رویا سلیمی؛ داستان اولین زن کبوتر باز ایران که ۳۰۰ کبوتر دارد و در گروبندی پیروز شد

راز بقا: تاریخچه کبوتربازی در ایران عمدتا با مردان گره خورده و به نوعی می‌توان گفت که کبوتربازی در ایران کاملا مردانه است. اما در سال‌های اخیر زنان نیز به این حوزه و یا به تعبیری ورزش علاقه نشان داده و اگرچه قبلا به صورت پنهانی بوده، اما اخیرا با توجه به فرهنگ‌سازی بیشتر آشکارتر شده و حضور زنان در این عرصه بیش از گذشته نمایان شده است. 

به گزارش راز بقا، کبوتر و کبوتربازی و کبوترخانه‌ها در ایران قدمت چندهزار ساله داشته و در تاریخ و ادبیات و فرهنگ ایران جایگاهی ویژه دارند.

جهان عجیبی دارند کبوتربازها. جهانی پر از شگفتی. از قدیم بوده و هنوز هم هست. خیلی‌ها کبوتر داشته‌اند که در تاریخ ایران اسم و رسمی دارند. کبوتربازی انسان را به گذشته و تاریخ و لوطی‌گری و حتی لات‌بازی و گروبندی و غزل‌خوانی و عشق می‌رساند. برخی هم دوست ندارند. از کبوتر تنفر دارند. حتی اگر همسایه‌شان کبوتر داشته باشد، کارشان به شکایت و شکایت کشی می‌رسد. حتی گاهی برخی شاکی می‌شوند که چرا در سایتی که کلا درباره حیوانات و پرنده‌ها و چرنده‌هاست، حرفی، گزارشی، یا سخنی از کفتربازی و کبوتر آمده است!

کفتربازی در ایران آنقدر مردانه است که تا همین چندسال پیش وقتی به گوششان می‌خورد زنی، گوشه‌ای‌، سرِ بام و پشت‌بامی کبوتر آورده و ازشان جوجه می‌گیرد و جَلد می‌کند و به آسمان سر می‌دهد و سوت می‌زند و لُنگ می‌گیرد و حالا هم هوای گرو بستن به سرش زده، می‌خندیدند و می‌گفتند  زن و کفتربازی؟ اصلا زن کفترباز یعنی چه؟ 

به گزارش راز بقا، «رؤیا سلیمی» یکی از این زنان است که توانسته با غلبه بر سختی‌ها و دشواری‌های این کار که عمدتا ناشی از سلطه مردان است علاقه خود را آشکارا به کبوتربازی و کبوترپرانی نشان دهد. این بانو توانسته البته با سختی‌های زیاد در مسابقات گروبندی شرکت کند و به عنوان «اولین بانوی گروبند ایران» شناخته شود و حتی در این مسابقه برنده شود. 

پیش از این رویا با مجله بخارا به سردبیری علی دهباشی نیز راجع به سختی‌های کارش گفت‌و‌گو کرده و حتی در ششصد و شصت و چهارمین شب از شب‌های بخارا که به «شب کبوتر در تاریخ، فرهنگ و ادبیات فارسی» اختصاص داشت نیز سخنرانی کرده است. 

بانو سلیمی می‌گوید به همه گونه‌های رنگی کبوتر‌ها علاقه دارد، اما «ابلق» و «یک‌کت» را کمی بیشتر دوست دارد. او الان حدود ۳۰۰ کبوتر دارد، اما طبق گفته خودش در آینده بسیار بیشتر از این خواهند بود.

سختی‌ها و دشواری‌ها 

راز بقا گفتگوی مفصلی با خانم «رویا سلیمی» انجام داده و در این گفت‌و‌گو دشواری‌ها و سختی‌های حضور در این عرصه را بازگو کرد. سابقه آشنایی و علاقه او به کبوتر به حدود ۲۰ سال پیش باز می‌گردد، ابتدا از چند کبوتر شروع می‌شود و کم کم جوانه‌های علاقه او به کبوتر زده می‌شود. بعد از آن به صورت تجربی با روش‌ها و نحوه پرورش کبوتر آشنا می‌شود و در همین حین وابستگی و علاقه او به کبوتر نیز شدیدتر می‌شود. 

