عنکبوت پرنده‌خوار جالوت؛ بزرگترین عنکبوت دنیا که در آمریکای جنوبی یک غذای خوشمزه است
«عنکبوت پرنده‌خوار جالوت» یکی از بزرگترین گونه‌های رتیل در جهان محسوب می‌شود چرا که طول این حشره از نوک پا‌های جلویی تا انتهای پا‌های عقبی به حدود ۳۰ سانتیمتر می‌رسد. نکته جالب درباره این رتیل این است که بخشی از مردم آمریکای جنوبی آن را به عنوان یک غذای خوشمزه می‌خورند. ویژگی‌های این رتیل را در ادامه مطلب بخوانید.
راز بقا: عنکبوت پرنده‌خوار جالوت (Goliath birdeater tarantula) به خانواده تارانتولاها تعلق دارد. این رتیل که در شمال آمریکای جنوبی یافت می‌شود، بزرگترین رتیل جهان از نظر وزن (۱۷۵ گرم) و طول بدن (تا ۱۳ سانتیمتر) است و تنها در فاصله بین نوک پا‌های جلو و عقب نسبت به «رتیل شکارچی غول‌پیکر» جایگاه دوم دارد.
به گزارش راز بقا، این عنکبوت همچنین به نام «رتیل جالوت» یا «رتیل جالوت پرنده‌خوار» نیز شناخته می‌شود؛ این نام‌گذاری به یک حکاکی مسی از «ماریای سیبیلا مریان» طبیعت‌شناس آلمانی در اوایل قرن هجدهم برمی‌گردد که یک تارانتولا را در حال خوردن یک مرغ مگس‌خوار نشان می‌دهد. با وجود نام این عنکبوت، اما این حشره به ندرت به پرندگان حمله می‌کند.
ویژگی‌های عنکبوت پرنده‌خوار
این عنکبوت‌ها می‌توانند دارای اسپان پای تا ۳۰ سانتیمتر، طول بدن تا ۱۳ سانتیمتر و وزن تا ۱۷۵ گرم باشند. پرنده‌خوار‌ها از معدود گونه‌های تارانتولا هستند که از تیزه‌های تیبیال (زائده‌های روی پا) در جفت اول پا‌های اکثر نر‌های بالغ بی‌بهره‌اند. رنگ آن‌ها معمولاً از قهوه‌ای کمرنگ تا قهوه‌ای روشن و طلایی است.
چرخه زندگی عنکبوت جالوت
بر خلاف دیگر گونه‌های عنکبوت، ماده‌ها به ندرت نر‌ها را در هنگام جفت‌گیری می‌خورند. ماده‌ها در ۳ تا ۶ سالگی بالغ می‌شوند و میانگین عمرشان بین ۱۵ تا ۲۵ سال است.
نر‌ها بلافاصله پس از بلوغ می‌میرند و عمرشان سه تا شش سال است. رنگ‌ها از قهوه‌ای تیره تا روشن با نشانه‌های کمرنگ روی پا‌ها متغیر است. پرنده‌خوار‌ها دارای مو‌هایی بر روی بدن، شکم و پاهایشان هستند. ماده‌ها بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ تخم می‌گذارند که در مدت ۶ تا ۸ هفته به رتیل‌های کوچک تبدیل می‌شوند.
رفتار دفاعی عنکبوت پرنده‌خوار
در پاسخ به تهدیدات، تارانتولای جالوت با مالیدن مو‌های خود بر روی پایچه‌ها و پاهایشان صدا تولید می‌کند. همچنین، زمانی که تهدید می‌شوند، شکم خود را با پا‌های عقبی می‌مالند و مویی را آزاد می‌کنند که به شدت برای پوست و غشا‌های مخاطی تحریک‌کننده است. این مو‌های تحریک‌کننده می‌توانند برای انسان‌ها مضر باشند.
مانند تمام تارانتولاها، ایت رتیل‌ها دارای دندان‌هایی به اندازه کافی بزرگ (۲ تا ۴ سانتیمتر) هستند که می‌توانند به پوست انسان نفوذ کنند. آن‌ها سَم را در دندان‌های خود حمل می‌کنند و در صورت تهدید به گاز گرفتن شناخته شده‌اند، اما سم آن‌ها نسبتاً بی‌ضرر است و اثرات آن قابل مقایسه با نیش زنبور است.
تارانتولاها معمولاً تنها در دفاع از خود انسان‌ها را می‌گزند و این گزش همیشه منجر به زهرآگینی نمی‌شود (به این حالت «گزش خشک» گفته می‌شود).
رژیم غذایی عنکبوت پرنده‌خوار
با وجود نامش، عنکبوت پرنده‌خوار تنها به ندرت واقعاً به پرندگان حمله می‌کند؛ در طبیعت، رژیم غذایی‌اش عمدتاً شامل سایر بندپایان بزرگ، کرم‌ها و دوزیستان است. با این حال، به دلیل اندازه‌اش و رفتار فرصت‌طلبانه‌اش، این گونه معمولاً انواع حشرات و مهره‌داران کوچک زمینی را می‌کشد و مصرف می‌کند.
آن‌ها طعمه خود را در محیط باز نمی‌خورند؛ بلکه آن را به لانه خود می‌کشند و فرآیند هضم را آغاز می‌کنند. آن‌ها این کار را با مایع کردن داخل طعمه و سپس مکیدن آن انجام می‌دهند. در طبیعت، عنکبوت پرنده‌خوار در حال تغذیه از جوندگان، قورباغه‌ها، وزغ‌ها، مارمولک‌ها و حتی مار‌ها مشاهده شده است.
تارانتولای جالوت بومی مناطق بارانی کوهستانی شمال آمریکای جنوبی است: سورینام، گویان، گویان فرانسه، شمال برزیل، شرق کلمبیا و جنوب ونزوئلا. این عنکبوت در جنگل‌های آمازون بسیار دیده می‌شود و به صورت زمینی زندگی می‌کند و معمولاً در نواحی باتلاقی یا مردابی یافت می‌شود.
این گونه شب‌زی است. تارانتولای جالوت یک عنکبوت خوراکی است و بخشی از غذا‌های محلی در شمال شرق آمریکای جنوبی محسوب می‌شود که با سوزاندن مو‌های تحریک‌کننده و کباب کردن آن در برگ‌های موز تهیه می‌شود. طعم آن به عنوان «شبیه میگو» توصیف شده است.
لینک کپی شد
خواندنی‌ها
ارسال نظر
ویدیوهای برگزیده
دنیای گیاهان
علم و کیهان