












راز بقا: لاما و آلپاکا، دو حیوان پشمالوی چهارپا و گردنبلند، بهقدری شبیه به هم هستند که بسیاری افراد آنها را با یکدیگر اشتباه میگیرند. هر دو از خانواده شترسانان محسوب میشوند و ریشهی تکاملی مشترکی دارند. اما اگر کمی دقیقتر شویم، متوجه تفاوتهای جالبی بین این دو گونه میشویم.
به گزارش راز بقا، شترسانان در اصل از آمریکای شمالی برخاستهاند. در عصر یخبندان و زمانی که پل خشکی برینگ آمریکا را به آسیا متصل میکرد، گروهی از آنها به سمت آفریقا و آسیا مهاجرت کردند و بعدها شتر یککوهانه و دوکوهانه را پدید آوردند. گروهی دیگر نیز به آمریکای جنوبی رفتند و اجداد لاما و آلپاکا را به وجود آوردند.
در طول هزاران سال، انسانها این حیوانات را اهلی کردند. گفته میشود لاماها از گواناکو و آلپاکاها از ویکونیا بهوجود آمدهاند؛ فرآیندی که حدود ۶ تا ۷ هزار سال پیش رخ داده است.
به گزارش راز بقا مهمترین تفاوت بین لاما و آلپاکا در اندازهی بدن آنهاست. لاماها بیش از دو برابر آلپاکاها وزن دارند و قدشان نیز بلندتر است.
لاما: ۱۳۰ تا ۲۰۰ کیلوگرم وزن و حدود ۱۱۵ سانتیمتر ارتفاع در ناحیه کمر.
آلپاکا: ۴۵ تا ۸۰ کیلوگرم وزن و حدود ۹۰ سانتیمتر ارتفاع.
علاوه بر این، ظاهر صورت و گوشهای آنها هم متفاوت است:
گوش لاماها بلند و موزیشکل است، در حالی که گوش آلپاکاها کوتاهتر و گلابیشکل است.
لاماها پوزهای کشیدهتر دارند و صورتشان باریکتر است، اما آلپاکاها صورتی جمعوجورتر و بامزهتر دارند.
آلپاکا
یکی دیگر از تفاوتهای مهم، نوع موی این حیوانات است. به گزارش راز بقا موی آلپاکا بسیار نرم، لطیف و گرم است و به همین دلیل قرنهاست که برای تولید پوشاک و پارچههای نفیس به کار میرود. در مقابل، موی لاما زبر و خشن است و بهندرت برای لباسهایی که تماس مستقیم با پوست دارند، استفاده میشود.
لاما: به دلیل جثه بزرگتر و قدرت بدنی بالا، بیشتر بهعنوان حیوان باربر به کار میرود. در تمدن اینکاها، لاماها برای حمل بار و حتی بهعنوان منبع کود کشاورزی اهمیت زیادی داشتند.
آلپاکا: تمرکز پرورش آنها روی تولید الیاف بوده است. پارچههای آلپاکا به نرمی، گرما و کیفیت بالا شهرت دارند و همچنان در صنعت نساجی ارزش ویژهای دارند.
از نظر خلقوخو هم این دو حیوان تفاوتهای محسوسی دارند:
لاماها هوشیارتر و محافظتر هستند. در برابر خطر، اغلب میایستند و واکنش نشان میدهند.
آلپاکاها آرامتر و خجالتیترند. آنها بیشتر به دوری از تهدید تمایل دارند تا مقابله با آن.
با این حال، هر دو گونه باهوش، آموزشپذیر و بسیار ملایم هستند. بسیاری از کسانی که با این حیوانات کار میکنند، از هوش و رفتار دوستانهشان شگفتزده میشوند.
به گزارش راز بقا اگرچه لاما و آلپاکا در نگاه اول بسیار شبیه به هماند، اما با کمی دقت میتوان آنها را از هم تشخیص داد. لاما بزرگتر، قویتر و نگهبانتر است، در حالی که آلپاکا کوچکتر، نرمموتر و آرامتر به شمار میآید. هر یک از این حیوانات نقشی خاص در زندگی مردم آمریکای جنوبی داشتهاند و هنوز هم بهعنوان بخشی ارزشمند از میراث طبیعی و فرهنگی این منطقه شناخته میشوند.
پرورش لاما و آلپاکا در ایران امکانپذیر است، اما نیازمند رعایت ملاحظات قانونی، بهداشتی و محیطی است. این حیوانات بومی مناطق کوهستانی و سردسیر آمریکای جنوبی هستند و بهترین شرایط را در مناطق کوهستانی ایران مانند آذربایجان شرقی، کردستان و زنجان دارند. دمای پایینتر و تابش کمتر آفتاب در این مناطق به سلامت و رشد بهینه آنها کمک میکند. همچنین، برای واردات و نگهداری این حیوانات، نیاز به مجوز سازمان دامپزشکی و رعایت استانداردهای قرنطینهای وجود دارد.
لاما و آلپاکا نیازمند تغذیه با علوفه با کیفیت و آب تمیز هستند و مراقبتهای بهداشتی مانند واکسیناسیون و درمان انگلها برای آنها ضروری است. آلپاکاها معمولاً یک توله در هر بارداری دارند و دوره بارداری آنها حدود یک سال است. با وجود اینکه بازار پرورش این حیوانات در ایران هنوز کوچک است، تولید پشم با کیفیت بالا و ویژگیهای خاص آنها میتواند فرصت اقتصادی خوبی ایجاد کند. برنامهریزی دقیق، انتخاب مکان مناسب و آموزشهای تخصصی برای موفقیت در این حوزه الزامی است.