پاوپاو؛ میوه معروف به «موز آمریکایی» با طعمی شبیه موز و انبه که گل‌هایش بوی گوشت فاسد می‌دهند و حشرات لاشخور را جذب می‌کنند

راز بقا: پاوپاو (pawpaw)، که با نام‌های پاوپاو، پاوپاوو، یا با نام علمی آسیمینا تریلوبا (Asimina triloba) نیز شناخته می‌شود، یکی از میوه‌های بومی آمریکای شمالی است که به خاطر طعم گرمسیری شبیه موز، انبه و وانیل شناخته می‌شود. 

به گزارش راز بقا، این میوه که در جنگل‌های مرطوب شرق آمریکا رشد می‌کند، برخلاف ظاهر عجیبش، قدمت طولانی در فرهنگ غذایی و بومی دارد. در سال‌های اخیر نیز توجه باغداران، آشپز‌ها و پژوهشگران را به دلیل ارزش غذایی بالا و سازگاری اقلیمی‌اش جلب کرده است.

ویژگی‌های گیاهی و طعم منحصر‌به‌فرد

به گزارش راز بقا، درخت پاوپاو در اندازه‌های کوچک تا متوسط رشد کرده و معمولاً بین ۳ تا ۱۰ متر ارتفاع دارد. برگ‌های آن بزرگ، بیضی‌شکل و روشن هستند و ظاهری استوایی به درخت می‌دهند. گل‌های این گیاه رنگ ارغوانی عمیق دارند و معمولاً در اوایل بهار ظاهر می‌شوند؛ گل‌هایی که اگرچه زیبا هستند، اما بوی غریبی شبیه گوشت تخمیرشده دارند که برای جذب گرده‌افشان‌های خاص، مانند مگس‌ها طراحی شده‌اند.

برای مطالعه بیشتر بخوانید:

بادنجان قرمز ترکی؛ بادمجانی کمیاب که دقیقا شبیه گوجه فرنگی‌ست و با نیاز آبی کم در بیشتر شهر‌های ایران کشت می‌شود و سود بالایی دارد

زغال‌اخته آبی؛ میوه معروف به «میوه طول عمر» که شکل آن شبیه موشک است و دمای منفی ۵۰ درجه را تحمل می‌کند

میوه پاوپاو بزرگ، گوشتی و نرم است و با پوست سبز تا زرد شناخته می‌شود. طعم آن ترکیبی از موز، انبه، آناناس و وانیل است و به همین دلیل برخی آن را «موز آمریکایی» می‌نامند. بافت خامه‌ای و دانه‌های بزرگش آن را تبدیل به میوه‌ای منحصر‌به‌فرد در اکوسیستم‌های غیر استوایی کرده است.

تاریخچه، پراکنش و نقش بومی

به گزارش راز بقا، پاوپاو از معدود میوه‌های استوایی‌مانند است که منطقی سردتر مانند آمریکا را تحمل می‌کند. بسیاری از قبایل بومی آمریکا از جمله شانی، چروکی و آلنابی، از این میوه برای غذا، دارو و حتی ساخت طناب با استفاده از پوست درخت استفاده می‌کردند.

پاوپاو در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم محبوبیت زیادی داشت، به‌خصوص در مناطق روستایی. خانواده‌ها این میوه را از جنگل‌ها جمع‌آوری می‌کردند و در پاییز، فصل برداشت، نوعی جشن طبیعی برگزار می‌شد. امروزه نیز پاوپاو دوباره احیا شده و به‌عنوان یک محصول بومی ارزشمند در باغ‌های خانگی، پژوهش‌های کشاورزی و آشپزی حرفه‌ای مطرح است.

کاربردها، ارزش غذایی و کشت

به گزارش راز بقا، پاوپاو بسیار مغذی است و حاوی ویتامین C، منیزیم، آهن، آنتی‌اکسیدان‌های قوی و مقدار بالایی آنتی‌میتوکسین‌هاست. میوه آن سرشار از کالری طبیعی و چربی‌های مفید گیاهی است. 

در آشپزی، پاوپاو می‌تواند در تهیه اسموتی، بستنی، پودینگ، نان، کیک، مربا و انواع دسر‌های خامه‌ای استفاده شود. به دلیل بافت لطیفش، پاوپاو معمولاً تازه مصرف می‌شود و مانند موز خیلی سریع خراب می‌شود، بنابراین صادرات گسترده ندارد.

در مورد کشت، این درخت نیاز به خاک مرطوب، آفتاب نیمه‌سایه و تابستان‌های گرم دارد. جوانه‌های آن نسبت به سرما مقاوم هستند، اما باد شدید را تحمل نمی‌کنند. همچنین این گیاه خودناسازگار است، یعنی برای میوه‌دهی نیاز به دو یا چند رقم متفاوت دارد.

عجیب‌ترین ویژگی‌های پاوپاو

به گزارش راز بقا، پاوپاو یکی از عجیب‌ترین میوه‌های بومی آمریکای شمالی است، زیرا ترکیبی از ویژگی‌های استوایی و سازگاری با اقلیم سرد را در خود جمع کرده است. عجیب‌ترین نکته این است که طعم آن کاملاً شبیه میوه‌های مناطق گرمسیری است، در حالی که خود در جنگل‌های معتدل و حتی سرد رشد می‌کند.

گل‌های پاوپاو نیز شگفت‌انگیز هستند: رنگ آنها ارغوانی تیره است و بویشان شبیه گوشت فاسد شده است، زیرا این گیاه برای گرده‌افشانی به جای زنبورها، مگس‌ها و حشرات لاشخور را جذب می‌کند. 

از دیگر ویژگی‌های عجیب، وجود آنیزاکلین‌ها و ترکیبات ضدسرطانی در میوه و پوست درخت است. همچنین دانه‌های پاوپاو بزرگ و سیاه هستند و شبیه دانه‌های میوه‌های مناطق گرمسیری به نظر می‌رسند. 

پاوپاو آن‌قدر سریع خراب می‌شود که قابل تجارت جهانی نیست و تقریباً همیشه باید در فاصله کمی از زمان برداشت مصرف شود. همین موضوع باعث شده این میوه علی‌رغم طعم فوق‌العاده‌اش، ناشناخته بماند. جالب‌تر اینکه بسیاری از حیوانات جنگلی مانند راکون، سنجاب و روباه عاشق این میوه هستند و نقش مهمی در پراکنش طبیعی بذر‌های آن ایفا می‌کنند.