«پیزلی»؛ خرس دورگه کمیابی که محصول جفت‌گیری گریزلی و خرس قطبی است

راز بقا: پیزلی‌ها (Pizzly) دورگه‌هایی هستند که در نتیجه جست‌وخیز بین گونه‌ای بین خرس گریزلی (Ursus arctos horribilis) و خرس قطبی (Ursus maritimus) متولد می‌شوند. برخی از دانشمندان بر این باورند که اگرچه «پیزلی» اکنون حیوانی نادر است، اما به دلیل مداخله تغییرات آب و هوایی در زیستگاه‌های خرس در شمالی‌ترین مناطق جهان، می‌توانند رایج‌تر شوند.

به گزارش راز بقا، خرس‌های قطبی به طور قابل توجهی بزرگ‌تر از گریزلی‌ها هستند. خرس قطبی نر کاملا بالغ می‌تواند به وزن حدود ۸۰۰ کیلوگرم و قد ۳ متر (اگر روی پا‌های عقبش بایستد) برسد. در مقابل یک گریزلی نر بالغ معمولی ۲۰۰ تا ۳۰۰ کیلوگرم وزن دارد.

یکی‌دیگر از تفاوت‌های قابل مشاهده در این دو حیوان، خز سفید خرس قطبی و همچنین جمجمه و پوزه بلندتر آن‌هاست.

محققان سال‌هاست که به دلیل مشاهده خرس‌هایی با ظاهر غیرعادی، وجود پیزلی‌ها را حدس می‌زدند.

این خرس‌های عجیب، مخلوطی از خرس‌های قطبی و خرس گریزلی هستند. به طور معمول، آن‌ها شبیه خرس گریزلی مایل به سفید یا بلوند هستند.

گلوریا دیکی، روزنامه‌نگار محیط‌زیست می‌گوید که این خرس‌ها صورت‌های ظرفی‌شکل و چنگال‌های دراز خرس گریزلی را دارند، اما خزشان بیشتر سفید با تکه‌های قهوه‌ای است.

وجود خرس‌های پیزلی تا سال ۲۰۰۶ توسط دانشمندان تایید نشد، زمانی که شکارچیان به یک خرس سفید با لکه‌های قهوه‌ای در مناطق شمال غربی کانادا شلیک کردند، تجزیه و تحلیل DNA آن تأیید کرد که این خرس ترکیبی از این دو گونه است.

جفت‌گیری بین خرس‌های قطبی و گریزلی همیشه یک اتفاق ناگهانی به نظر نمی‌رسد. یک مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۷، هشت پیزلی کشف‌شده را که نتیجه جفت‌شدن یک خرس قطبی ماده با دو خرس گریزلی نر بود را نشان داد.

از آن زمان تا امروز دانشمندان وقوع هیبرید‌های نسل دوم (مانند فرزندان خرس پیزلی و خرس گریزلی) را ثبت کرده‌اند.

برای مثال در فرودگاه اولوخاکتوک در مناطق شمال غربی کانادا، یک خرس عروسکی هست که محققان آن را ۳/۴ خرس گریزلی و ۱/۴ خرس قطبی شناسایی کرده‌اند.

اگرچه این دو گونه در شجره‌نامه نزدیک به هم و مرتبط هستند و تنها با ۵۰۰۰۰۰ سال تکامل از هم جدا شده‌اند، اما شواهد آمیختگی‌شان بسیار شگفت‌آور است، چراکه خرس‌های قطبی و گریزلی اغلب در موارد نادری که با هم مواجه می‌شوند، یک رابطه خصمانه و رقابتی دارند.

خرس‌های گریزلی در بیشتر مناطق غربی کانادا و آلاسکا، به علاوه برخی از مناطق ایالات متحده مانند آیداهو، مونتانا، واشنگتن و وایومینگ زندگی می‌کنند. از سوی دیگر، خرس‌های قطبی در مناطق قطبی در محدوده وسیعی زندگی می‌کنند که از قطب شمال، کانادا، آلاسکا، گرینلند، روسیه و مجمع‌الجزایر اسوالبارد نروژ امتداد دارد.

این دو رشته طبیعی در غرب کانادا و آلاسکا همپوشانی دارند. در ماه‌های گرم‌تر زمانی که خرس‌های قطبی به سمت جنوب حرکت می‌کنند، این دو یکدیگر را می‌بینند.

برخورد این دو گونه با یکدیگر اغلب تهاجمی است. اگرچه خرس‌های قطبی گونه‌های بزرگ‌تری هستند، اما تحقیقات نشان می‌دهد که قدرت گریزلی‌ها غالب است و درنتیجه خرس‌های قطبی را مجبور می‌کنند از مکان‌های تغذیه جابجا شوند.

با این حال، واضح است که برخی از فعل و انفعالات بین گونه‌ای میان آن‌ها نیز خصمانه نیست و منجر به تولید مثل می‌شود.

البته دانشمندان هرگز شاهد عمل آمیختگی بین این دو گونه نبوده‌اند، بنابراین مشخص نیست که این رفتار چگونه انجام می‌شود.

آنچه می‎دانیم این است که از منظر تکاملی، زنده ماندن و تولیدمثل بزرگترین انگیزه در زندگی یک حیوان هستند. خرس‌های گریزلی نر در غیاب خرس‌های ماده، تنها یک گزینه دیگر دارند و آن آمیزش با خرس‌های قطبی ماده است.

تغییرات اقلیمی، جفت‌گیری بین این دو گونه را محتمل‌تر می‌کند که باعث نگرانی برخی کارشناسان شده است.

همان‌طور که خرس‌های قطبی به دلیل ذوب شدن یخ‌های زیستگاهشان به سمت جنوب حرکت می‌کنند، گرم‌شدن دما خرس‌های گریزلی را به سمت شمال سوق می‌دهد و همپوشانی بین این دو زیستگاه را افزایش می‌دهد.

به گزارش راز بقا، این دو حیوان که هرگز واقعاً با یکدیگر برخورد نکرده‌اند، اکنون مجبور شده‌اند تا محله‌های نزدیک‌تری را به اشتراک بگذارند.

این خبر خوبی برای جامعه خرس‌ها نیست. این می‌تواند خبر بسیار بدی برای جمعیت خرس‌های قطبی سیاره باشد که مدت‌هاست از گرمایش زمین رنج می‌برند.

برخی از دانشمندان می‌ترسند که هیبریداسیون تا جایی ادامه یابد که خرس‌های قطبی روزی در جمعیت عمومی گریزلی گنجانده شوند و عملاً آن‌ها را از بین ببرند.