بوقلمون بوربون؛ بوقلمون غول‌پیکر آمریکایی و باستانی که هیچ دو پرنده آن شبیه هم نیستند

راز بقا: بوقلمون بوربون (Bourbon turkey) یک نژاد تاریخی و کمیاب است که به دلیل ظاهر متمایز، کیفیت عالی گوشت و رفتار دوستانه‌اش شناخته می‌شود. این نژاد در اوایل قرن نوزدهم در ایالات متحده توسعه یافت و از ترکیب بوقلمون‌های وحشی بومی با بوقلمون‌های وارداتی از اروپا به وجود آمد. بوقلمون بوربون به ویژه به دلیل مقاومت، بهره‌وری و پر‌های زیبا خود شناخته می‌شود و نژادی محبوب برای پرورش تجاری و حفظ میراث است. 

تاریخچه بوقلمون بوربون

به گزارش راز بقا، بوقلمون بوربون در اواخر قرن نوزدهم در ایالت کنتاکی ایالات متحده و در شهرستان بوربون (که نام خود را از آن گرفته است) توسعه یافت. این نژاد توسط جی. اف. باربی ایجاد شد که بوقلمون‌های باف، برنز و هالند سفید را با هم ترکیب کرد تا پر‌های خرمایی‌رنگ همراه با پر‌های سفید در بال‌ها و دُم‌ها ایجاد کند. 

بوقلمون بوربون در سال ۱۹۰۹ توسط APA به رسمیت شناخته شد. این نژاد به دلیل اندازه بزرگ پیکر و طعم غنی گوشت‌اش محبوب شد. بوقلمون بوربون به اندازه بوقلمون‌های «برنز ماموت» رشد می‌کند و از دهه ۱۹۳۰ تا ۱۹۴۰ میلادی به عنوان یک بوقلمون تجاری محبوب شناخته می‌شد. 

محبوبیت آن پس از معرفی نژاد‌های با سینه عریض کاهش یافت. اخیراً برای تحقیق در مورد سازگاری و زنده‌مانی این پرنده و همچنین طعم گوشت آن، توجه دوباره‌ای به آن شده است. 

ویژگی‌های فیزیکی و ظاهری بوقلمون بوربون

به گزارش راز بقا، بوقلمون بوربون دارای منقار خاکستری روشن، غبغب قرمز تا آبی، ریش سیاه، و پا‌ها و انگشتان صورتی است. بدن این نژاد از دهه ۱۹۰۰ برای تولید گوشت استاندارد نشده است. 

بوقلمون بوربون در حال بازیابی از کاهش جمعیت خود به دلیل عدم محبوبیت در مقاطع زمانی گذشته است. این پرنده به عنوان یک پرنده زیبا شناخته می‌شود و برای نگهداری در حیاط‌های کوچک مناسب است. این پرندگان تخم‌های کرمی و قهوه‌ای می‌گذارند که تخم‌ها بزرگ محسوب می‌شوند. 

بوقلمون بوربون یک پرنده بزرگ و مقاوم است. بوقلمون‌های نر که به آنها تام (tom) گفته می‌شود معمولاً بین ۱۱.۵ تا ۱۵.۸ کیلوگرم و ماده‌ها یا معمولاً بین ۵.۵ تا ۸ کیلوگرم وزن دارند. این نژاد دارای بدنی متناسب با سینه‌ای عمیق و پهن و پا‌هایی قوی است که آن را به یک جستجوگر خوب و مقاوم در برابر شرایط محیطی مختلف تبدیل می‌کند. 

یکی از ویژگی‌های برجسته بوقلمون بوربون پر‌های آن است. این پرندگان ترکیب زیبایی از پر‌های سیاه با درخششی خاص از رنگ برنز دارند که نور را منعکس می‌کند و به آنها ظاهری فلزی می‌دهد. پر‌های آنها درخشان است و این ویژگی به جذابیت بصری آنها افزوده است. پر‌ها نرم و در عین حال مقاوم هستند.

سر بوقلمون بوربون قرمز با ته‌رنگ آبی است و مانند سایر نژاد‌های بوقلمون، دارای لوله گوشتی زیر منقار است. همچنین، آنها دارای ریش هستند که توده‌ای از پرهاست که از سینه نر بیرون می‌آید و به ظاهر مردانه و شکوهمند آنها افزوده می‌شود. 

