گابی واندنابیل؛ لیونل مسیِ کبوتربازها و مشهورترین پروش دهنده کبوتر در جهان که کبوترهایش را عرب‌ها و چینی‌ها چند میلیون دلار می‌خرند

راز بقا: در قلب منطقه فلاندرز غربی در کشور بلژیک، جایی میان زمین‌های سبز و خانه‌های آجری، کودکی بزرگ می‌شد که بعد‌ها مسیر کبوتررانی جهان را تغییر داد. گابی واندنابیل  (Gaby Vandenabeele)، که نامش امروز در سراسر جهان به‌عنوان یکی از استثنایی‌ترین پرورش‌دهندگان کبوتر شناخته می‌شود، کارش را از همان جایی آغاز کرد که بسیاری از بزرگان این حرفه شروع کرده‌اند؛ از داخل آشیانه‌های ساده خانه پدری.

به گزارش راز بقا؛ پدر او، جنتیل واندنابیل، خودش پرورش‌دهنده‌ای شناخته‌شده بود. گابی سال‌ها کنار پدر ایستاد، به پر‌ها نگاه کرد، پا‌ها را لمس کرد، شکل بال‌ها را شناخت و کم‌کم چیزی فراتر از تجربه را یاد گرفت؛ نوعی شهود که بعد‌ها نقطه تمایزش شد. او بعد‌ها گفته بود: «من ژنتیک را از کتاب یاد نگرفتم. از لابه‌لای پر‌های همین کبوتر‌ها یاد گرفتم.»

سالی که نقطه عطف شد

در سال ۱۹۷۶، گابی تصمیم گرفت مستقل شود؛ تصمیمی که نه فقط زندگی او، بلکه ژنتیک کبوتر‌های مسابقه‌ای جهان را تحت تأثیر قرار داد. او آشیانه‌های تازه خود را در خیابان وونترگم ساخت؛ اتاق‌هایی کوچک، اما مهندسی‌شده با دقتی که بیشتر شبیه کار یک طراح صنعتی بود تا یک پرورش‌دهنده سنتی.

برای او آشیانه فقط جایی برای نگهداری پرنده نبود؛ «آشیانه خوب نصف قهرمانی است.» این جمله بعد‌ها تبدیل به یکی از معروف‌ترین نقل‌قول‌های او شد. تهویه، نورگیری، نوع چوب و حتی عمق لانه‌ها، همگی بر اساس تجربه سال‌ها زندگی در میان کبوتر‌ها طراحی شده بود.

فلسفه‌ای بر پایه انتخاب‌های سخت

گابی برخلاف بسیاری که به‌دنبال تنوع نژادی بودند، فقط روی چند خط خونی محدود تمرکز کرد. این انتخاب سخت باعث شد نسل‌هایی با قدرت ژنتیکی خارق‌العاده به‌وجود بیاید؛ نسل‌هایی که دهه‌ها بعد هم مزه قهرمانی را در مسابقات می‌چشیدند.

در میان این خطوط، نام‌هایی وجود دارد که امروز هر کدام برای خود افسانه‌اند:
کلاینن به‌معنی «کوچک»، پدر نخستین نسل‌های موفق او.
ویتِن‌بایک، پسر کلاینن، که شکم سفیدش نماد سرعت بی‌وقفه شد.
بلیکسِم، به‌معنی «صاعقه»، که بسیاری او را بهترین کبوتر نسل‌ساز قرن می‌دانند.
و بعد‌ها رودی و سوپر رومئو، که هر کدام ادامه‌دهنده میراث پدران‌شان شدند.

رمز موفقیت گابی ساده بود؛ او باور داشت «اگر بهترین‌ها را با بهترین‌ها جفت کنی، نتیجه‌اش قهرمان می‌شود.»، اما این انتخاب همیشه ساده نبود. او بار‌ها نر‌هایی را که دیگران ستایش می‌کردند کنار گذاشت، فقط، چون از نگاهش «آن برق لازم در چشم پرنده» وجود نداشت.

سکوت آشیانه‌ها و قهرمانانی که از دل آرامش بیرون آمدند

آشیانه‌های گابی بیشتر شبیه یک آزمایشگاه بی‌صدا بودند. هر بخش کاربردی خاص داشت:
بخشی برای نر‌های بیوه که برای مسابقه آماده می‌شدند.
آشیانه‌ای برای جوان‌ها.
و قسمت پرورش که قلب برنامه ژنتیکی او بود.

