












راز بقا: در دل برفهای شمال روسیه، اسبی زندگی میکند که سالها پیش، ستون فقرات زندگی کشاورزان، معدنکاران و ارابهرانان بود.
به گزارش راز بقا، اسب ویاتکا (Vyatka Horse)، نهتنها بازماندهای از گذشتهای پُرکار، بلکه نمادی از مقاومت، تطبیق با طبیعت و فراموشی در دوران مدرن است. امروز، کمتر کسی نام این نژاد را شنیده، اما ویاتکا داستانی دارد که شنیدن آن، مخاطب را شگفتزده میکند.
به گزارش راز بقا، ویاتکا عضوی از گروه پونیهای شمال روسیه بهشمار میآید. ریشههای تاریخی این نژاد به قرون وسطی بازمیگردد؛ زمانی که مهاجران اهل نووگورود در قرن چهاردهم، اسبهای بومی استونی را به سرزمینهای کنونی کیروف، پرم غربی و اودمورتیا وارد کردند.
در دوران سلطنت پتر کبیر، دولت روسیه با صدور فرمانهایی به پرورش هدفمند اسبها پرداخت که این نیز در تکامل نژاد ویاتکا مؤثر بود. در ادامه، با توسعه صنعت معدن در رشتهکوههای اورال، واردات اسبهای استونی بیشتر شد و تلاقی این ژنها، پایهگذار نژاد منحصربهفرد ویاتکا شد. تا قرن نوزدهم، ویاتکا به بهترین اسب برای ارابههای سنتی سهتایی (ترویکا) تبدیل شده بود.
به گزارش راز بقا، اسب ویاتکا با جثهای متوسط، اما پرتوان شناخته میشود. سر خوشتراش، آروارههای پهن، گردن کوتاه و عضلانی، تنهای عمیق و سمهایی سخت از ویژگیهای بارز آن است. یال و دم بلند و پرپشت، جذابیت خاصی به آن میبخشد.
رنگ غالب این اسب، شاهبلوطی خاکستری یا قهوهایروشن با نوار مشکی در امتداد ستون فقرات، خطوط شبهبال بر شانهها و رگههایی شبیه به پوست گورخر روی پاهای جلوست. چنین الگوهایی، این نژاد را از نظر ظاهری از دیگر اسبها متمایز میکند.
ابعاد میانگین یک مادیان ویاتکا:
ارتفاع تا شانه: ۱۴۰ سانتیمتر
طول بدن مورب: ۱۵۰ سانتیمتر
دور سینه: ۱۷۲ سانتیمتر
وزن زنده: حدود ۴۰۰ کیلوگرم
توان کشش بالا، استقامت زیاد و مصرف بهینه خوراک از ویژگیهای ارزشمند این نژاد است.
به گزارش راز بقا، با گسترش فناوری، مکانیزه شدن کشاورزی و توسعه حملونقل موتوری، نقش سنتی اسبها در روسیه کمرنگ شد. نژاد ویاتکا نیز از این تغییر در امان نماند. بسیاری از مادیانهای اصیل با اسبهای سنگینکش یا نژادهای دونده تلاقی داده شدند.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
اسب نوما؛ کمیابترین اسب دنیا که تنها ۱۰۰ رأس از آن باقیمانده و میراثی زنده کشور ژاپن است
طبق آمار سال ۱۹۸۰، تنها دو هزار رأس اسب با ویژگیهای ویاتکا در کیروف و اودمورتیا باقی ماندهاند. بدتر اینکه هیچ مرکز اصلاحنژادی رسمی یا «اِستاد فارم» برای این اسب وجود ندارد. ویاتکا امروز به نژادی در آستانهی فراموشی تبدیل شده و نیازمند حمایت فوری است.
به گزارش راز بقا، با احیای گردشگری روستایی، اسبهایی مانند ویاتکا میتوانند جایگاهی دوباره پیدا کنند. مقاومت بالا در برابر حشرات، قدرت بدنی و توانایی تحمل شرایط سخت، آن را به گزینهای ایدهآل برای کار در طبیعت یا همراهی گردشگران تبدیل میکند.
ویاتکا نهتنها میراثی از گذشته است، بلکه میتواند بخشی از آیندهی پایداری باشد که انسان و طبیعت را دوباره به هم پیوند میزند.