اسکوئانک؛ جانوری غمگین و بسیار زشت که در اشک‌هایش غرق می‌شود و غم‌انگیزترین داستان دنیا را دارد

راز بقا: در اعماق جنگل‌های مه‌آلود جنگل‌های هملوک پنسیلوانیا، یکی از جالب‌ترین و غم‌انگیزترین موجودات افسانه‌ای در فولکلور آمریکایی پنهان است؛ اسکوئانک (the Squonk). این موجود افسانه‌ای که اغلب به عنوان موجودی غمگین و افسرده شناخته می‌شود، بیش از یک قرن است که تخیل مردم را به خود جلب کرده است. در حالی که وجود آن ریشه در داستان‌های بلند و فولکلور دارد، داستان اسکوئانک همچنان برای کسانی که به افسانه‌ها، رمز و راز‌ها و افسانه‌های روستایی آمریکا علاقه دارند، جذابیت دارد.

ریشه‌های افسانه اسکوئانک

به گزارش راز بقا، اسکوئانک موجودی است که برای اولین بار در کتاب ویلیام تی. کاکس با عنوان موجودات ترسناک جنگلی در سال ۱۹۱۰ ثبت شد. این کتاب مجموعه‌ای از داستان‌های موجودات افسانه‌ای و افسانه‌های موجودات از جنگل‌های آمریکا است. اسکوئانک از جنگل‌های انبوه و کوهستانی شمال پنسیلوانیا، به ویژه منطقه‌ای که درختان هملوک دارند، سرچشمه می‌گیرد. طبق گزارش کاکس، اسکوئانک موجودی است که جنگل‌نوردان و سایر ساکنان جنگل‌ها از آن شنیده‌اند، هرچند که تعداد کمی آن را دیده‌اند.

نام اسکوئانک خود یک نام جالب است که احتمالاً از کلمه اسکوئانک به معنای صدای بلند و غم‌انگیز یا گریه کردن گرفته شده است. به گزارش راز بقا در برخی تفسیرها، این نام ممکن است به طبیعت غمگین موجود اشاره داشته باشد، زیرا اسکوئانک به طور مداوم گریه می‌کند. داستان اسکوئانک نمایانگر یکی از بسیاری از موجودات ترسناک است که توسط جنگل‌نوردان در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ اختراع شده‌اند—داستان‌های بلند که به منظور سرگرم کردن یا هشدار دادن به تازه‌وارد‌ها در زندگی سخت و گاهی خطرناک جنگل‌ها گفته می‌شد.

توصیف ظاهری اسکوئانک

ظاهر اسکوئانک برخلاف بسیاری از موجودات افسانه‌ای دیگر، نه ترسناک است و نه وحشتناک. در عوض، این موجود به عنوان موجودی ضعیف و ناراحت توصیف می‌شود. گفته می‌شود که اسکوئانک شباهت زیادی به خوک یا موجودی دیگر از پستانداران کوچک دارد، با بدنی پوشیده از پوست شل و چین‌خورده. به گزارش راز بقا این پوست که به درستی به بدن نمی‌چسبد و آویزان است، با زگیل‌ها، خال‌ها و لکه‌ها پوشیده شده که به ظاهر غمگین و بی‌دفاع اسکوئانک افزوده است.

این ظاهر غم‌انگیز و بی‌پایان اسکوئانک به افسانه آن اهمیت ویژه‌ای می‌دهد. گفته می‌شود که موجود به قدری از ظاهر ناخوشایند و غیرعادی خود خجالت می‌کشد که از دیدن تصویر خود در آینه پرهیز می‌کند، به‌ویژه در نور ماه. اسکوئانک گفته می‌شود که از آنچه در آینه می‌بیند شرمنده است، که باعث می‌شود همیشه در حال غم و اندوه باشد.

منطقه‌ی زیست اسکوئانک

منطقه‌ی زیست این جانور بسیار محدود است. کمتر کسی بیرون از ایالت پنسیلوانیا اسم این جانور را شنیده است، جانوری که می‌گویند در جنگل‌های شوکران این ایالت فراوان پیدا می‌شود. این جانور به خاطر پوست نامطلوب و زشتی که پوشیده از دانه و زگیل است جانوری غمگین و گوشه‌گیر است و به همین دلیل اگر بخواهد جایی برود معمولاً گرگ و میش از خانه‌اش بیرون می‌آید.

برای مطالعه بیش‌تر بخوانید:

زنان سکایی؛ شجاع‌ترین زنان تاریخ که برای تیراندازی با کمان سینه راست خود را می‌بریدند!

سال ۱۴۰۴ سال مار؛ اتفاقات عجیب و بزرگ در سال مار از جنگ جهانی تا انقلاب ایران و کودتا علیه مصدق!

خدایی که خورده می‌شد؛ آزتک‌ها یک فرد زیبا را یک سال می‌پرستیدند و بعد آن را در مراسمی وحشتناک می‌خوردند

در واقع کسانی که صلاحیت قضاوت در این‌باره دارند می‌گویند این جانور ناخوش‌ترینِ حیوانات است. چون این جانور دائماً می‌گرید شکارچیان ماهر در ردگیری به آسانی می‌توانند رد او را در روی زمین از جای اشک‌هایش پیدا کنند. اگر این جانور را گوشه‌ای گرفتار کنید که راه گریز نداشته باشد، و یا اگر از چیزی بترسد و یا غافلگیر شود، می‌تواند خود را در اشک‌هایش حل کند. شکارچیان جانور گریان در شب‌های یخبندان و مهتابی، که آرام‌تر اشک می‌ریزد و میل چندانی به حرکت ندارد، موفق‌تر از سایر اوقات هستند. در این شب‌ها حتی صدای هق‌هق او را در زیر شاخه‌های تاریک درخت شوکران می‌توان شنید.

