












راز بقا: در میان آبهای آرام میان ونیز و لیدو در تالاب ونیزی، جزیرهای کوچک و اسرارآمیز به نام پوِگلیا (Poveglia) قرار دارد؛ جایی که با وجود ظاهر دلفریب و مناظر طبیعی، تاریخی تاریک و پر از هراس را در دل خود پنهان کرده است.
به گزارش راز بقا، این جزیره که امروزه متروک و ورود به آن ممنوع است، سالها محل رنج، مرگ و شایعات ترسناک بوده است. سکوت امروزی آن، در تضاد کامل با جنبوجوش شهر ونیز، نشانی از گذشتهای تلخ و رازآلود دارد.
به گزارش راز بقا، جزیره پُوِگلیا نخستینبار در قرن پنجم میلادی به عنوان پناهگاهی برای مردمانی که از هجوم بربرها به سرزمین اصلی گریخته بودند، در تاریخ ثبت شد. اما شهرت واقعی این جزیره از قرن چهاردهم آغاز شد، زمانی که طاعون سیاه اروپا را فرا گرفت و این جزیره به محلی برای قرنطینه بیماران مبتلا به طاعون تبدیل شد.
اسناد تاریخی حاکی از آن است که دهها هزار نفر در این جزیره جان باختند و اجساد آنها در گورهای دستهجمعی سوزانده یا دفن شدند. در طول همهگیریهای بعدی، به ویژه در قرون شانزدهم و هفدهم، پوِگلیا همچنان بهعنوان منطقهای برای قرنطینه و مرگ باقی ماند.
در سال ۱۷۷۶، جزیره بهطور رسمی به عنوان ایستگاه قرنطینه (Lazaretto) تحت نظارت مقامات ونیزی مورد استفاده قرار گرفت. دورافتادگی و انزوای طبیعی آن، باعث شد تا مکانی ایدهآل برای مهار بیماریها باشد. اما در عین حال، وجههای ترسناک و نحس به خود گرفت؛ مکانی که بیماران اغلب بدون بازگشت به آن منتقل میشدند.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
جزیره آگوشیما؛ عجیبترین جزیره دنیا با تنها ۲۰۰ نفر ساکن و بدون هیچگونه حیوان!
به گزارش راز بقا، در اوایل قرن بیستم، پُوِگلیا بار دیگر کاربری خود را تغییر داد و اینبار به عنوان یک آسایشگاه روانی مورد استفاده قرار گرفت. شرایط نامناسب و رفتارهای غیراخلاقی با بیماران روانی، بخش تاریکی از تاریخ این جزیره را رقم زد.
افسانهای محلی روایت میکند که پزشکی روانپریش در این آسایشگاه، آزمایشهای وحشتناک و جراحیهای بدون بیهوشی بر روی بیماران انجام میداد. گفته میشود که این پزشک سرانجام دچار جنون شد و از بالای برج ناقوس خود را به پایین پرتاب کرد. هرچند در سقوط جان سالم بهدر برد، اما اندکی بعد به طرز مرموزی جان باخت.
با اینکه واقعیت این داستانها مبهم است، اما آسایشگاه در سال ۱۹۶۸ بسته شد و از آن زمان تاکنون، پوِگلیا متروک باقی مانده است. تاریخ خونین و روایات دهشتناک، این جزیره را به یکی از نقاط محبوب برای علاقهمندان به ماوراءالطبیعه و گردشگری تاریک تبدیل کرده است.
به گزارش راز بقا، با وجود این گذشته تاریک، تلاشهایی برای احیای پوِگلیا صورت گرفته است. در سالهای اخیر، پیشنهادهایی برای اجاره طولانیمدت جزیره به منظور تبدیل آن به اقامتگاه یا هتلهای لوکس مطرح شد. اما مخالفت مردم محلی، موانع قانونی و شهرت ترسناک آن، مانع از اجرایی شدن این طرحها شده است. امروزه، ورود به جزیره برای عموم ممنوع است و تنها عدهای اندک با قایق و به شکل غیرقانونی به آن دسترسی یافتهاند.
ساختمانهای فروریخته، پوشش گیاهی انبوه و سکوت سنگین حاکم بر پوِگلیا، فضایی رعبآور به آن داده است. بسیاری از کسانی که بهطور مخفیانه به آنجا رفتهاند، از احساسات عجیب، صداهای نامفهوم و حتی سایههایی سخن گفتهاند. اینکه این تجربیات حاصل تخیل و تأثیر روانی است یا واقعی، همچنان در هالهای از ابهام باقی مانده است.
به گزارش راز بقا، پوِگلیا تنها یک جزیره کوچک در میان تالاب ونیزی نیست، بلکه نمادی از ترس، رنج و حافظه جمعی است. تاریخی آکنده از مرگهای دستهجمعی، بیماران روانی، و سازههایی متروک، این جزیره را به یکی از مخوفترین مکانهای اروپا تبدیل کرده است.
چه بهعنوان میراث فرهنگی، چه محل نفرینشده یا صرفاً بخشی از گذشتهای تلخ، پُوِگلیا همچنان در ذهن مردم جایگاه ویژهای دارد؛ جایی که کنجکاوی را تحریک و آرامش را سلب میکند.