آلپاکا؛ شتری شبیه گوسفند که پشم لوکس دارد و هنگام دعوا «تُف» می‌کند!

راز بقا: «آلپاکا» (Alpaca) یک گونه اهلی از خانواده شترسانان است که به لاما، ویکونا و گواناکو مرتبط است. این حیوان به خاطر پشم نرم و لوکس و رفتار بسیار آرام خود شناخته شده است و بیش از ۶۰۰۰ سال است که برای استفاده از پشم آن اهلی شده است. آلپاکا بومی کوه‌های آند در آمریکای جنوبی است و در کشور‌های پرو، بولیوی، شیلی و اکوادور یافت می‌شود.

خصوصیات فیزیکی آلپاکا

به گزارش راز بقا، آلپاکا‌ها نسبت به نزدیکان خود مانند لاما‌ها اندازه کوچکتری دارند. ارتفاع آن‌ها در حدود ۸۱ تا ۹۹ سانتیمتر تا شانه‌ها و وزن آن‌ها بین ۵۵ تا ۶۵ کیلوگرم است. یکی از ویژگی‌های برجسته آلپاکا‌ها «پشم» آن‌هاست که نرم‌تر از پشم گوسفند است. این پشم در رنگ‌های طبیعی مختلفی از جمله سفید، سیاه و انواع قهوه‌ای و خاکی موجود ت.

آلپاکا‌ها پشم ضخیم و متراکمی دارند که در صنعت نساجی برای تهیه لباس‌هایی مانند ژاکت، شال و پتو بسیار محبوب است.

صورت آلپاکا کوچک است و دارای بینی کوتاه و چشم‌های بزرگ و با احساس است که به آن‌ها ظاهری جذاب و آرام می‌دهد. بدن آن‌ها لاغر و گردن‌شان بلند است و سُم‌هایشان به گونه‌ای طراحی شده که به راحتی می‌توانند در زمین‌های سنگی و ناهموار کوهستانی حرکت کنند. 

ویژگی‌های شخصیتی آلپاکا

آلپاکا‌ها معمولاً به دلیل طبع آرام و مهربان خود شناخته می‌شوند. آن‌ها حیواناتی اجتماعی هستند و بیشتر در گروه‌ها احساس راحتی می‌کنند. این حیوانات با استفاده از صدا‌های مختلف مانند آواز‌های نرم و صدای هشدار هنگام احساس تهدید با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. این حیوانات عموماً آرام و مهربان هستند و به راحتی نمی‌خواهند با انسان‌ها درگیر شوند. 

به گزارش راز بقا با این حال، در صورتی که ناراحت شوند، ممکن است «تف کنند»، رفتاری که آن‌ها با لاما‌ها نیز به اشتراک می‌گذارند. اما معمولاً آلپاکا‌ها تف کردن را برای دیگر آلپاکا‌ها یا حیواناتی که به حریمشان تجاوز می‌کنند انجام می‌دهند، نه انسان‌ها. با وجود طبیعت آرامشان، آن‌ها معمولاً وظیفه مراقبت از گله را دارند و به طور طبیعی از آن‌ها محافظت می‌کنند. 

سازگاری و مراقبت آلپاکا

آلپاکا‌ها به محیط‌های مرتفع و کوهستانی عادت دارند، اما توانسته‌اند در دیگر اقلیم‌ها نیز به خوبی سازگار شوند. آن‌ها نسبت به دما‌های مختلف مقاوم هستند و می‌توانند دما‌هایی بین منفی ۱۰ درجه تا ۳۰ درجه سانتیگراد را تحمل کنند، هرچند که در شرایط خنک‌تر بهترین عملکرد را دارند. 

رژیم غذایی آلپاکا‌ها عمدتاً شامل علف‌ها و یونجه است، اگرچه ممکن است غلات و سبزیجات خاصی را نیز بخورند. این حیوانات گیاه‌خوار هستند و دستگاه گوارش خاصی دارند که به آن‌ها این امکان را می‌دهد تا علف‌های سخت را به طور مؤثر هضم کنند.

در زمینه نگهداری، آلپاکا‌ها نیاز به پشم‌چینی منظم دارند تا از گره خوردن آن جلوگیری شود. همچنین نیاز به مراقبت‌های دندانی و کوتاه کردن سُم‌ها دارند. به طور کلی، آلپاکا‌ها به نسبت دیگر دام‌ها مراقبت کمتری نیاز دارند و به همین دلیل محبوبیت زیادی در میان کشاورزان کوچک و علاقه‌مندان دارند. 

آلپاکا یک حیوان سازگار و آرام است که برای پشم باکیفیت و طبع ملایم خود شناخته شده است. تاریخچه اهلی‌سازی آن و توانایی آن در سازگاری با محیط‌های مختلف، همراه با شخصیت آرام‌اش، این حیوان را به یک حیوان محبوب برای تولید الیاف و همچنین به عنوان حیوان همراه تبدیل کرده است. 

چند ویژگی منحصر به فرد آلپاکا

به گزارش راز بقا یکی از عجیب‌ترین ویژگی‌های آلپاکا‌ها رفتار «تف کردن» یا بیرون انداختن آب دهان آن‌هاست. برخلاف بسیاری از حیوانات، آلپاکا‌ها فقط برای ارتباط اجتماعی یا دفاع از خود «تُف می‌کنند»، اما نه به شکلی که انتظار دارید. 