به گفته این بانوی کبوترباز وابستگی و علاقه او به کبوتر‌ها به حدی رسید که تبدیل به اولویت اول زندگی او شده بودند. به گزارش راز بقا اما این موضوع با دشواری‌هایی هم همراه بوده از مخالفت اعضای خانواده گرفته از جمله پدرش، تا مردانی که اطراف وی حضور داشتند و دیدن اینکه یک زن کبوتربازی می‌کند طبق گفته خود او برایشان کاملا مسخره و اصلا این موضوع برای آنها پذیرفتنی نبود. 

اما آنچه که باعث شده بود وی با این سختی‌ها و مشکلات کنار بیاید و از آنها عبور کند حس آرامش و عشقی بود که از پرنده‌هایش دریافت می‌کرد. مقاومت او در این عرصه باعث شده بود که اطرافیان او کم کم این موضوع را بپذیرند و نه تنها این بلکه خود او حتی پیشگام حضور آشکار زنان در عرصه کبوتربازی شده و به تعبیری زنان بیش از گذشته اشتیاق و علاقه خود را نسبت به کبوتر و کبوتربازی آشکار می‌کنند. 

ماجرای اولین گرو؛ از تنهایی تا پیروزی 

«رویا» در گفت‌و‌گو با خبرنگار راز بقا ماجرای اولین گروی خود را با جزئیات تعریف می‌کند که چگونه تا آخرین لحظات، این گرو با دخالت برخی از مردان بار‌ها تا آستانه کنسل شدن پیش رفت. خود او می‌گوید که بعد از سال‌ها سختی و زحمت بسیار دوست داشته که یک گام جلوتر بگذارد و در مسابقه شرکت کند. 

برای مطالعه بیشتر بخوانید:

سید مرتضی شریفیان؛ کبوتربازی که با ۵۰ هزار کبوتر بیشترین تعداد کبوتر در ایران و جهان را دارد!

سهیلا سرمد؛ اولین زن کبوترباز ایران که ۶۰ سال قبل در تهران ۵۰۰ کبوتر داشت

صادق سبطی؛ مشهورترین کبوترباز جنوب ایران که گران‌ترین و معروفترین کبوتر‌های مسافتی کشور را پرورش می‌دهد

حاج محمد صفا؛ سلطان کبوتر بازان ایران که ۲۰۲۴ کبوتر دارد و مشهورترین فرد در مسابقات کبوتربازی است

حاج عبدالله زواره معروف به «کوهی»؛ مشهورترین کبوترباز ایران که ۴۰۰۰ هزار کبوتر را همزمان پراند

با اینکه مردان به شدت مخالفت می‌کردند و در برابر این گرو کارشکنی می‌کردند، اما خود او می‌گوید که هیچ ترسی از باخت نداشته و هدفش شرکت در این مسابقه بوده تا اثبات کند که یک زن هم می‌تواند گرو ببندد و نتایج زحمات چندین ساله خود را ببیند. او می‌گوید برای مردان بسیار سخت است که به یک زن ببازند و به خاطر همین در مسابقه شرکت نمی‌کردند. 

رویا می‌گوید: «سه ماه طول کشید تا یک مرد حاضر شد با رویا گرو ببندد. آقای صفتی، کفترباز قدیمی رشت وقتی به آقامجید گفت تو بیا بزرگواری کن با رویا خانم گرو ببند، هول برش داشت. چندماه پیش به مدیر کلوپ کبوتر‌های بلندپرواز گیلان زنگ زدم و خواهش کردم که یه گرو برام پیدا کنه. چندماه طول کشید تا یه نفر قبول کرد. خب برای مرداسخته که باخانم مسابقه بدن، چون کلا باختن از زنا سخته. آقاصفتی میگفت به هرکی می‌گفته یه خانمی هست که میخواد ۳۵ تایی گرو ببنده، می‌خندیده.»

