اگر دریا ماهی نداشته باشد چه می‌شود؟

اقیانوس عظیم است و بیشتر سطح سیاره ما را می‌پوشاند. علاوه بر بزرگی‌اش، مملو از حیات است؛ تنوع شگفت‌انگیزی از گیاهان، میکروب‌‌ها، کرم ها، مرجان‌ها و خرچنگ‌ها گرفته تا ماهی مرکب، نهنگ‌ها و بله، حتی ماهی‌ها!

راز بقا: اقیانوس پر از ماهی است، به طوری که آن‌ها دومین مقدار کربن (ماده‌ای که موجودات زنده را تشکیل می‌دهند) در کل قلمرو حیوانات را تشکیل می‌دهند.

به گزارش راز بقا، بیشتر مردم فقط از طریق یک ساحل یا قایق با اقیانوس تعامل دارند، اما اقیانوس از سطح تا اعماقش مملوء از ماهی است.

این ماهی‌ها همچنین در انواع و‌اندازه‌های مختلف وجود دارند؛ از ساردین‌های کوچک، گوپی‌ها و ماهی‌های کوچکی که ممکن است در صخره‌های مرجانی ببینید تا ماهی‌های تن و کوسه‌های نهنگی که ممکن است در اقیانوس باز پیدا کنید.

ماهی به عنوان غذا

ماهی‌ها هم به عنوان شکارچی و هم به عنوان طعمه در اکوسیستم‌های اقیانوسی نقش مهمی دارند.

هزاران گونه - از جمله مردم - در سراسر اقیانوس و اکوسیستم‌های زمینی برای تعذیه‌شان به ماهی‌ها متکی هستند.

در اکوسیستم‌های صخره‌های مرجانی، ماهی‌های کوچک توسط ماهی‌های بزرگتر و دیگر حیوانات دریایی خورده می‌شوند. این بدان معنی است که ماهی‌های کوچک پایه شبکه غذایی را تشکیل می‌دهند، آن‌ها انرژی را برای ماهی‌های بزرگتر و سایر موجودات تامین می‌کنند.

در خارج از آب، بسیاری از پرندگان، پستانداران و خزندگان ماهی می‌خورند و به آن‌ها به عنوان منبع ضروری پروتئین متکی هستند.

حتی گیاهان زمینی نیز می‌توانند از وجود ماهی بهره ببرند. در سواحل غربی ایالات متحده، ماهی قزل‌آلا که پس از گذراندن چندین سال در دریا به رودخانه‌های کوچک باز می‌گردد، به عنوان یک ماده مغذی عمل می‌کند. ماهی قزل آلا نه تنها حیواناتی را که آن‌ها را صید می‌کنند، مانند خرس، بلکه به گیاهانی که در حاشیه رودخانه‌ها هستند نیز غذا می‌رساند.

مطالعات نشان داده است که برخی از گیاهان ۷۰ درصد از نیتروژن خود را از ماهی قزل آلا که در سواحل رودخانه یا نزدیک آن می‌میرند، دریافت می‌کنند.

انسان‌ها همچنین به ماهی به عنوان منبع غذایی وابسته هستند. ماهی و سایر محصولات دریایی منبع پروتئین مهمی برای نزدیک به ۳ میلیارد نفر هستند. هزاران سال است که جمعیت بشر در سراسر جهان ماهی می‌خورند.

ماهی‌ها زیستگاه خود را حفظ می‌کنند

ماهی نیز چیزی فراتر از غذاست. از آن‌جا‌که خود ماهی‌ها برای یافتن غذا به دنبال علوفه می‌گردند، می‌توانند زیستگاه‌های مهمی را برای موجودات دیگر ایجاد و حفظ کنند. در اکوسیستم‌های صخره‌های مرجانی، ماهی‌های گیاهخوار رشد جلبک‌ها را با چرای مداوم آن‌ها کنترل می‌کنند.

بدون کمک این گیاه‌خواران یا ماهی‌های گیاهخوار، جلبک‌ها به سرعت رشد می‌کنند و مرجان را خفه می‌کنند و عملاً آن را می‌کشند.

یکی از انواع ماهی‌های گیاهخوار، طوطی ماهی، مستقیماً از مرجان‌ها تغذیه می‌کند. در ابتدا، این ممکن است برای مرجان‌ها بد به نظر برسد، اما چَرای طوطی‌ماهی در واقع می‌تواند سرعت رشد کلونی مرجان‌ها را افزایش دهد؛ و مدفوع... بله، مدفوع طوطی ماهی به ویژه برای مرجان‌ها مغذی است. مدفوعِ طوطی‌ماهی همچنین بخشی از سواحل زیبای ماسه سفید است که ممکن است در تعطیلات خانوادگی از آن لذت برده باشید.

ماهی‌های دیگر زیستگاهی برای حیوانات دیگر ایجاد می‌کنند و با ایجاد مزاحمت در شن و ماسه در حین تغذیه، بر محیط زیست آن‌ها تأثیر می‌گذارند. با حرکت دادن شن و ماسه به اطراف، آن‌ها ارگانیسم‌های کوچکی را که در شن پنهان شده‌اند را در معرض دید قرار می‌دهند که حیوانات دیگر می‌توانند آن‌ها را بخورند.

علی‌رغم این واقعیت که بسیاری از انواع ماهی‌ها محدود به اقیانوس هستند، حضور آن‌ها در بسیاری از زیستگاه‌ها قابل احساس است. آن‌ها می‌توانند به طور مستقیم و غیرمستقیم بر زندگی ارگانیسم‌هایی که برای غذا و سرپناه به آن‌ها وابسته هستند، تأثیر بگذارند.

بدون ماهی، زمین به تدریج سواحل ماسه‌ای سفید زیبای خود را از دست می‌دهد، اکوسیستم‌های صخره‌های مرجانی مملو از جلبک‌ها می‌شوند، غذای بسیاری از مردم برای خوردن تمام می‌شود و ما برخی از جذاب‌ترین موجودات سیاره را از دست می‌دهیم...