چرا خرس‌های قطبی کانادا به زندان فرستاده می‌شوند؟

راز بقا: در ۴ اکتبر ۲۰۲۲، افسر حفاظت از محیط زیست در شهر چرچیل کانادا، با مسئولان حفاظت از حیوانات تماس گرفت و گفت: «یک خرس قطبی به آلونک شخصی در حاشیه شهر نفوذ کرده است.».

به گزارش راز بقا، این خرس یک ماده‌خرس نوجوان بود که چند روزی در اطراف مرز‌های شهر می‌چرخید و به دنبال غذا می‌گشت.

این حیوان با روش‌های ویژه بی‌حرکت و به محل نگهداری خرس قطبی انتقال داده شد. دو هفته در زندان ماند و سپس با یک هیلکوپتر در ۴۰ مایلی شهر چرچیل رها شد.

چرچیل یک شهرک مرزی است که در سال ۱۷۱۷ برای تجارت خز تأسیس شد و «بزرگراه خرس‌های قطبی» است؛ مسیری طبیعی که حیوانات هر سال برای رسیدن به یخ‌های دریا طی می‌کنند.

چرچیل که در ساحل خلیج هادسون قرار دارد، حدود ۸۵۰ انسان ساکن دارد و تقریباً همین تعداد خرس در اطراف آن پرسه می‌زنند.

این خرس‌ها در طول زمستان در خلیج یخ‌زده زندگی می‌کنند و به شکار فوک می‌پردازند. هنگامی‌که یخ‌ها در ماه ژوئیه آب می‌شوند، آن‌ها به زمینی می‌روند که در آن غذا کمیاب است.

آن‌ها با ذخایر چربی‌ای که در طول زمستان جمع‌آوری کرده‌اند، زندگی را می‌گذرانند.

در اواخر نوامبر، آن‌ها به ساحل می‌آیند و منتظر یخ‌زدن خلیج هستند. تا آن‌زمان آن‌ها چندین ماه بدون فرصت شکار بوده‌اند، بنابراین از گرسنگی می‌میرند. درنتیجه از هر فرصتی برای دریافت غذا استفاده خواهند کرد.»

این جابه‌جایی‌های سالانه خرس‌ها، چرچیل را به مکانی منحصر به فرد برای گردشگران تبدیل می‌کند تا پادشاهان قطب شمال را در زیستگاه طبیعی خود تماشا کنند. هتل “Tundra Lodge”، یک هتل فصلی برای تماشای حیات وحش است که خرس‌ها و دیگر حانواران به آن نزدیک می‌شوند و مردم می‌توانند آن‌ها را ببینند.

با این‌حال به جز این خاصیت توریستی، ویژگی خاص شهر چرچیل آن‌را به مکانی خطرناک برای زندگی تبدیل می‌کند. فکرش را بکنید یک خرس ساعت ۵ صبح به پنجره اتاقتان بکوبد!

سال‌ها پیش احتمالاً برای جلوگیری از تلفات احتمالی، خرسی که به پنجره می‌کوبید یا در را می‌شکست، هدف گلوله قرار می‌گرفت. اما در طول سال ها، این ذهنیت تحت تأثیر علاقه گردشگران به موجودات باشکوه و این واقعیت که تعداد زیادی از آن‌ها باقی نمانده، تغییر کرده است.

زندان خرس‌های قطبی بدرفتار چه شکلی است؟

تنها حدود ۲۰۰۰۰ تا ۲۶۰۰۰ خرس قطبی در حیات وحش باقی مانده‌اند. طبق گزارش اخیر دولت کانادا، جمعیت خرس‌های قطبی طی پنج سال گذشته ۲۷ درصد کاهش یافته است. با تشکیل کمتر و کمتر یخ دریا، خرس‌ها هر سال زمان کمتری برای شکار فوک‌ها و ایجاد ذخایر چربی لازم دارند و بسیاری از خرس‌ها با گرسنگی مواجه می‌کند.

به همین دلیل است که دولت کانادا تنها در مواقع ضروری خرس‌های قطبی را در پشت میله‌های زندان و دور از خطر قرار می‌دهد.

محل نگهداری خرس‌ها، مکانی حاشیه‌ای به نام زندان خرس‌های قطبی است؛ آشیانه عظیمی از ۲۸ سلول که از بلوک‌های خاکستری با سقف‌ها و در‌های میله‌ای فولادی ساخته شده است.

بیشتر سلول‌ها فقط برای یک خرس است (در غیر این صورت با یکدیگر می‌جنگند). دو سلول بزرگ‌تر برای مادرانی است که توله دارند.

حالا چندسالی است که تیم گشت، به جای تیراندازی به خرس‌های خطرناک، آن‌ها را چند هفته در زندان نگه می‌دارد تا خلیج دوباره یخ بزند.

محیط زندان به حیوانات می‌آموزد که نزدیک‌شدن به انسان‌ها منجر به تجربه‌ای خسته‌کننده و آزاردهنده می‌شود که ارزش تکرار ندارد. به همین دلیل است که خرس‌ها نمی‌توانند کار زیادی در سلول‌های خود انجام دهند. آن‌ها می‌توانند در میان بلوک‌های خاکستری به جلو و عقب حرکت کنند یا روی تخت‌های کاهی یا براده‌های چوبی استراحت کنند.

هنگامی که خرس‌ها «زندانی» هستند، آب یا برف را از طریق حفره‌ای که در سلول‌هایشان می‌گذرد، دریافت می‌کنند، اما هیچ تنقلاتی از انسان دریافت نمی‌کنند، تا تصورشان از انسان‌ها موجوداتی همراه با غذا نباشد. در این شرایط آن‌ها تجربه‌اش شبیه به روزه‌گرفتن پیدا می‌کنند، درست مانند حالتی که وقتی در زندان نباشند در این فصل سال خواهند داشت.

«مجازات» خرس‌ها آخرین راه‌حل است. به طور کلی، تیم سعی می‌کند با شلیک‌های خالی و ترقه‌ها، یک خرس را از شهر خارج کند. اما اگر حیوان آن‌جا ترک نکند، مدام برگردد، شروع به نفوذ به ساختمان‌ها می‌کند و درنتیجه تیم محیط زیست باید او را زندانی کند.

محققان می‌گویند: «جایگزین این راه‌حل است که خرس معدوم شود؛ بنابراین به جای اینکه بگذاریم به آن نقطه برسد، خرس را اسیر می‌کنیم.»

اکثر خرس‌ها به مدت ۳۰ روز یا تا زمانی که خلیج یخ بزند در قفل می‌مانند. به محض تشکیل یخ، آن‌ها آزادند که بروند؛ منظره‌ای که سالانه بسیاری از ساکنان شهر برای دیدن آن می‌آیند.