خیار دریایی؛ موجودی که برای مقابله با شکارچیان دل و روده‌اش را از مقعدش بیرون می‌ریزد

راز بقا: خیار دریایی یک بی‌مهره دریایی است که به کلاس Holothuroidea تعلق دارد و بخشی از شاخه Echinodermata است. این موجودات به دلیل شباهت به خیار به این نام خوانده می‌شوند و در کف دریا‌ها و اقیانوس‌های سرتاسر جهان یافت می‌شوند. خیار‌های دریایی با وجود ظاهر ساده و بی‌سروصدا، ویژگی‌ها و رفتار‌های جالبی دارند، به ویژه در زمینه مکانیسم‌های دفاعی خود. 

خصوصیات فیزیکی خیار دریایی

به گزارش راز بقا، خیار دریایی بدن‌های کشیده و استوانه‌ای دارد که بسته به گونه، اندازه آن‌ها از چند سانتیمتر تا بیش از یک متر متغیر است. بدن نرم و چرمی آن‌ها معمولاً با پای‌های لوله‌ای کوچکی پوشیده شده که به حرکت و تغذیه آن‌ها کمک می‌کند. 

خیار دریایی فاقد ساختار سخت مانند خارپوستان (مثل ستاره‌های دریایی) هستند و این امر باعث می‌شود که بدن آن‌ها انعطاف‌پذیرتر و البته آسیب‌پذیرتر باشد. پوست آن‌ها معمولاً دارای برجستگی‌ها یا خار‌هایی است که برای دفاع در برابر شکارچیان مفید است. 

یکی از ویژگی‌های جالب خیار‌های دریایی رفتار تغذیه‌ای آن‌هاست. آن‌ها تغذیه‌کنندگان رسوبی هستند، به این معنی که مواد آلی از کف دریا را می‌بلعند و شن و رسوبات را فیلتر می‌کنند تا ذرات کوچک را به دست آورند. خیار‌های دریایی نقش مهمی در حفظ اکوسیستم‌های سالم بستر دریا ایفا می‌کنند. 

سیستم دفاعی خیار دریایی: خارج کردن ارگان‌های داخلی

به گزارش راز بقا، خیار‌های دریایی یک مکانیسم دفاعی شگفت‌انگیز دارند که تحت عنوان خارج کردن ارگان‌های داخلی خوانده می‌ششود. آن‌ها این کار را برای دفع شکارچیان انجام می‌دهند.

زمانی که یک خیار دریایی تهدیدی از سوی یک شکارچی احساس کند یا تحت فشار قرار گیرد، قادر است ارگان‌های داخلی خود را از طریق مقعد بیرون بریزد. این ارگان‌های خارج‌شده شامل بخش‌هایی از سیستم گوارش و همچنین سیستم تنفسی آن‌ها هستند که چسبناک بوده و می‌توانند شکارچی را به طور موقت فلج یا گیج کنند. 

در برخی از گونه‌ها، این ارگان‌ها قادر به بازسازی خود هستند، به این معنی که خیار دریایی می‌تواند بعد از مدتی به چرخه زندگی خود ادامه دهد. این روش دفاعی نوعی «اتوتومی» است، رفتاری که به موجود اجازه می‌دهد بخشی از خود را فدای فرار از خطر کند. 

ارگان‌های خارج‌شده معمولاً شامل «لوله‌های کوویری» هستند، ساختار‌های ویژه‌ای که در برخی از گونه‌های خیار دریایی یافت می‌شوند. این لوله‌ها حاوی مواد چسبناک و سمی هستند که می‌توانند شکارچی را فلج یا دفع کنند و او را از کار بیندازند. 

این استراتژی دفاعی منحصر به فرد در جلوگیری از حمله ماهی‌ها، خرچنگ‌ها و دیگر موجودات شکارچی که ممکن است بخواهند از خیار دریایی تغذیه کنند کاملا مؤثر است. بعد از خارج شدن ارگان‌ها، خیار دریایی می‌تواند فرار کند در حالی که شکارچی مشغول به مقابله با ارگان‌های در حال حرکت و سمی است.

 طبق گزارش راز بقا، به طرز شگفت‌انگیزی، خیار دریایی قادر است بسته به گونه و میزان آسیب وارد شده ارگان‌های داخلی خود را در عرض چند هفته بازسازی کند.  این رفتار به عنوان یک تاکتیک آخرین راه برای بقای خیار دریایی تکامل یافته است که به آن اجازه می‌دهد از شکارچیان فرار کرده و به رشد خود ادامه دهد.