(تصاویر) سگ افغان؛ لجبازترین، احمق‌ترین و زیباترین سگ دنیا!

راز بقا: در میان چشم نوازترین نژاد‌های سگ، سگ تازی افغان یک سگ خاص و ویژه و دارای وقار و زیبایی والاست. علیرغم ظاهر شاهانه‌اش، سگ افغان می‌تواند رگه‌ای از حماقت و البته وفاداری عمیق از خود نشان دهد.

به گزارش راز بقا، از زمان‌های قدیم، سگ‌های افغانی به خاطر زیبایشان مشهور بوده اند. اما پوشش موی ضخیم، ابریشمی و روان که افتخار این نژاد و وجه تمایزش است، فقط برای نمایش نیست، بلکه به عنوان حفاظی در برابر آب و هوای سخت در مناطق کوهستانی عمل می‌کند. در زیر نمای بیرونی پر زرق و برق سگ افغان، یک سگ شکاری چابک و قدرتمند خوابیده که قدش تا شانه ۲۷ اینچ است که برای شکار در یک روز طولانی هماهنگ شده است. سگ افغانی یک نژاد خاص برای افراد خاص است. یک متخصص نژاد می‌نویسد، «این نژاد برای همه صاحبان احتمالی سگ نیست، اما در جایی که ترکیب سگ و مالک خوب باهم مچ شود، هیچ حیوانی نمی‌تواند با سگ افغانی به عنوان یک حیوان خانگی برابری کند.». 

تاریخچه سگ افغان

سگ افغان به عنوان یک نژاد پایه شناخته شده که قبل از ظهور نژاد‌های مدرن در قرن نوزدهم وجود داشته است. بیشترین ارتباط را با با سگ نژاد سالوکی دارد. 

ارتباط با گونه‌ها و نژاد‌های دیگر از همان منطقه ممکن است سرنخ‌هایی از تاریخ این سگ ارائه دهد. تازی که نام دیگر سگ افغان بیابانگرد است نشان دهنده اصل و نسب مشترک‌اش با نژاد بسیار مشابه تازی از منطقه دریای خزر روسیه و ترکمنستان است. انواع یا نژاد‌های دیگر با ظاهر مشابه عبارتند از تایگان از منطقه کوهستانی تیان شان در مرز چین با افغانستان و باراکزی یا سگ شکاری دره خرم.

از میان گونه‌های سگ‌های مو دراز که در افغانستان شناخته شده‌اند، دو گونه اصلی، نژاد سگ مدرن افغان را تشکیل می‌دهند. اولین آن‌ها گروهی از سگ‌های شکاری بودند که توسط سرگرد جی. بل مورای و خانم جین سی. منسون در سال ۱۹۲۰ از بلوچستان به اسکاتلند آورده شدند و به نام نژاد «بل مورای» شناخته می‌شوند. این سگ‌ها از نوع «استپی» یا «بیابانی» بودند و پوشش موی کمتری داشتند.

سویه دوم، گروهی از سگ‌ها از لانه‌ای در کابل متعلق به خانم مری امپس بود که در سال ۱۹۲۵ آن‌ها را به انگلستان فرستاد. او و شوهرش پس از جنگ افغانستان در سال ۱۹۱۹ به کابل آمدند و پایه اصلی پرورشگاه او (به نام غزنی) در کابل سگی بود که بسیار شبیه زردین بود. سویه غزنی او نوع کوهستانی با پوشش بسیار بیشتری از مو بود. بیشتر سگ‌های افغان در ایالات متحده از غزنی در انگلستان توسعه یافته‌اند. اولین سگ‌های افغان در استرالیا در سال ۱۹۳۴ از ایالات متحده آمریکا وارد شدند که آن‌ها هم از غزنی نشأت گرفته‌اند. گونه‌های کوهستانی و استپی با نژاد مدرن سگ افغان ترکیب شدند و استاندارد جدیدی در سال ۱۹۴۸ به وجود آمد که همان سگ افغان امروزی است. 

زیبایی سگ‌های افغان باعث شد که آن‌ها به سگ‌های نمایشی و حیوانات خانگی بسیار مطلوب تبدیل شوند و توسط تمام کلوپ‌های پرورشگاهی در جهان انگلیسی زبان به رسمیت شناخته شوند. سگ غزنی خانم آمپ به نام سردار، در سال ۱۹۲۸ و ۱۹۳۰ جایزه بهترین نمایش را در کرافتز (داگ شوی بین‌المللی که سالانه در انگلستان برگزار می‌شود) کسب کرد. سگ افغانی در ۲۶ نوامبر ۱۹۴۵ بر روی جلد مجله Life نمایش داده شد. سگ‌های افغان در دهه ۱۹۷۰ در استرالیا محبوب‌ترین‌ها بودند.

در ۳ آگوست ۲۰۰۵، دانشمند کره‌ای هوانگ وو سوک اعلام کرد که تیم محققین او اولین تیمی هستند که با موفقیت یک سگ، سگ افغانی به نام «اسناپی» را شبیه سازی کردند. در سال ۲۰۰۶ هوانگ وو سوک به دلیل جعل داده‌ها در تحقیقاتش از سمت خود در دانشگاه اخراج شد. با این وجود، اسناپی یک شبیه‌سازی واقعی بود و بنابراین به اولین سگ شبیه‌سازی شده در تاریخ تبدیل شد. 

بیشتر بخوانید: 
سگ‌ها چه زمانی بهترین دوستان انسان شدند؟
سگ‌ها صدای زنان را بیشتر دوست دارند!

ویژگی‌های ظاهری سگ افغان 

به گزارش راز بقا؛ سگ افغان قد بلندی دارد و قدش بین ۶۱ تا ۷۴ سانتی متر و وزنش ۲۰ تا ۲۷ کیلوگرم است. یک نمونه ممکن است دارای ریش در فک پایین باشد که به نام «ماندارین» شناخته می‌شود. 

