












راز بقا: در سال ۲۰۰۷ در اعماق کوههای کردستان غارهایی کشف شدهاند که گفته میشود هزاران سال قدمت دارند. عکسها توسط چریکهای کرد عضو نیروهای مدافع خلق (HPG)، شاخه نظامی حزب کارگران کردستان (PKK)، گرفته شده؛ گروهی که از سال ۱۹۸۴ با دولت ترکیه در حال جنگ است.
«گوردون تیلور» کسی که خبر مربوط به کشف غارها را منتشر کرده میگوید «بعید میدانم کسی دقیقاً بداند این عکس در کجا گرفته شده، جز همان چریکهایی که آن را ثبت کردهاند. من این تصویر و چند تصویر دیگر را اخیراً در عمق یکی از صفحات وبسایت HPG پیدا کردم».
به گزارش راز بقا، آناتولی، سرزمینی که امروز ترکیه خوانده میشود، تودهای از ویرانهها، گنجینهای از تاریخ، و مکانی است که اسرار آن تازه در حال کشف شدن است. مثلاً فقط در سالهای بین ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۶ سال گذشته، باستانشناسان در شهر حکاری، مرکز استانی به همین نام، اشیایی باستانی کشف کردهاند که هنوز نمیدانند متعلق به چه قومی بوده است.
احتمالاً این قوم، اجداد کردهایی هستند که در این منطقه زندگی کردهاند. بیتردید داستان مردم و تمدنهای این کوهستانها بسیار پیچیدهتر از آن چیزی است که تاکنون کشف شده است. به همین دلیل است که این عکس ارزش و اهمیت بالقوه زیادی بهویژه برای کردها دارد.
این تصاویر، نمایانگر پدیدهای نوظهور در عصر فناوری هستند: شورشیان، فراریان و چریکهایی که در ادبیات رسمی «تروریست» خوانده میشوند و هیچ نام دیگری برایشان مجاز نیست، در یکی از دورافتادهترین و ناشناختهترین کوهستانهای زمین پنهان شدهاند، اما دوربینهای دیجیتال در جیب خود دارند و با آنها شگفتیهای دنیایی را که در آن زندگی میکنند، مستند میسازند. یکی از این شگفتیها همین تونل است. چه کسی آن را ساخته و کی؟ چرا کسی باید اینهمه زحمت بکشد تا از میان سنگ سخت تونلی حفر کرده و به درهای دورافتاده دست یابد؟
به گزارش راز بقا، گوردون تیلور میگوید «من متخصص این منطقه نیستم، اما احتمال میدهم مکان مورد نظر در کوهستانهای بوتان قرار دارد: کوه جودی و کوه گابار، نزدیک شهر شرناخ. من مقدار زیادی از ادبیات سفرنامهای درباره این ناحیه خواندهام و هیچ مسافر غربیای را نمیشناسم که به این مناطق رفته و چنین تصاویری را منتشر کرده باشد».
«فریا استارک» در دهه ۱۹۵۰ با قاطر از این مسیر گذشته، اما از مسیر شمالیتری که امروزه جادهای از حکاری به شرناک و جزیره میگذرد. در قرن نوزدهم، «گرتروود بل» دامنههای جنوبی کوه جودی را به امید یافتن آرامگاه نوح کاوش کرد (که PKK نیز تصویری از آن گرفته)، اما وارد عمق کوهها نشد.
در سال ۱۸۴۳، دکتر «آساهل گرانت» از نیویورک وارد بخش غربیتر و متمدنتر منطقه شد تا با بدرخان بیگ، امیر کردستان بوتان و جد خاندان بدرخان، دیدار کند.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
مناره گار؛ شاهکار معماری دوران سلجوقیان در اصفهان که کاملا رها شده و گنجیابان آن را نابود کردند
گاو زانوزده با ظرف دهانهدار؛ عتیقهای مرموز و ۳۰۰۰ سال قدمت که در شوش کشف شد و به نیویورک رفت
با این حال، یک گروه از غربیان به معنای واقعی از قلب همین کوهستان عبور کردهاند. عبورشان نه مخفی بود و نه آسان: آنها دههزار سرباز یونانی بودند، مزدورانی که پس از نبرد کوناکسا در نزدیکی بابل در سال ۴۰۱ قبل از میلاد، میخواستند به وطن بازگردند. سفر آنها در کتاب «آناباسیس» اثر گزنوفون شرح داده شده است.
به گزارش راز بقا، وقتی آنها برای اولینبار به روستاهای کوهنشینان برخوردند، چیزی از آنها برنداشتند، به امید اینکه بومیها اجازه دهند از آن منطقه عبور کنند. اما امیدشان بر باد رفت. در طول هفت روزی که از کوهستانهای کاردوخوی (که عموماً پیشینیان کردها دانسته میشوند) عبور کردند، بیش از تمام نبردهای قبلیشان رنج کشیدند.
کاردوخویها همهجا بودند؛ از بالای کوهها تختهسنگ میغلتاندند، به پشت و جناحهای یونانیها حمله میکردند و با کمانهایی به طول شش فوت به آنها تیر میانداختند؛ کمانهایی که تیرهایشان توانایی سوراخ کردن زره را داشت. به گفته گزنوفون، این منطقه جهنم روی زمین بود، با رعد و برق، باران و برف: فصلی مشهور از کتابی مشهور. تا امروز هیچ مدرکی از تمدن کاردوخویها منتشر نشده بود. اما من باور دارم این عکسها، که توسط چریکهای PKK گرفته شده، نخستین گام در این مسیر است یعنی وجود تمدنی به نام «کاردوخوی».
با توجه به ترتیب عکسها، به نظر میرسد تونل مورد بحث به جایی منتهی میشود:
یک غار، که احتمالاً چشمهای هم در آن وجود دارد، با خروجی آبی که از لولهای سنگی بیرون میآید. به سنگچینی اطراف هم توجه کنید. واضح است که ساخت این مکان قدمت زیادی دارد. اما آیا قدمت آن به اندازهای هست که بتوان آن را به کاردوخویها نسبت داد؟
به گزارش راز بقا، تصاویر بعدی جزئیاتی از این آثار را نشان میدهند: یک استلۀ سنگی، در کنار آن یک چریک PKK با سلاحش دیده میشود. در این مجموعه، نقشهای برجستهی دیگری هم هست: جزئیاتی از خنجری بر روی سنگ قبر، که از نظر طراحی شباهت زیادی به خنجرهای آیینی کردها و اعراب امروزی دارد.
همچنین تصاویری از حیوانات: مار، سگهایی با دمهای خمیده (احتمالاً از نژاد سالوکی) و اردک؛ و همچنین تصویر شاهی سوار بر اسب.
«گوردون تیلور» میگوید: این مجموعه برای هرکسی که به ماجراجویی علاقه دارد - بهویژه طرفداران فیلمهای ایندیانا جونز - هیجانانگیز خواهد بود. اما برای جنگجویان کرد، این یافتهها باید بسیار مهمتر باشد. اگر اشتباه میکنم، و این آثار قبلاً توسط باستانشناسان ثبت و فهرست شدهاند، خوشحال میشوم از صحنه کنار بروم. اما گمان میکنم این تصاویر بینهایت جذاباند؛ و تنها کسانی که واقعاً از وجودشان خبر دارند، همان نیروهای PKK هستند.