












راز بقا: پاژِن (نام علمی: Capra aegagrus aegagrus) زیرگونهای از بز کوهی است که به دلیل مهارت بینظیرش در بالارفتن از صخرهها، به «سلطان صخرهها» مشهور شده است. این جانوران در ارتفاعات صخرهای و کوهستانی زندگی میکنند و تا ارتفاع ۴ هزار متر نیز دیده شدهاند. پراکنش پاژنها شامل مناطق پاکستان، افغانستان، ترکمنستان، ترکیه، یونان، قفقاز و ایران است؛ در ایران تقریباً در تمامی مناطق غیرکویری حضور دارند.
به گزارش راز بقا، نام «پاژِن» یا پازن از صدایی گرفته شده که هنگام پریدن و برخورد پاهایشان با صخرهها ایجاد میشود. نرهای این گونه که «کَل» نامیده میشوند، شاخهای بلند و شمشیرمانند و ریش سیاه دارند. پاژنها و بزهای اهلی اجداد مشترکی دارند و میتوانند با هم جفتگیری کنند، اما تفاوتهای ظاهری مانند شاخهای بلند و گرهدار آنها را متمایز میکند.
به گزارش راز بقا طول بدن پاژن بین ۱۲۰ تا ۱۶۰ سانتیمتر، طول دم ۱۲ تا ۱۵ سانتیمتر و ارتفاع بدن ۶۵ تا ۹۵ سانتیمتر است. وزن نرها بین ۷۰ تا ۱۲۰ کیلوگرم و مادهها ۵۰ تا ۵۵ کیلوگرم است. این جانوران جثهای تنومند، پاهای کوتاه و دمی سیاه دارند. رنگ بدن با افزایش سن تغییر میکند؛ جوانها خاکستری و بالغها در زمستان کرمرنگ هستند. نرها دارای ریش بلند و نوار تیرهای روی پشت و شانهها هستند که در ناحیهٔ سینه پهن شده و به شکل طوق دیده میشود.
شاخها در نرها و مادهها متفاوت است. نرها شاخهای بلند، گرهدار و خمیده دارند که طول آنها تا ۱۵۰ سانتیمتر میرسد و مانند شمشیر به عقب متمایل شدهاند. این شاخها نقش مهمی در دفاع و رقابت برای جفتگیری دارند. ضرباتی که کَلها هنگام نبرد به هم وارد میکنند، عمدتاً در یکسوم ابتدایی شاخها وارد میشود.
به گزارش راز بقا مادهها شاخهای کوتاه و ساده دارند. سن نرها از روی تعداد گرههای روی شاخشان قابل تشخیص است؛ هر سال یک گره ایجاد میشود و با گذشت زمان قطر و طول شاخ افزایش مییابد. رشد شاخها در سالهای اولیه سریع است، اما پس از هفت سال کاهش مییابد و در زمستان تقریباً متوقف میشود، با این حال گرهها بزرگتر میشوند.
با وجود زندگی در کوهها، پاژنها مهاجرت سالانه دارند. در زمستان به دامنههای پایین کوه که پوشیده از برف نیستند میروند و از بوتهها تغذیه میکنند، و با گرم شدن هوا به ارتفاعات صعود کرده و گیاهان تازه میخورند.
پاژنها عمدتاً روزگرد هستند و بیشترین فعالیت آنها در ساعات اولیه صبح و پیش از غروب آفتاب رخ میدهد. با تغییر دما و بارش برف، ساعات تغذیه آنها کمی تغییر میکند و در ظهر نیز به چرا میپردازند.
به گزارش راز بقا پازنها از انواع علوفه، بوتهها و برگ درختان تغذیه میکنند و گاهی شاخ و برگ درختچههایی مانند ارس و بادام کوهی را میخورند. نرها به دلیل نیاز انرژی بالا، زمان بیشتری را صرف تغذیه میکنند.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
حلی یا بز بدون شاخ؛ چرا بعضی بزها شاخ ندارند و دلیل خطرناک بودن جفتگیری دو بز بدون شاخ چیست؟
به بُز ماده چه میگویند و چرا جفتگیری بز ماده با گوسفند نر امکانپذیر نیست؟
دُوبُر پادشاه گله؛ بز نر ۱۰۰ کیلویی که رئیس گله است و وظیفه جفتگیری و انتقال ژن را به عهده دارد
کَلها و بزها به دلیل جثه نسبتاً بزرگ و زیبایی، هدف محبوب شکارچیان هستند. وابستگی آنها به زیستگاههای صخرهای باعث شده شکارچیان بهراحتی آنها را پیدا کنند. در دشت و مناطق صاف، پاژنها بیدفاع میشوند و برخی شکارچیان از این موقعیت بهره میبرند. حتی رفتار آنها هنگام فرار، که گاهی برای نگاه کردن به پشت سر توقف میکنند، شانس شکار را افزایش میدهد.
کاهش جمعیت پاژنها میتواند به کاهش تعداد گوشتخواران نیز منجر شود، زیرا این جانوران طعمه مهمی برای آنها هستند.
به گزارش راز بقا شاخ بز کوهی از دیرباز نماد قدرت، نیرو و باروری بوده است. در دنیای باستان، شاخهای خمیده نماد هلال ماه و کشتی نور در دریای شب محسوب میشدند و ارتباطی با باران و حاصلخیزی داشتند. به همین دلیل، در برخی نقاشیها و ظروف باستانی، تنها شاخ خمیده به تصویر کشیده میشد تا نماد «برکهای از آب» باشد.