موی بلند و ریز بافت آن‌ها به مراقبت و نظافت قابل توجهی نیاز دارد. کاکل بلند و زین با مو‌های کوتاه در پشت سگ از ویژگی‌های متمایز موی سگ افغان است. استخوان‌های بلند لگن خاصره و حلقه کوچک منحصر به فرد در انتهای دم نیز از ویژگی‌های این نژاد است.

سگ‌های معمولی افغان هم می‌توانند گوشه گیر و باوقار باشند و هم هنگام بازی شاد و دلقک باشند. این نژاد ممکن است عریزه بالایی برای شکار دارد و ممکن است حیوانات کوچک و دام‌ها را به عنوان طعمه بکشد. مطالعات ژنومیک به سگ افغانی به عنوان یکی از قدیمی‌ترین نژاد‌های سگ اشاره کرده است.

این نژاد در میان مربیان سگ به داشتن «هوش فرمانبرداری» نسبتاً کند شهرت دارد. «استنلی کورن» در کتاب هوش سگ‌ها، این نژاد را در بین ۱۳۸ نژاد ذکر شده در توانایی درک و فرمانبرداری از دستورات، در رده آخر رتبه‌بندی کرده است. سگ افغان در ۲۵ درصد از موارد به بیش از ۸۰ تکرار برای درک یک فرمان جدید و اطاعت از اولین فرمان نیاز دارد. کورن می‌گوید که سگ‌های افغان به طور مداوم در میان تمام مربیانی که با او مشورت کرده اند، به لحاظ اطلاعت و فرمانبرداری در رده‌های آخر قرار می‌گیرند و اکثریت (۱۲۱ از ۱۹۹) سگ افغان را در بین ۱۳۳ نژاد فهرست شده در بین ده نژاد آخر قرار داده اند.
مهمترین گونه‌های این نوع خلج تازی و باخمول هستند. 

باخمول؛ سگ بومی افغانستان

باخمول (باخمول تازی که سگ بومی افغان نیز نامیده می‌شود) گونه‌ای از سگ‌های مو بلند است. بیشتر در روسیه پرورش داده شده و ادعا می‌شود که نماینده یک سگ بومی افغان در افغانستان است. کلمه باخمول در زبان پشتو به معنای مخمل است، که به پوشش ابریشمی سگ اطلاق می‌شود که نسبتاً فراوان و بلند است و تمام بدن را پوشش می‌دهد، به جز «زین» (وسط تا پایین کمر)، قسمت‌های جلوی هر چهار پا‌ها و پوزه. رنگ آن همیشه حنایی، عاجی یا سفید است، با یک «زین» تیره تر، بنابراین تصوری از یک سگ زرد ایجاد می‌کند که رنگ پوشش آن با ماسه سنگ و سنگ آهک کوهستان هندوکش و بیابان‌ها مطابقت دارد.

از دهه ۱۹۸۰ مرکز پرورش باخمول روسیه بود که از مسکو شروع شد و سپس به نقاط مختلف کشور‌های مستقل مشترک المنافع گسترش یافت. پایه نژادی در دهه ۱۹۷۰ توسط مردان نظامی که از افغانستان بازگشته بودند به روسیه آورده شد. «ناتالیا خراسیووا» پرورش دهنده سگ، پرورشگاه ملی باخمول را تأسیس کرد. 

طول عمر 

یک مطالعه در بریتانیا نشان داد که امید به زندگی برای این نژاد ۱۱.۱ سال در مقایسه با میانگین ۱۲.۷ برای نژاد‌های خالص و ۱۲ سال برای نژاد‌های دورگه است.

وضعیت سلامتی سگ افغان

مشکلات عمده سلامتی آلرژی، سرطان و هیپ دیسپلازیا هستند. سگ افغان مانند سایر سگ‌ها به بیهوشی حساس است، زیرا سطح چربی بدن سگ‌ها نسبتاً پایین است. سگ‌های افغانی نیز از جمله نژاد‌های سگ‌هایی هستند که احتمال ابتلا به شیلوتوراکس را دارند، یک بیماری نادر که باعث نشت مجاری قفسه سینه می‌شود و به مقدار زیادی مایع شیل اجازه می‌دهد تا وارد حفره قفسه سینه سگ شود. اگر از طریق جراحی اصلاح نشود، شیلوتوراکس در نهایت می‌تواند باعث پلوریت فیبروزان یا سخت شدن اندام‌ها شودشیلوتوراکس اغلب کشنده است.

سگ افغان در فرهنگ عامه

پابلو پیکاسو گفت که مجسمه‌اش در سال ۱۹۶۷ واقع در دیلی پلازای شیکاگو مانند سر یک سگ افغان به نام کابل است. سگ شکاری افغان در چندین فیلم انیمیشنی و برنامه‌های تلویزیونی از جمله بالتو (سیلوی) از یونیورسال پیکچرز، بانو و ولگرد ۲: ماجراجویی اسکمپ (روبی) از دیزنی، توله سگ‌های پوند از استودیو هاسبرو (تویگی) و «بلویی»‌ای بی سی کیدز (ایندی) حضور داشته است. یک سگ شکاری افغان نیز در فیلم‌های صد و یک سگ خالدار، صد و دو سگ خالدار، «صدو یک سگ خالدار ۲: ماجراجویی پچ در لندن» ظاهر شد. 

ویرجینیا وولف در رمان «در میان نقش‌ها» در سال ۱۹۴۱ از یک سگ شکاری افغان به نام سهراب برای نشان دادن جنبه‌های یکی از شخصیت‌های انسانی کتاب استفاده می‌کند.