












راز بقا: در دل اقیانوس اطلس جنوبی، جزیرهای کوچک و دورافتاده به نام «تریستان دا کونا» قرار دارد که عنوان «دورافتادهترین جزیره مسکونی جهان» را یدک میکشد. این جزیره حدود ۲۴۰۰ کیلومتر با نزدیکترین خشکی مسکونی (جزیره سنت هلن) فاصله دارد و همراه با جزایر اسنشن و سنت هلن، بخشی از قلمرو ماوراءبحار بریتانیاست.
به گزارش راز بقا، با وجود انزوای شدید، تریستان دا کونا دارای جمعیتی کوچک، اما پایدار است که در هماهنگی با طبیعت خشن جزیره و اقلیم غیرقابل پیشبینی آن زندگی میکنند.
به گزارش راز بقا، «تریستان دا کونا» جزیرهای آتشفشانی با شکل تقریبا دایرهای است که دارای صخرهها و زمینهای ناهموار میباشد. بلندترین نقطه آن، قله «ملکه مری» با ارتفاعی حدود ۲۰۶۲ متر اغلب در مه و ابر پنهان است. این جزیره بقایای یک آتشفشان عظیم شیلدی است که هنوز هم از نظر زمینشناسی فعال به حساب میآید. سطح جزیره عمدتاً صخرهای است و زمین صاف کمی برای کشاورزی و سکونت وجود دارد.
اقلیم «تریستان دا کونا» از نوع اقیانوسی است. دمایی معتدل در طول سال، رطوبت بالا، بارش فراوان و طوفانهای مکرر. با وجود شرایط سخت، این جزیره از مراتع سرسبز و گونههای گیاهی و جانوری منحصربهفرد، بهویژه پرندگان بومی، برخوردار است.
به گزارش راز بقا، جمعیت «تریستان دا کونا» تنها حدود ۲۵۰ نفر است که همگی در تنها منطقه مسکونی جزیره، به نام ادینبورو آو د سِوِن سیز (ادینبورو هفت دریا)، زندگی میکنند. این اجتماع در اوایل قرن نوزدهم توسط مهاجران بریتانیایی پایهگذاری شد و با گذر زمان و از طریق نجاتیافتگان کشتیهای شکسته و مهاجران دیگر توسعه یافت. همه ساکنان امروزی از چند خانواده بنیانگذار مشترکاند، که این موضوع، تریستان دا کونا را به نمونهای قابل توجه در مطالعات ژنتیکی و جامعهشناختی تبدیل کرده است.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
زندگی در جزیره بسیار جمعی و مشارکتی است. مردم به کشاورزی، ماهیگیری و دامداری برای تأمین معیشت متکی هستند و زمینها به صورت اشتراکی مالکیت دارند. هیچ هتل یا گردشگری تجاری در جزیره وجود ندارد و دسترسی به آن بسیار محدود است؛ سفر از آفریقای جنوبی با کشتی حدود ۶ تا ۱۰ روز طول میکشد و فرودگاهی هم وجود ندارد.
جزیره دارای شورای محلی، مدرسه، بیمارستان و اداره پست مخصوص خود است و جامعهای منسجم و خودکفا را تشکیل داده که بر همکاری و همیاری تاکید دارد. ساکنان تابعیت بریتانیایی دارند، اما به دلیل دوری، ارتباط با دنیای خارج همواره دشوار بوده است.
به گزارش راز بقا، در سال ۱۹۶۱، فوران عظیم آتشفشانی باعث شد همه ساکنان جزیره به بریتانیا تخلیه شوند. آنها دو سال در بریتانیا اقامت داشتند و سپس با وجود تخریب گسترده خانهها و زیرساختها، به جزیره بازگشتند و زندگی خود را از نو ساختند.
امروزه، جامعه تریستانی تلاش میکند میان نیازهای دنیای مدرن و روشهای سنتی زندگی تعادل ایجاد کند. ارتباط اینترنتی محدود، تلویزیون ماهوارهای و پروژههای انرژی تجدیدپذیر بخشی از زندگی آنان است. اقتصاد محلی مبتنی بر صادرات تمبر، صنایعدستی و دمخرچنگ یخزده است و در عین حال از حمایت دولت بریتانیا بهره میبرد.
«تریستان دا کونا» همچنین بخشی از میراث جهانی یونسکو و یک منطقه حفاظتشده دریایی است و بهدلیل بومشناسی خاص و گونههای نادر، توجه دانشمندان بینالمللی را جلب کرده است.
به گزارش راز بقا، «تریستان دا کونا» تنها دورافتاده نیست؛ بلکه در بسیاری جهات عجیب و غیرعادی است. برای مثال، بسیاری از ساکنان تنها یک نام خانوادگی دارند: «گلس»؛ که از یک گروهبان اسکاتلندی بهجای مانده که در قرن نوزدهم در آنجا ساکن شد. به دلیل تعداد اندک نیاکان، بسیاری از ساکنان به بیماریهایی مانند آسم دچارند که منشاء ژنتیکی دارد.
در جزیره هیچ گربهای وجود ندارد؛ چون گربهها برای پرندگان بومی خطرناک شناخته شدند و ممنوع شدند. اقتصاد رسمی وجود ندارد؛ نه بانک هست، نه خودپرداز، نه مالیات بر درآمد.
نامهها و مرسولهها فقط چند بار در سال و از طریق کشتیهای باری میرسند و برای خروج اضطراری از جزیره باید روزها منتظر کشتی بود؛ چون هیچ فرودگاهی وجود ندارد. ازدواج با افراد خارج از جزیره بسیار نادر است و غیرمحلیها فقط در صورت ازدواج با یک تریستانی میتوانند ساکن شوند.
جالبتر اینکه این جزیره منطقه زمانی خاص خودش (UTC-۴) را دارد و هیچ تعطیلات تجاری یا تبلیغاتی جشن گرفته نمیشود. حتی هدایای کریسمس نیز بهدلیل تأخیر در حملونقل ممکن است هفتهها دیرتر برسند. بهطور خلاصه، «تریستان دا کونا» جاییست که زمان، جامعه و طبیعت در مسیر خاص خود حرکت میکنند.