












راز بقا: در دل جنگلهای سرسبز هند، میان شاخههای انبوه درختان و صدای خوش پرندگان، گروهی از طوطیهای رنگارنگ زندگی میکنند که به دلیل سبک خاص زندگیشان، شهرتی عجیب پیدا کردهاند. مردم محلی آنها را «طوطیهای داداشی» مینامند. این نام بامزه و کنجکاویبرانگیز، از شیوه منحصربهفرد این پرندگان در برقراری ارتباط با طوطیهای ماده الهام گرفته شده است.
به گزارش راز بقا، بر اساس روایتهایی که میان مردم محلی هند نقل میشود، طوطیهای داداشی بهجای آنکه بهسرعت سراغ جفتگیری بروند، ابتدا یک رابطه دوستانه و صمیمی با طوطی ماده شکل میدهند. آنها با مهارت خاصی خود را به مادهها نزدیک میکنند و تلاش میکنند با کارهای کوچک، اما دلنشین، اعتماد و توجه آنها را بهدست آورند. این کارها شامل جمعآوری دانههای تازه، شکستن و پوست کندن تخمه، و حتی شکار حشرات کوچک برای شریک آینده است.
این طوطیها عجلهای برای رسمی کردن رابطه ندارند. به گزارش راز بقا روایتها میگویند که آنها صبورانه منتظر میمانند تا شرایط مناسب فراهم شود؛ گاهی این فرصت زمانی پیش میآید که جفت فعلی یک طوطی ماده از بین برود یا رابطهاش با او به پایان برسد. در چنین لحظاتی، طوطی داداشی با تمام توان وارد عمل میشود.
یکی از رفتارهای جالب آنها، نشستن کنار طوطی ماده و خواندن آوازهایی با لحنی غمگین و آرام است؛ گویی قصد دارند همدردی خود را نشان دهند. این همراهی احساسی، در کنار هدیههای کوچک و خوراکی، بهتدریج دل طوطی ماده را به دست میآورد.
وقتی طوطی ماده به اندازه کافی تحت تأثیر محبتها و توجهها قرار گرفت، رابطه دوستانه به مرحله جفتگیری میرسد. این تغییر، نقطه عطفی در ارتباط آنهاست، اما در عین حال وجه بحثبرانگیز این طوطیها نیز همینجاست. گفته میشود که بسیاری از طوطیهای داداشی پس از جفتگیری، بهجای ماندن در یک رابطه ثابت، به سراغ طوطی ماده دیگری میروند و چرخه را دوباره تکرار میکنند.
در میان این طوطیها، یک نام بیش از همه زبانزد است: داداش راجو. بر اساس روایتها، او یکی از معروفترین طوطیهای داداشی بوده که رکوردی جالب از خود به جا گذاشته است. گفته میشود که راجو تاکنون با ۵۶ طوطی ماده وارد رابطه داداشی شده است! این آمار عجیب، باعث شده که او به یک افسانه محلی تبدیل شود.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
طوطیهای باهوش سیدنی با ایجاد سنت نوشیدن آب از فواره، مرز خلاقیت حیوانات را جابهجا کردند
نایجل؛ ماجرای واقعی طوطی انگلیسی زبانی که پس از ۴ سال گم شدن، با تسلط به زبان اسپانیایی برگشت!
با وجود اینکه این ماجرا میان مردم محلی هند بسیار شناختهشده است، هنوز هیچ تحقیق علمی معتبری وجود ندارد که این رفتار را به شکل مستند تأیید یا توضیح دهد. برخی معتقدند این نوع رفتار ممکن است بخشی از استراتژی بقا باشد، چرا که طوطیهای نر با ارتباط با چندین ماده، شانس بیشتری برای گسترش ژنهای خود پیدا میکنند. دیگران هم آن را صرفاً یک روایت محلی و جذاب میدانند که در طول سالها شکل داستانی به خود گرفته است.
به گزارش راز بقا صرفنظر از صحت یا نادرستی علمی، قصه طوطیهای داداشی حالا بخشی از فرهنگ شفاهی برخی مناطق هند شده است. گردشگرانی که به این مناطق سفر میکنند، اغلب با اشتیاق این داستان را از زبان بومیان میشنوند و گاهی ساعتها در جنگل میمانند تا شاید یکی از این طوطیهای رنگارنگ و اجتماعی را در حال معاشرت ببینند.
داستان طوطیهای داداشی، چه واقعی و چه ساخته تخیل مردم، نشان میدهد که رابطه میان حیوانات هم میتواند پیچیده، جالب و پر از جزئیات احساسی باشد. شاید روزی پژوهشگران رفتارشناس پرندگان با بررسی دقیقتر این پرندگان، پرده از حقیقت این افسانه رنگارنگ بردارند. اما تا آن زمان، این روایت همچنان به عنوان یکی از شیرینترین قصههای حیاتوحش هند در ذهنها باقی خواهد ماند.