رفتار بوقلمون بوربون

به گزارش راز بقا، بوقلمون بوربون به دلیل طبیعت ملایم و آرام خود شناخته می‌شود که آنها را به پرندگانی آسان برای مدیریت تبدیل می‌کند. به گزارش راز بقا آنها پرندگانی اجتماعی هستند که در گروه‌ها به خوبی زندگی می‌کنند. برخلاف برخی از نژاد‌های بوقلمون که ممکن است خشمگین یا مضطرب باشند، بوقلمون‌های بوربون معمولاً ملایم‌تر و دوستانه‌تر هستند که آنها را برای مزرعه‌های کوچک و خانوادگی گزینه‌ای عالی می‌کند. 

این بوقلمون‌ها همچنین هوشمند و کنجکاو هستند و معمولاً محیط اطراف خود را کشف می‌کنند. رفتار آرام این نژاد باعث می‌شود تا مدیریت آنها آسان‌تر باشد، زیرا احتمال استرس ناشی از تعامل انسانی در این پرندگان کم است. 

یکی از عجیب‌ترین واقعیت‌های بوقلمون بوربن این است که از دهه ۱۹۰۰ بدن آن برای تولید گوشت استانداردسازی نشده است. برخلاف اکثر نژاد‌های تجاری بوقلمون که به‌طور انتخابی برای یکنواختی در اندازه و شکل پرورش یافته‌اند، بوقلمون‌های بوربون تنوع فیزیکی گسترده‌ای دارند. این به معنای آن است که هیچ دو بوقلمون بوربونی دقیقاً شبیه به هم نیستند؛ میراث آنها و تنوع ژنتیکی طبیعی از زمان آغازین پرورش نژاد را منعکس می‌کند. 

علاوه بر این، ظاهر چشمگیر و غیرمعمول آنها شامل پر‌های خرمایی با ترکیب سفید در بال‌ها و دُم، منقار خاکستری روشن، لوله‌های قرمز تا آبی، ریش سیاه متمایز و پا‌ها و انگشتان صورتی به جذابیت خاص آنها افزوده است. به گزارش راز بقا این عدم استانداردسازی بوقلمون بوربون را به یادآوری زنده‌ای از روش‌های پرورش تاریخی تبدیل می‌کند و در میان فضای صنعتی پرورش بوقلمون که معمولاً به یکنواختی اهمیت می‌دهد، برجسته می‌شود. 

تولید و کاربرد

به گزارش راز بقا، بوقلمون بوربون عمدتاً برای گوشت پرورش داده می‌شود که به دلیل طعم غنی و ساختار نرم شناخته می‌شود. به دلیل اندازه بزرگشان، آنها در پرورش تجاری بوقلمون و همچنین در میان طرفداران نژاد‌های میراثی بسیار ارزشمند هستند. گوشت این بوقلمون طعمی خاص دارد که آن را از سایر نژاد‌های بوقلمون متمایز می‌کند و معمولاً به عنوان خوش‌طعم و مرطوب توصیف می‌شود. 

اگرچه بوقلمون‌های بوربون عمدتاً برای تولید گوشت شناخته می‌شوند، آنها همچنین سالانه تعداد متوسطی تخم می‌گذارند که کوچک‌تر از تخم بوقلمون‌های بزرگ‌تر است، اما به دلیل کیفیت بالای آنها همچنان ارزشمند است.

به گزارش راز بقا در حالی که بوقلمون بوربون زمانی نژادی رایج در ایالات متحده بود، اکنون به عنوان یک نژاد با وضعیت حفاظت «مراقب» از سوی سازمان حفاظت از نژاد‌های دام و پرندگان ایالات متحده شناخته می‌شود. تعداد این پرندگان در طول زمان کاهش یافته، چرا که تولید بوقلمون‌های صنعتی غالب شده است. با این حال، بوقلمون‌های بوربون توسط افرادی که به حفظ شیوه‌های کشاورزی سنتی و پرورش پایدار علاقه دارند، بسیار ارزشمند هستند.