به گزارش راز بقا او از نخستین کسانی بود که از تلقیح مصنوعی استفاده کرد تا نطفه نر‌های ممتاز را برای نسل‌های بعدی حفظ کند.

در این سکوت و برنامه‌ریزی دقیق بود که قهرمانان یکی پس از دیگری متولد شدند. کبوتر مطرحی مثل رامبو که قهرمان ملی بورژس شد، یا بلووه فیدیل که در مسابقات بریو درخشید؛ پرنده‌هایی که در برابر هزاران رقیب آسمان را بریدند و با سرعتی باورنکردنی به خانه برگشتند.

سال‌های اوج؛ جایی که نام واندنابیل لرزه بر مسابقات می‌انداخت

کارنامه گابی چیزی شبیه فهرست افتخارات یک باشگاه بزرگ فوتبال است. او بیش از هفت عنوان قهرمانی ملی، بیش از صد قهرمانی استانی و ده‌ها مقام بین‌المللی دارد؛ اما چیزی که او را خاص کرد استمرار این پیروزی‌ها بود.

او سال‌ها در بالاترین سطح مسابقات باقی ماند، در حالی که بسیاری از رقبا فقط چند فصل می‌درخشیدند و محو می‌شدند. این پایداری نشان می‌داد که روش او یک اتفاق نیست؛ یک سیستم کامل است.

نفوذ جهانی؛ از بلژیک تا خاورمیانه و شرق آسیا

هرجا بحث از نژاد‌های برتر کبوتر پیش می‌آید، نام واندنابیل در میان چند گزینه نخست قرار می‌گیرد. از چین و تایوان گرفته تا کویت و امارات، هزاران پرورش‌دهنده از نسل‌های بلیکسِم، رودی یا سوپر رومئو استفاده می‌کنند.

برخی از مهم‌ترین کبوترهای گابی:

۱. رامبو – Rambo (رَمبو / یاغی)

قهرمان ملی Bourges در رقابت با ۱۳هزار کبوتر.

۲. بلووه فیدیل – Blauwe Fideel (آبیِ فیدیل)

قهرمان ملی Brive و برنده Derby.

۳. رونکر – Ronker (رونکِر)

برندهٔ مسابقه Limoges، یکی از سخت‌ترین مسابقات فرانسه.

۴. سوپر رومئو – Super Romeo

عنوان Ace Pigeon (کبوتر برتر سال) در مسافت بلند.

مزایده‌های بین‌المللی پر از جوجه‌های کوچک، اما با قیمتی بزرگ است؛ گاهی یک جوجه از نسل بلیکسِم بیش از یک خودرو لوکس فروخته می‌شود. این میزان ارزش‌گذاری نشان می‌دهد میراث ژنتیکی گابی چقدر در جهان جدی گرفته می‌شود.

مزایده بزرگ و خداحافظی آرام

در سال ۲۰۱۸، گابی که سال‌ها با مشکلات جسمی دست‌وپنجه نرم می‌کرد، اعلام کرد از مسابقه‌دادن کناره می‌گیرد. او در یکی از بزرگ‌ترین مزایده‌های تاریخ کبوتررانی بخشی از پرندگان پایه خود را عرضه کرد؛ مزایده‌ای که توجه پرورش‌دهندگان از سراسر جهان را جلب کرد.

این رویداد پایان یک دوره بود، اما نه پایان یک افسانه. نسل‌هایی که گابی ساخته، همچنان در مسابقات می‌درخشند و نام او را زنده نگه می‌دارند.

میراثی که هنوز هم زنده است

امروز گابی واندنابیل فقط یک نام نیست؛ یک استاندارد است. پرورش‌دهندگانی که می‌خواهند نسل‌های جدید بسازند، هنوز هم از فرمول او الهام می‌گیرند؛ فرمولی که بر پایه دقت، انتخاب، آرامش آشیانه و فهم عمیق از طبیعت کبوتر بنا شده است.

او یکی از معدود انسان‌هایی است که توانست کاری کند نامش روی نسل‌ها بماند؛ چیزی شبیه امضا در آسمان؛ و این شاید بزرگ‌ترین افتخاری باشد که یک پرورش‌دهنده می‌تواند به دست آورد.