آقای ج. پی. ونت لینگ، که سابقاً ساکن پنسیلوانیا، اما امروز در شهر سن آنتونی پارک ایالت مینه‌سوتا زندگی می‌کند، درباره‌ی این جانور حادثه‌ی ناگواری تعریف می‌کند که نزدیک ناحیه‌ی مونت آلتو رخ داد. او با زحمت بسیار کار‌های این جانور را تقلید کرد و شگردی زد که توی کیسه‌ای برود. به گزارش راز بقا آقای ونت لینگ هنگام بازگشت به خانه ناگهان احساس کرد کیسه سبک شد و صدای گریه قطع گردید. ایستاد و سر کیسه را گشود. در آن جز اشک و حباب چیزی نبود.

طبیعت غمگین اسکوئانک

یکی از ویژگی‌های متمایز اسکوئانک، غمگینی همیشگی آن است. گفته می‌شود که این موجود به طور مداوم گریه می‌کند و این اشک‌ها در هر جایی که می‌رود، به حوضچه‌هایی از آب تبدیل می‌شود. طبیعت غمگین اسکوئانک، موضوع اصلی در افسانه آن است. گفته می‌شود که این موجود بیشتر وقت خود را در جنگل‌ها می‌گذراند و از ظاهر ناخوشایند خود می‌نالد و از زندگی‌ای که در انزوا دارد، غمگین است.

این غمگینی تنها به ظاهر فیزیکی آن مربوط نمی‌شود، بلکه اسکوئانک موجودی است که ظاهراً همیشه در جستجوی پذیرش است، هرچند که باور دارد دیگر هیچ کمکی نمی‌تواند بکند. تصویر آن بسیار تأثیرگذار است موجودی که به شدت درگیر خودبیزاری است و هیچ‌گاه آرامش پیدا نمی‌کند. اشک‌های اسکوئانک، اما به‌طور نمادین نمایانگر درد و رنج آن از انزوا هستند. اشک‌های آن نمادی از بار احساسی است که بر دوش دارد، و در برخی تفسیرها، افسانه آن به مضامین انزوا، تردید به خود و شرایط انسانی اشاره می‌کند.

رفتار منزوی اسکوئانک

اسکوئانک به رغم غمگینی همیشگی‌اش، موجودی اجتماعی نیست. برخلاف موجودات افسانه‌ای دیگر که اغلب موضوع داستان‌های محلی یا ترس از حمله به مردم هستند، اسکوئانک به عنوان موجودی بسیار پنهان و منزوی توصیف می‌شود. گفته می‌شود که اسکوئانک از تماس با انسان‌ها اجتناب می‌کند و ترجیح می‌دهد در تنهایی جنگل‌ها بماند، جایی که می‌تواند غم خود را در آرامش مخفی کند.

زمانی که انسان‌ها یا موجودات دیگر نزدیک شوند، رفتار اسکوئانک به سمت تاریکی می‌رود. به گزارش راز بقا طبق افسانه‌ها، اگر اسکوئانک تهدید شود یا به دام افتد، به یک حوضچه اشک تبدیل می‌شود. گفته می‌شود که فرم فیزیکی اسکوئانک در زمانی که احساس تهدید کند، به طور کامل محو می‌شود و تنها شواهد مرطوب از حضورش باقی می‌ماند.

این انحلال به نمایشی از عدم توانایی اسکوئانک در مقابله با فشار‌های خارجی تبدیل می‌شود که وضعیت روانی آن را بازتاب می‌دهد. اشک‌های اسکوئانک آنقدر قوی و مرتبط با وجود آن هستند که باعث می‌شوند این موجود محو شود.

این رفتار به داستان اسکوئانک لایه‌ای دیگر از تراژدی اضافه می‌کند. به گزارش راز بقا به نظر می‌رسد که اسکوئانک نمی‌تواند جهان را تحمل کند و زمانی که مجبور به مواجهه با آن می‌شود، در غم خود محو می‌شود. به نوعی، این توانایی برای محو شدن در اشک‌ها، به عنوان نمادی از چگونگی انصراف برخی افراد از درد‌های عاطفی با عقب‌نشینی یا محو شدن در گمنامی، قابل تفسیر است.

نمادگرایی اسکوئانک

افسانه اسکوئانک یک افسانه عمیقاً نمادین است. در هسته آن، اسکوئانک نماد خودبیزاری، اضطراب، و افسردگی است. اشک‌هایش نمادی از ناراحتی و درد‌هایی است که در درون خود احساس می‌کند. در دنیای پر از سر و صدا و استرس انسان‌ها، اسکوئانک برای بسیاری نماینده کسانی است که در پنهانی‌ترین و تاریک‌ترین نقاط وجود خود از درد و رنج بی‌پایان رنج می‌برند.