راز بقا: در شرق و شمالشرق ایران، در میان شنزارها و دشتهای خشک، خزندهای باشکوه زندگی میکند که شاید کمتر دیده شده باشد، اما جایگاه مهمی در اکوسیستمهای بیابانی دارد. بزمجه خزری (Varanus griseus caspius) زیرگونهای از بزمجه صحرایی است و بهعنوان بزرگترین مارمولک ایران شناخته میشود. این خزندهی شگفتانگیز با جثهی بزرگ، رفتار هوشمندانه و سازگاری با شرایط سخت بیابان، یکی از نمادهای مقاومت طبیعت ایران به شمار میآید.
به گزارش راز بقا، بزمجه خزری بدنی کشیده، سری مثلثی و دمی بلند دارد که نزدیک به دو سوم طول بدنش را تشکیل میدهد. در بزرگترین نمونههای مشاهدهشده، طول بدن این حیوان به ۱٫۷ متر هم میرسد. رنگ پوست او معمولاً خاکی، زیتونی یا قهوهای روشن است که به او امکان استتار کامل در بیابانهای خشک ایران را میدهد.

فلسهای بدن ضخیم و زبرند تا از گرمای سوزان و تماس با زمین خشن بیابان محافظت کنند. زبان دوشاخهی بزمجه مانند مارها عمل میکند و به او کمک میکند بوهای محیط را دریافت و مسیر طعمه را تشخیص دهد. دم عضلانی و بلندش نهتنها برای حفظ تعادل در دویدن کاربرد دارد، بلکه سلاحی مؤثر برای دفاع از خود در برابر دشمنان است.
بزمجه خزری حیوانی هوشیار و گوشبهزنگ است. معمولاً صبحها و عصرها فعال میشود و در ساعات داغ روز به درون لانه یا سوراخهایی که خودش در خاک حفر کرده پناه میبرد. این لانهها ممکن است تا دو متر عمق داشته باشند و دمای آنها نسبت به سطح زمین بسیار پایینتر باشد.
زیستگاه اصلی بزمجه خزری در شرق و شمالشرق ایران است. به گزارش راز بقا بیشترین مشاهدههای ثبتشده از استانهای خراسان جنوبی، خراسان رضوی، سمنان و بخشهایی از گلستان گزارش شده است. او معمولاً در بیابانها، دشتهای سنگلاخی، تپههای ماسهای و زمینهای نیمهخشک زندگی میکند.

بزمجه خزری عاشق گرماست، اما از گرمای بیش از حد فراری است. در روزهای داغ تابستان، بیشتر وقتش را در زیرزمین سپری میکند و با کاهش فعالیت، آب بدنش را حفظ میکند. با شروع سرمای زمستان نیز به نوعی خواب زمستانی فرو میرود و تا گرمشدن دوبارهی هوا در لانه باقی میماند.
بزمجه خزری شکارگری همهچیزخوار است و بسته به شرایط، از انواع موجودات کوچک تغذیه میکند. رژیم غذایی او شامل جوندگان، پرندگان کوچک، تخم پرندگان، مارمولکهای کوچکتر، حشرات بزرگ، مارها و گاهی لاشه حیوانات مرده است.
او با دقت زیاد و سرعت بالا شکار میکند. حس بویایی و بینایی قویاش به او کمک میکند حتی زیر شنها حضور طعمه را تشخیص دهد. بزمجههای بزرگتر معمولاً در رأس زنجیرهی غذایی مناطق بیابانی قرار دارند و دشمنان طبیعی زیادی ندارند؛ با این حال، جوجهها و بزمجههای جوان گاه طعمهی روباهها و پرندگان شکاری میشوند.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
بزغالهمار، اژدهای غولپیکر و گوشتخوار بیابانهای جنوب ایران که فامیل نزدیک اژدهای کومودو است
بزمجه بنگال؛ برادر کوچک و باهوشتر اژدهای کومودو که در بندرعباس زندگی میکند و عاشق تخممرغ است!
فصل جفتگیری بزمجه خزری در بهار آغاز میشود. در این زمان، نرها رفتاری تهاجمیتر دارند و برای بهدست آوردن مادهها با یکدیگر درگیر میشوند. پس از جفتگیری، ماده در لانهای در عمق خاک ۸ تا ۲۰ تخم میگذارد. تخمها در دمای طبیعی خاک گرم میمانند و پس از حدود سه ماه نوزادان از تخم بیرون میآیند.