رویا می‌گوید، چون زن بوده از زمان بستن گرو تا روز مسابقه کاملا تنها بوده و به تنهایی همه کار‌های مربوط به مسابقه را انجام داده است. آن روز‌ها برای او بسیار سخت بوده، اما در نهایت توانسته با میانگین پرواز ۶ ساعت و ۴۵ دقیقه پیروز شود. خوشحالی اعلام برنده شدن‌اش در مسابقه برای او حس شیرینی داشت به گونه‌ای که او این اتفاق را یک هدیه بزرگ و شیرین برای خودش می‌داند.

عاشقی بدون پول؛ دلخوشی یک پرواز

شاید برای بسیاری سؤال پیش بیاید که آیا کبوتربازی درآمد هم دارد ... رویا به راز بقا می‌گوید درآمد که ندارد هیچ بلکه هزینه هم برایش دارد، چون او با عشق کبوترهایش را نگهداری می‌کند و خرید و فروش کبوتر ندارد. می‌گوید برخی از کسانی که جوجه می‌فروشند و خرید و فروش دارند می‌توانند درآمد داشته باشند، اما او هیچ درآمدی از این راه کسب نمی‌کند، چون کبوترهایش را نمی‌فروشد. 

رویا می‌گوید که از شرط‌بندی پولی در مسابقات گرو متنفر است و اصلا دوست ندارد حتی اگر برنده شود پولی بگیرد. حتی در همان گرویی که برنده شد نیز هیچ پولی دریافت نکرده است. 

از تخلیه بام تا بازگشت قدرتمندانه

به گزارش راز بقا، بعد از مسابقه گرو که در تیرماه سال ۱۴۰۰ برگزار شد و رویا توانست مسابقه را پیروز شود حول و حوش شهریورماه همان سال با مشکلاتی مواجه می‌شود و مجبور می‌شود که به دلایل شخصی بامش را تخلیه کند و آن را اجاره بدهد. 

این رویداد برای او بسیار سنگین تمام می‌شود و او را ناراحت می‌کند، اما سپس با کمک برخی از دوستان و اطرافیانش دوباره تلاش می‌کند که برخی از نسل‌های کبوترها را جمع‌آوری کند تا دوباره بتواند به علاقه‌اش بپردازد. رویا می‌گوید که یک نفر از شهر بوکان کمک زیادی به او کرده و یک نسل کامل که شامل حدود ۲۰ تا کبوتر بود را برای او فراهم می‌کند و همین باعث می‌شود که در ادامه بتواند تعداد کبوترهایش را افزایش دهد. 

رویا می‌گوید که بعد از این مجبور می‌شود که بامش را به بیرون از شهر رشت منتقل کند چرا که در شهر موانع زیادی برای پرورش کبوتر داشته است. او حالا حدود ۳۰۰ کبوتر دارد و با تلاش‌های بسیار زیاد قصد دارد که دوباره به صورت حرفه‌ای گرو ببندد و مسابقه بدهد. رویا بسیار به آینده امیدوار است و همه تلاشش را می‌کند تا به موفقیت برسد. 

رویا سلیمی در این مسیر از دو نفر یعنی آقای آخرتی و خانم الناز محمدی نام می‌برد و از آنها بسیار تشکر می‌کند که حمایتش کردند و در همه این مسیر سخت حتی در مسابقه گرو نیز در کنارش بودند و نگذاشتند تنها باشد.  او می‌گوید که دوست دارد زنان دیگر را نیز در این عرصه ببیند و این حرفه یا ورزش فقط در انحصار مردان نباشد بلکه زنان نیز بتوانند در صورتی که علاقه دارند آشکارا به این رشته بپردازند.