












راز بقا: دریاچه زریوار یکی از شگفتانگیزترین جاذبههای طبیعی کردستان است که سالانه هزاران گردشگر را به مریوان میکشاند. اما در میان تمام زیباییهای این منطقه، پدیدهای جالبتر وجود دارد: حضور همیشگی لکلکها در روستای درهتفی. از چند سال قبل در فصل بهار روستای دره تفی در ۱۵ کیلومتر غرب مریوان میزبان شماری زیادی از لک لکهای مهاجر میشود که در این روستا لانه سازی کرده و جوجه آوری میکنند. ورود لک لکها به روستا دره تفی بویژه در این فصل در کنار سایر جاذبههای طبیعی و گردشگری، این روستا را به مقصد تعداد زیادی از گردشگران داخلی و خارجی تبدیل کرده است.
به گزارش راز بقا، این پرندگان مهاجر نهتنها چهرهای تماشایی به روستا میبخشند، بلکه بخشی از هویت فرهنگی و زیستمحیطی منطقه شدهاند.
به گزارش راز بقا، روستای درهتفی در نزدیکی مریوان و در حاشیه دریاچه زریوار واقع شده است. این روستا به دلیل طبیعت سرسبز، معماری بومی و زندگی ساده مردمش همیشه مورد توجه گردشگران بوده، اما آنچه درهتفی را از دیگر روستاهای اطراف متمایز میکند، حضور دائمی لکلکهاست.
این پرندگان بزرگ و زیبا، که بیشتر مردم آنها را نماد خوششانسی و زندگی میدانند، هر ساله از مناطق دوردست به این روستا مهاجرت میکنند و روی سقف خانهها، ستونهای بلند و حتی درختان لانه میسازند.
درهتفی با جمعیتی محدود، یکی از معدود مکانهایی است که در آن زندگی انسان و پرنده در کنار هم جلوهای منحصربهفرد پیدا کرده است. مردم این روستا احترام زیادی برای لکلکها قائلاند و باور دارند که حضور آنها نشانهای از برکت و صلح است.
به گزارش راز بقا، دلایل زیادی برای علاقه لکلکها به این منطقه وجود دارد. نخست، شرایط جغرافیایی و آبوهوایی منطقه است: تالابها، دشتهای مرطوب و منابع غذایی غنی، این منطقه را به بهشتی برای پرندگان تبدیل کرده است.
دریاچه زریوار با آب شیرین خود خانه انواع جانوران آبزی و حشرات است که منبع غذایی مناسبی برای لکلکها محسوب میشود. همچنین مردم روستا، برخلاف بسیاری از نقاط دیگر، نهتنها پرندگان را نمیرانند بلکه آنها را به عنوان بخشی از زندگیشان پذیرفتهاند.
روایتهایی از گذشته میگویند که نخستین لکلکها دههها پیش به این روستا آمدند و یکی از اهالی که پرندهدوست بوده، روی بام خانهاش لانهای برای آنها ساخت. این کار باعث شد لکلکها سال به سال بازگردند و این رسم به یک سنت پایدار تبدیل شود.
به گزارش راز بقا، دریاچه زریوار نهتنها زیباترین چشمانداز مریوان است، بلکه بخش مهمی از فرهنگ و باورهای مردم این منطقه را شکل داده است. مردم مریوان و روستاهای اطراف، از جمله درهتفی، داستانها و افسانههای زیادی درباره دریاچه و پرندگان مهاجر نقل میکنند. لکلکها که یکی از اصلیترین ساکنان فصلی این منطقهاند، به نوعی به نگهبانان دریاچه تبدیل شدهاند.
امروزه گردشگرانی که به مریوان سفر میکنند، در کنار بازدید از زریوار، حتماً سری به درهتفی میزنند تا این هماهنگی زیبا بین انسان و طبیعت را از نزدیک ببینند؛ جایی که سقفهای کاهگلی خانهها با لانههای بزرگ لکلکها عجین شدهاند و تصویر بینظیری از همزیستی مسالمتآمیز را به نمایش میگذارند.