نوزادان کوچک، با وجود جثهی ضعیفشان، از همان ابتدا مستقلاند و باید برای بقا تلاش کنند. بزمجههای جوان رشد سریعی دارند و با گذر زمان، به یکی از قدرتمندترین شکارچیان بیابان تبدیل میشوند. عمر این گونه در طبیعت ممکن است بیش از ۱۵ سال باشد.
به گزارش راز بقا بزمجه خزری در کنترل جمعیت جوندگان و حشرات نقشی حیاتی دارد. او با شکار موشهای صحرایی، ملخها و دیگر آفات، تعادل طبیعی اکوسیستم را حفظ میکند. حضور این گونه در بیابانها نشانهی سلامت و پایداری محیط است، زیرا فقط زیستگاههایی با شرایط نسبتاً پایدار میتوانند چنین خزندهی بزرگی را در خود جای دهند.
حذف بزمجه از محیط میتواند به افزایش آفات، تغییر در زنجیرهی غذایی و آسیب به گیاهان و خاک منجر شود. از اینرو، حفاظت از آن در واقع حفاظت از اکوسیستم بیابانی شرق ایران است.
با وجود قدرت بدنی و توان دفاعی بالا، بزمجه خزری در برابر تهدیدهای انسانی بسیار آسیبپذیر است. مهمترین تهدیدات شامل موارد زیر است:
تخریب زیستگاهها بر اثر توسعه کشاورزی، معدنکاوی و جادهسازی
شکار غیرمجاز برای استفاده از پوست و فروش در بازار حیوانات زینتی
ترس و باورهای غلط محلی که باعث کشتن بیدلیل این گونه میشود
تصادف با خودروها در مناطق بیابانی و جادههای شنی
با کاهش جمعیت در برخی مناطق، بزمجه خزری در فهرست گونههای محافظتشده ایران قرار گرفته است. سازمان محیطزیست کشور شکار، نگهداری یا خریدوفروش آن را ممنوع کرده است.

در مناطق شرقی ایران، بومیان نسبت به بزمجهها دیدگاههای متفاوتی دارند. به گزارش راز بقا برخی از آنها این حیوان را نشانهی برکت و پاکی زمین میدانند، زیرا معتقدند حضور بزمجه باعث کاهش موشها و آفات میشود. در مقابل، بعضی از مردم بهدلیل ظاهر ترسناک و دم بلندش از او میترسند.
در گذشته گاهی از پوست یا چربی بزمجه برای درمان زخمها در طب سنتی استفاده میشد، اما امروزه این باورها رنگ باخته و جای خود را به نگاه علمی و حفاظتی داده است. آگاهیرسانی به جوامع محلی درباره اهمیت زیستمحیطی این گونه، نقش مهمی در حفظ جمعیت آن دارد.
بزمجه خزری، این غول ساکت بیابانهای ایران، نمونهای از سازگاری شگفتانگیز موجودات با شرایط دشوار طبیعت است. از استتار در شنهای داغ گرفته تا شکار دقیق طعمه در گرمای بیابان، همهی ویژگیهای او نتیجهی میلیونها سال تکامل و هماهنگی با محیط است.
او نهتنها بزرگترین مارمولک ایران است، بلکه یکی از شاخصترین نمادهای پایداری حیات در اقلیم خشک کشور محسوب میشود. حفاظت از بزمجه خزری، به معنای احترام به طبیعت و پاسداری از بخشی از میراث زندهی ایران است؛ میراثی که اگر به آن بیتوجهی کنیم، ممکن است برای همیشه از بیابانهای کشورمان ناپدید شود.
