












راز بقا: باستانشناسان در شمال عربستان سعودی موفق به کشف دهها نقشنگاره صخرهای در اندازه واقعی شدند که قدمت آنها به بیش از ۱۲ هزار سال پیش بازمیگردد. این حکاکیها که بیشتر شامل تصاویر شتر در ابعاد واقعی هستند، در سه محوطه ناشناخته در بیابان «نفود جنوبی» شناسایی شدهاند.
به گزارش راز بقا، پژوهش تازه نشان میدهد این نقوش ۲ هزار سال قدیمیتر از آن چیزی هستند که تاکنون تصور میشد و میتوانند تصویر تازهای از حضور انسان در بیابانهای خشک عربستان ارائه دهند.
به گزارش راز بقا این حکاکیهای واقعگرایانه، به احتمال زیاد برای جوامع شکارچی-گردآورنده آن زمان اهمیت نمادین داشتهاند. پژوهشگران بر این باورند که این آثار میتوانستند:
به عنوان نشانهراه برای یافتن واحهها و منابع آب فصلی عمل کنند.
مسیرهای باستانی سفر را مشخص کنند.
قلمرو گروههای انسانی و حافظه میاننسلی آنها را ثبت کنند.
وجود تصویر شترهای نر با ویژگیهای خاص فصل جفتگیری و خز زمستانی نشان میدهد که منابع آبی احتمالا در فصل زمستان شکل میگرفتهاند.
باستانشناسان برای تعیین سن نقوش، کاوشهایی در زیر برخی از حکاکیها انجام دادند. یافتههای مهم شامل موارد زیر بود:
بیش از ۱۲۰۰ سنگریزه
۱۶ قطعه استخوان جانوری
سه اجاق باستانی
ابزار سنگی ویژه حکاکی با قدمت حدود ۱۲،۲۰۰ سال
روشهای «لومینسانس» و «کربنسنجی» نشان دادند که این نقوش بین ۱۲،۸۰۰ تا ۱۱،۴۰۰ سال پیش ساخته شدهاند.
به گزارش راز بقا یکی از یافتههای جالب توجه، کشف ابزارها و زیورآلاتی بود که شباهت زیادی به آثار فرهنگ ناتوفی در شام داشتند. این موضوع نشان میدهد که ساکنان بیابان نفود:
با مردمان شام در تماس بودهاند.
دانش ابزارسازی و ساخت زیورآلات را از سرزمینهای دور دریافت کردهاند.
در عین حال فرهنگ خاص خود را نیز ایجاد کردهاند.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
برای نخستین بار در دنیا؛ بقایای چند یوزپلنگ مومیایی در عربستان کشف شد
کشف قطعه گمشده پازل تکامل بشر؛ جمجمه یک میلیون ساله چینی جهان را شوکه کرد
کشف شگفتانگیز مومیایی ۳۵۰ ساله بولیوی؛ رازهای تراپاناسیون و مردی که جمجمه عجیبی دارد
تحلیل رسوبات خشکشده نشان داد که منطقه بین ۱۶ هزار تا ۱۳ هزار سال پیش مرطوبتر شده و دریاچههای فصلی در آن شکل گرفتهاند. این یافته، قدیمیترین مدرک از افزایش رطوبت در شمال عربستان پس از آخرین عصر یخبندان محسوب میشود.
به گزارش راز بقا این کشف نشان میدهد که عربستان نهتنها در مسیر مهاجرتهای اولیه انسان قرار داشته، بلکه برخلاف تصور گذشته، در دوران بسیار قدیم هم مسکونی بوده است.
به گفته «هیو توماس»، باستانشناس دانشگاه سیدنی: «این نتایج ثابت میکند که منطقه در آن دوران پرجمعیت بوده و به عنوان یک چشمانداز بههمپیوسته عمل میکرده است.»