هنگامی که آلپاکا‌ها تف می‌کنند، معمولاً هدفشان انسان‌ها نیست، بلکه آلپاکا‌های دیگر هستند. آن‌ها از تف کردن برای برقراری سلطه یا ابراز ناراحتی استفاده می‌کنند، به ویژه در هنگام دعوا بر سر غذا یا قلمرو.

با این حال، زمانی که آن‌ها به انسان‌ها تف می‌کنند (که نادر است)، معمولاً یک هشدار ملایم است، نه یک حمله خصمانه. تُف آن‌ها معمولاً ترکیبی از بزاق دهان و غذا‌های هضم‌شده جزئی است و اگرچه ناخوشایند است، اما اصلا خطرناک نیست.

قسمت عجیب این است که آن‌ها هدف‌گیری خوبی ندارند، گاهی اوقات، تُف آن‌ها به سمت جهات غیرمنتظره می‌رود. جالب است که تف آن‌ها دقیق است و می‌تواند مسافتی چندین فوت را بپوشاند. همچنین، با وجود شهرت‌شان به عنوان حیواناتی آرام و ملایم، دارای حس قوی از سلسله مراتب هستند و تف کردن یکی از راه‌هایی است که آن‌ها برای حل و فصل اختلافات استفاده می‌کنند. 

این رفتار تف کردن، در حالی که عجیب است، بخش مهمی از ساختار اجتماعی آن‌هاست و برای ارتباط با گله‌شان استفاده می‌شود و ممکن است ناراحتی، قدرت یا حتی محبت را در بعضی مواقع نشان دهد. 

یکی دیگر از ویژگی‌های عجیب درباره آلپاکا‌ها این است که آن‌ها در برابر «تف» سایر آلپاکا‌ها مقاومت زیادی دارند. برخلاف بیشتر حیوانات که در صورت تف کردن یک حیوان دیگر معمولاً آن را طرد می‌کنند، آلپاکا‌ها توانایی شگفت‌انگیزی در تحمل تف یکدیگر دارند. 

جالب اینجاست که تف کردن به نظر نمی‌رسد که باعث ناراحتی طولانی‌مدت آن‌ها شود. در واقع، این رفتار به جای اینکه به دعوا یا آسیب به یکدیگر تبدیل شود، بیشتر به عنوان یک رابطه اجتماعی در نظر گرفته می‌شود که اغلب توسط سایر اعضای گله نادیده گرفته می‌شود. 

این بسیار عجیب است که این حیوانات می‌توانند به یکدیگر تف کنند و سپس بلافاصله به رفتار طبیعی خود بازگردند، انگار که هیچ اتفاقی نیفتاده است. 

این رفتار نشان‌دهنده طبیعت اجتماعی بسیار بالای آلپاکاهاست، جایی که به جای پرخاشگری یا آسیب به یکدیگر، تف کردن را به عنوان راهی برای ابراز نارضایتی یا تعیین سلطه در گروه بر می‌گزینند. این یکی از عجیب‌ترین روش‌های ارتباطی آلپاکا‌ها است و نشان می‌دهد که آن‌ها در ساختار اجتماعی خود چقدر مقاوم و سازگار هستند. 

یک ویژگی عجیب‌تر آلپاکا‌ها این است که آن‌ها دارای «ذهن گروهی» بسیار قوی و موثر برای حفاظت از بچه‌هایشان هستند. اگرچه احتمالا بیشتر حیوانات از حفاظت فیزیکی یا تهاجم استفاده کنند، آلپاکا‌ها از یک «ذهنیت گله‌ای هماهنگ» استفاده می‌کنند که در آن تمام گله برای حفاظت از بچه‌ها به صورت مشترک عمل می‌کنند، حتی در روش‌های غیرمنتظره. به عنوان مثال، زمانی که شکارچی در نزدیکی است، تمام آلپاکا‌های بالغ اطراف بچه‌های آسیب‌پذیر را در یک دایره دفاعی فشرده قرار می‌دهند تا از آن‌ها محافظت کنند. 

به گزارش راز بقا آنچه این را عجیب می‌کند این است که با وجود طبیعت معمولاً آرام آن‌ها، آلپاکا‌ها مدافعان شگفت‌انگیزی هستند. زمانی که تهدیدی وجود داشته باشد، آن‌ها حتی به سمت شکارچی‌ها حمله می‌کنند، مانند سگ‌ها، تا از گله محافظت کنند. این مکانیزم دفاعی غیرمنتظره، همراه با رفتار آرام آن‌ها در اکثر شرایط، ترکیب بسیار عجیبی از رفتار‌ها را به وجود می‌آورد؛ آن‌ها در زندگی روزمره مهربان و منفعل هستند، اما در مواقع ضروری به شدت محافظت‌کننده عمل می‌کنند. 

این رفتار «ذهن گروهی» در تمامی موقعیت‌های اجتماعی در گله گسترش می‌یابد، جایی که تمام گروه به صورت هماهنگ عمل می‌کند و بچه‌ها همیشه در مرکز گله نگه‌داشته می‌شوند، که نشان‌دهنده یک استراتژی بقا در قالب همکاری واقعی است که در حیوانات اهلی نادر است.