواهد شد.