راز بقا: لاکپشت پلنگی (leopard tortoise) یکی از شناختهشدهترین خزندگان آفریقاست؛ بزرگ، زیبا و شگفتانگیز. این گونه با طرحهای خالدار و شبیه پوست پلنگ بر روی لاک گنبدیشکل خود، در مناطق خشک و نیمهخشک سراسر آفریقای سیاه زندگی میکند.
به گزارش راز بقا، خلقوخوی آرام و عمر طولانی آن را در میان علاقهمندان به خزندگان محبوب کرده است، اما در طبیعت همچنان نقشی اساسی در حفظ تعادل اکوسیستم دارد. در ادامه نگاهی عمیقتر داریم به زیستشناسی، رفتار و اهمیت بومشناختی این گونه.

به گزارش راز بقا، لاکپشت پلنگی چهارمین گونه بزرگ لاکپشت در جهان است. طول بدن بالغین معمولاً به ۴۰ تا ۶۰ سانتیمتر میرسد و وزن آنها بین ۱۳ تا ۲۰ کیلوگرم است، هرچند برخی نمونههای استثنایی از ۴۰ کیلوگرم نیز عبور میکنند. لاک بلند و گنبدیشکل این گونه با لکههای زرد، کرم و سیاه پوشیده شده و به تنظیم دمای بدن از طریق جذب و بازتاب نور خورشید کمک میکند.
برخلاف بسیاری از لاکپشتها، لاکپشت پلنگی نمیتواند سر و اندام خود را کاملاً درون لاک جمع کند. در عوض، پوست ضخیم و پولکی و پاهای قدرتمندش نقش حفاظت را بر عهده دارند. این پاهای عضلانی برای راه رفتنهای طولانی در علفزارهای خشک و زمینهای سنگی سازگار شدهاند.
منقار سخت و فک قوی نیز به او اجازه میدهد تا از انواع گیاهان از جمله علفها، خارها، ساکولنتها و حتی پوست درختان در زمان خشکسالی تغذیه کند.

به گزارش راز بقا، لاکپشتهای پلنگی عمدتاً انفرادی و روزفعال هستند، اما در ساعات بسیار گرم روز به سایه یا سوراخها پناه میبرند. عادات غذایی آنها نقش مهمی در بومسازگان دارد؛ با چرا روی گیاهان سخت و پراکندن دانهها از طریق مدفوع، ساختار پوشش گیاهی را شکل میدهند و به افزایش تنوع زیستی کمک میکنند.
فصل تولیدمثل با آغاز بارانها شروع میشود. مادهها چندین گودال آزمایشی حفر میکنند و سپس محل مناسب را برای تخمگذاری انتخاب میکنند. تعداد تخمها در هر بار بین ۵ تا ۳۰ عدد است و مادهها ممکن است تا هفت بار در یک سال تخمگذاری کنند.

دوره انکوباسیون بسته به دما و رطوبت بین ۸ تا ۱۶ ماه متغیر است. نوزادان با لاکی روشن متولد میشوند که با افزایش سن تیرهتر میشود. آنها بسیار کوچک و آسیبپذیرند، اما اگر از شکارچیان جان سالم به در ببرند، ممکن است ۵۰ تا ۱۰۰ سال عمر کنند.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
لاکپشت آملانیسم؛ کشف نادرترین گونه لاکپشت جهان در استان گیلان که تنوع زیستی ایران را دگرگون کرد
لاکپشت پلنگی مانند برخی گونهها به خواب زمستانی نمیرود؛ بلکه در دورههای بسیار گرم یا خشک به نوعی رکود تابستانه (اِستیویشن) وارد میشود. دستگاه گوارش کارآمد و مثانه بزرگ او که میتواند مقدار قابلتوجهی آب ذخیره کند، عامل بقای او در شرایط سخت است.

این گونه در گسترهای وسیع از سودان و اتیوپی گرفته تا آفریقای جنوبی و نامیبیا یافت میشود و در ساواناها، بوتهزارها و علفزارهای خشک زندگی میکند. لاکپشت پلنگی از جنگلهای متراکم و مناطق بسیار مرطوب دوری میکند و زیستگاههای نیمهخشک را ترجیح میدهد.
از نظر بومشناسی، این حیوان یک چراگر کلیدی محسوب میشود. الگوی چرای او به حفظ علفزارهای باز کمک میکند و سوراخهایی که اشغال میکند – هرچند کمتر از لاکپشتهای حفار – زیستگاهی برای حشرات، خزندگان و پستانداران کوچک فراهم میآورد. بهعنوان پخشکننده دانه، تأثیر مهمی بر پراکندگی گیاهان در مساحتهای گسترده دارد.
گرچه این گونه در حال حاضر در فهرست گونههای در معرض انقراض قرار ندارد، اما با تهدیداتی همچون تخریب زیستگاه، تصادف با خودروها، تجارت غیرقانونی حیاتوحش و آتشسوزیهای طبیعی روبهروست. تلاشهای حفاظتی شامل حفاظت از زیستگاهها، برنامههای تکثیر و آگاهیبخشی برای کاهش برداشت افراد از طبیعت است.

به گزارش راز بقا، لاکپشت پلنگی پر از ویژگیهای عجیب است که آن را به یکی از شگفتانگیزترین خزندگان آفریقا تبدیل میکند. یکی از عجیبترین خصوصیات آن مثانه بسیار بزرگش است که میتواند بیش از ۲۰ درصد وزن بدنش آب ذخیره کند. این توانایی به او اجازه میدهد ماهها بدون نوشیدن آب زنده بماند، اما او را هنگام برخورد با انسان آسیبپذیر میکند؛ زیرا اگر دچار استرس شود، ممکن است ناگهان تمام ذخیره آبش را تخلیه کند، اتفاقی که در مناطق خشک میتواند برایش مرگبار باشد.

واقعیت عجیب دیگر این است که لاکپشت پلنگی گاهی استخوان، مدفوع کفتار و حتی خاکستر میخورد تا املاح ضروری مانند کلسیم و فسفر دریافت کند. این عناصر برای استحکام لاک و تولید تخم ضروریاند.
برخلاف برخی لاکپشتها، این گونه سوراخهای عمیق حفر نمیکند، اما از حفرههای رهاشده جانورانی مانند آردوارک یا گرازوحشی استفاده میکند که برایش نقش پناهگاه دارد.
رشد آنها نیز عجیب است: این لاکپشتها در تمام طول عمر، هرچند با سرعت کم، رشد میکنند و همین باعث میشود افراد بسیار پیر لاکهایی بزرگ و سنگین داشته باشند.
جالبتر اینکه ردپاهای این گونه آنقدر مشخص است که برخی ردیابهای بومی میتوانند افراد خاص را از روی آنها تشخیص دهند. همچنین سرعت راه رفتن آن نسبت به بسیاری از لاکپشتها بیشتر است و آن را به سفری فعال در علفزارها تبدیل میکند.
