












راز بقا: در میان دشتها و کوههای زاگرس، جایی که زندگی عشایری با طبیعت گره خورده، گونهای خاص از مرغ و خروس بومی بهنام گلین لُری پرورش مییابد؛ پرندگانی اصیل، مقاوم و زیبا که نهتنها نقش مهمی در معیشت عشایر لر دارند، بلکه بخشی از هویت فرهنگی و زیستی این منطقه بهشمار میروند.
به گزارش راز بقا، مرغ و خروس گلین لُری، با تنوع رنگ، آواز پرقدرت و توانایی مقاومت در شرایط سخت، به یکی از نمادهای زندگی سنتی در لرستان تبدیل شدهاند. در این گزارش، به ویژگیها، کاربردها و اهمیت پرورش این نژاد محلی پرداختهایم؛ نژادی که هنوز هم با شیوههای بومی در دل طبیعت کوهستانی رشد مییابد.
به گزارش راز بقا، مرغ و خروسهای گلین لری از نظر ظاهری بسیار متمایز هستند. خروسهای این نژاد معمولاً جثهای عضلانی، پاهایی کشیده و سینهای باز دارند. پرهای آنها در رنگهای متنوعی، چون قرمز آتشی، سیاه براق، قهوهای بلوطی و حتی ترکیبهای مرمری دیده میشود. تاج و ریش پررنگ، چشمان درشت و نگاه پرصلابت از دیگر ویژگیهای شاخص آنهاست.
صدای خروس گلین لری بلند، کشیده و دارای طنین خاصی است که در مناطق کوهستانی بازتاب مییابد و از فاصلهی زیادی شنیده میشود. این ویژگی، آنها را برای نگهبانی طبیعی در شبهای کوهستانی نیز ارزشمند کرده است. مرغهای این نژاد نیز، با وجود جثه متوسط، تخمهایی با پوستهی سفت و زردی پررنگ تولید میکنند و مادران فوقالعادهای در حفظ و جوجهکشی طبیعی هستند.
به گزارش راز بقا، مرغ و خروس گلین لُری از نژادهای بومی و کهن منطقه لرستان هستند که بهدلیل زندگی در محیط کوهستانی، ویژگیهای ظاهری خاصی پیدا کردهاند. خروسهای این نژاد معمولاً جثهای درشت، سینهای پهن و پاهایی بلند و عضلانی دارند و وزن آنها بین ۲.۵ تا ۳.۵ کیلوگرم متغیر است. مرغها کمی سبکترند و وزنی حدود ۲ تا ۲.۵ کیلوگرم دارند.
آنها در سال حدود ۱۵۰ الی ۱۸۰ تخم میگذارند که هم مصرف خوراکی داشته هم برای جوجه کشی میتوان از آنها استفاده کرد. جالب است بدانید که مرغهای گلین در سال ۳ الی ۴ بار کرچ میشوند و مادران بسیار خوبی برای جوجههای خود هستند. دوره تخم گذاری و جوجه کشی آنها معمولا از فصل بهار آغاز شده و تا اواخر تابستان نیز ادامه مییابد. در صورت مناسب بودن شرایط محیطی، امکان تخم گذاری در فصل پاییز را نیز دارند.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
هایلاین براون؛ مرغ آمریکایی معروف به «ملکه تخمگذار دنیا» که ستون اصلی تولید تخممرغ در جهان است
مرغ و خروس استیریا؛ نژاد معروف به «طلای سفید» که زود به بلوغ میرسد و یک تخمگذار حرفهایست!
رنگ پرهای این پرندگان بسیار متنوع است؛ از قهوهای مسی و طلایی گرفته تا مشکی براق و ترکیبی. تاج بلند و قرمز، ریشهای آویزان و چشمهای درشت نارنجیرنگ، به آنها ظاهری اصیل و باشکوه میدهد. پاها بلند، بدون پر و زردرنگ هستند و بهخوبی برای راهرفتن در زمینهای سخت و شیبدار ساخته شدهاند.
صدای خروس گلین لری، بلند و طنیندار است و بهراحتی در کوه و دشت شنیده میشود. این نژاد با مقاومت بالا در برابر سرما و بیماری، و توانایی زیستن در شرایط سخت، یکی از بهترین گزینهها برای پرورش در مناطق عشایری محسوب میشود.
به گزارش راز بقا، یکی از مهمترین ویژگیهای مرغ و خروسهای گلین لری، مقاومت بالا در برابر سرمای زمستان و هوای خشک کوهستانی است. این پرندگان، برخلاف نژادهای صنعتی، نیاز به نگهداری در فضای بسته یا گرم ندارند و در محیط باز و طبیعی، بهخوبی زندگی و تولیدمثل میکنند.
از نظر تغذیه نیز این نژاد بسیار کمهزینه است. آنها با خوردن گیاهان طبیعی، حشرات، دانههای موجود در زمین و باقیماندهی غذاها، رشد میکنند و نیازی به خوراک صنعتی یا مکملهای شیمیایی ندارند. این ویژگی آنها را به انتخابی ایدهآل برای پرورش در روستاها و مناطق عشایری تبدیل کرده است.
مرغ و خروس گلین لری تنها بهعنوان منبع گوشت و تخممرغ شناخته نمیشوند؛ آنها بخشی از هویت فرهنگی عشایر لُر به شمار میآیند. در برخی مراسم محلی، مانند عروسیهای عشایری یا آیینهای کوچ، از خروسهای زیبا بهعنوان هدیهی نمادین یا نشان غرور و قدرت استفاده میشود.
همچنین فروش این پرندگان در بازارهای محلی یکی از منابع درآمد پایدار برای خانوادههای عشایری است. گوشت این نژاد، بهخاطر تغذیه طبیعی و رشد آهسته، طعمی لذیذتر و ارزش غذایی بالاتری دارد و تخممرغ آنها نیز مشتریان خاص خود را دارد که به دنبال محصولات ارگانیک هستند.
به گزارش راز بقا، مرغ و خروسهای گلین لری، نهتنها بخشی از زندگی روزمرهی عشایر لرستاناند، بلکه گنجینهای زنده از دانش زیستی، طبیعتدوستی و فرهنگ بومی هستند. حفظ و احیای این نژاد ارزشمند، گامی مهم در جهت پایداری زیستبوم و امنیت غذایی در مناطق روستایی و عشایری ایران بهشمار میرود.