بازیگری عجیب مار‌ها هنگام خطر؛ جلوه‌های ویژه با کمی مدفوع و استفراغ خون!

راز بقا: «مار‌های تاس» علاوه بر بی‌حرکتی و دهان باز، جلوه‌های ویژه شگفت‌انگیزی را به موش‌مردگی خود اضافه می‌کنند. آن‌ها مدفوع می‌کنند و خود را به مدفوع آغشته می‌کنند و بوی بد آن را منتشر می‌کنند. حتی از دهان شروع به خونریزی می‌کنند. این احتمالا واقعی‌ترین نوع مرگ باشد که تا به حال در طبیعت ظاهر شده است.

به گزارش راز بقا، ممکن است کمی بیش از حد به نظر برسد، اما این کار نتیجه دارد. دانشمندانی که این مهارت‌های بازیگری درجه یک را مطالعه کردند، دریافتند که افزودن کمی جلوه ویژه، به مار امکان می‌دهد سریع‌تر اقدام کند و با مهارت و زیرکی بیشتری نسبت به بقیه مار‌ها از شکار فرار کنند. 

«ووکاشین بیلیکا» و «آنا گولوبوویچ» دو جانورشناس دانشگاه بلگراد صربستان می‌نویسند: «نتایج ما همگرایی کارکردی رفتار‌های ضد شکارچی در مراحل مختلف تعاملات بین شکارچی و شکار را آشکار و بر نیاز به تحقیقات آینده با اولویت دادن به مطالعه نمایش‌های رفتاری متوالی شکارچیان تاکید می‌کند». 

رفتاری که به عنوان مرگ ظاهری یا بی حرکتی پایه‌ای (خشک‌زدگی) شناخته می‌شود در واقع در طبیعت، در طیف گسترده‌ای از گونه ها، بسیار رایج است. وجود آن در همه جا نشان می‌دهد که یک دفاع موثر در برابر شکارچیان است، اگرچه دقیقاً دلیل آن نامشخص است. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که اغلب پس از تماس شکارچی و طعمه، این آخرین راه نجات حیوان به شمار می‌رود..

با این حال، به نظر می‌رسد که برخی از مار‌ها راهی پیدا کرده اند که شانس را حتی بیشتر به نفع خود افزایش دهند. به عنوان مثال، مار‌های پوزه خوکی شرقی به پشت خود می‌چرخند، تشنج می‌کنند، خرخر می‌کنند و بوی بدی را منتشر می‌کنند. این یک ماده بدبوست که در غدد نزدیک مقعد مار تولید می‌شود، مانند غدد مقعدی راسو‌های متعفن آمریکایی.

مار‌های تاس – گونه‌ای غیر سمی که عمدتاً ماهی می‌خورند – در جعبه ابزار دفاعی خود مدفوع و بوی بد دارند. وقتی نگران می‌شوند، تقلا می‌کنند، هیس می‌کنند و خود را بدبو می‌کنند. آن‌ها همچنین خود را به موش‌مردگی می‌زنند و با استفاده از توانایی موسوم به «اُتوهِمورهاکینگ» یا خون‌ریزی عمدی، از دهان خود خون به بیرون ترشح می‌کنند. 

این مار‌ها محدوده زیستگاهی دارند که شامل غرب اروپا و شمال آفریقا، خاورمیانه، آسیای مرکزی و غرب چین می‌شود. آن‌ها همچنین برای تعداد زیادی از شکارچیان از جمله خزندگان، پرندگان و پستانداران به عنوان یک مار خوشمزه در نظر گرفته می‌شوند.

بیلیکا و گولوبوویچ می‌خواستند بدانند که دفاع این مار در طبیعت چگونه کار می‌کند. آن‌ها به سمت جزیره گولم گراد در مقدونیه رفتند و در آنجا به سراغ مار‌ها رفتند و آن‌ها را در زیستگاه طبیعی خودشان به صورت مخفیانه مورد مطالعه قرار دادند. 

آن‌ها موفق شدند ۲۶۳ مار را مورد پیگیری قرار دهند، آن‌ها را در قسمت میانی بگیرند و پاسخ را ثبت کنند. تقریباً نیمی از مار‌ها - ۱۲۴ - مدفوع کردند در حالی که تعداد بسیار کمتری - ۲۸ - از دهان خونریزی کردند. فقط مار‌هایی که تظاهر به مرگ می‌کردند نیز خونریزی را نشان دادند.

اما وقتی محققان مدت زمانی را که هر مار صرف موش‌مردگی بود، شمارش کردند، اتفاق جالبی افتاد. مار‌هایی که به نمایش مرگ خود جلوه ویژه می‌بخشیدند تقریباً دو ثانیه زمان کمتری را صرف تظاهر به مرگ کردند.

به گفته محققان، این نشان می‌دهد که ترکیب استراتژی‌های دفاعی مزایای بیشتری را برای مار‌ها به ارمغان می‌آورد – مار‌هایی که کار اضافی انجام می‌دهند زودتر به خانه بر می‌گردند. آن‌ها می‌گویند، ما می‌توانیم با مطالعه نحوه عملکرد حیوانات در کنار هم، چیز‌های بیشتری در مورد چگونگی دفاع از خودشان و یا مکانیسم‌های دفاعی‌شان بیاموزیم.

محققان می‌نویسند: یافته‌های ما شواهدی برای همگرایی عملکردی رفتار‌های متمایز ضد شکارچیان در مراحل متوالی تعامل بین شکارچی - شکار (بوی بد در مرحله دستگیری و تظاهر به مرگ و خونریزی خودکار در مرحله پس از شکار) ارائه می‌دهد.

در نتیجه، تحقیقات آینده باید به جای تمرکز بر نمایش‌های مجزای مارها، باید روی توالی دقیق رفتار‌های نشان داده شده در طول آزمایشات متمرکز شود و آن را در اولویت قرار دهد. چرا که مار‌ها در مراحل مختلف فرآیند شکار و دستگیری رفتار‌های متفاوتی از خود نشان می‌دهند و بررسی مجزای یک عملکرد نمی‌تواند همه رفتار‌های دفاعی مار‌ها را توضیح دهد. به گفته محققان تمام مار‌هایی که در این مطالعه شرکت کردند بدون آسیب در محل دستگیری رها شدند.