کبوتر پلاکی محبوب‌ترین کبوتر ایران؛ کبوتری از نژاد «اژدها» که تا ۱۰۰۰ کیلومتر پرواز می‌کند!

راز بقا: کبوتر پلاکی از نژاد کبوتر‌های مسافتی و مسابقه‌ای است. در ایران به این نام خوانده می‌شوند. کبوتر پلاکی (Racing Homer) یک نژاد کبوتر خانگی است که یکی از جدیدترین و محبوب‌ترین نژاد کبوتر است. این نژاد یک نوع نژاد اصلاحی برای بیشتر جلد شدن و سرعت بیشتر و استفاده در مسابقات ایجاد شده است.

به گزارش راز بقا؛ این اصلاح نژاد اولین بار در قرن نوزدهم در بلژیک و انگلیس حاصل شد. تنها پرندگان خانگی که در واقع پرندگان اهلی نیستند و می‌توانند آزادانه سفر کنند و برگردند.

این نژاد از تعداد زیادی نژاد دیگر کبوتر گرفته شده است؛ که عمدتا از نژاد‌های اژد‌ها Dragoon، کبوتر نامه بر یا حامل انگلیسی (English Carrier)، کبوتر فرانسوی (French Cumulet)، کبوتر دمنده یا بادکنکی (Horseman) و کبوترکله اسبی یا (Smerle) برای تولید این نژاد استفاده می‌شد. در میان این نژادها، نژاد کبوتر دمنده اکنون نادر است. اگر این نژاد‌ها را جداگانه بررسی کنیم، هر کدام به ریشه می‌رسند و جد اصلی آن‌ها کبوتر چاهی است.

حال این سوال پیش می‌آید که کبوترپلاکی یک کبوتر ۵ رگه می‌باشد؟

به گزارش راز بقا به نقل از shikpet، در پاسخ باید باید بگوییم خیر. در ابتدای خیر در ابتدای شروع این کار این حالت را داشته است، ولی زمانی که به درجه‌ای از خلوص ژنتیکی رسیده اند این کبوتر را به یک نژاد جداگانه ثبت کرده اند و توانسته اند این کبوتر را شبیه سازی کنند.

 ویژه گی منحصر به فرد کبوتر پلاکی این است که می‌تواند از فاصله‌ی بسیار دور از مبدأ راه خانه را پیدا کرده و باز گردد. استقامت آن به قدری بالاست که می‌تواند ساعت‌ها بدون خستگی پرواز کند و به دلیل این ویژگی‌های خاص بسیار گران قیمت و ارزنده در جهان می‌باشد.

در حال حاضر از این نژاد عمدتاً برای پرواز کردن استفاده می‌شود؛ که این نوع پرنده را در برخی مناطق دنیا می‌توان یافت.

مشخصات ظاهری کبوتر پلاکی 

کبوتر پلاکی پرنده‌ای با ابعاد متوسط و لاغر می‌باشد؛ که در قسمت بال و سینه عظلات قوی و خوش فرمی دارد. چشمان این نژاد شفاف و مایل به قرمز است. همینطور پا‌های آن‌ها هم معمولاً متمایل به رنگ قرمز می‌باشد. کتف‌های بسیار محکم، دمی کوتاه با پا‌هایی نسبتاً کوتاه، ناخن‌های مشکی این کبوتر از دیگر ویژه گی‌های این نژاد است.

مشخصات ظاهری کبوتر پلاکی

کبوتران پلاکی یک نژاد بسیار سرسخت و فعال می‌باشند. برای پرواز‌های طولانی بسیار مناسبند و یک پرنده خوب می‌تواند ساعت‌ها به سرعت متوسط حدود ۹۵ کیلومتر در ساعت برسد.

به غیر از پرواز، این پرندگان نیز در نمایش‌های مسابقاتی و سازمانی به نمایش گذاشته می‌شوند و بهترین و برترین پرنده میان شرکت کنندگان انتخاب می‌شوند. British Homing World مجله‌ی هفتگی کبوتران هر سال نمایشگاهی برگزار می‌کند که در آن تمام سود حاصل از این رویداد به خیریه‌های ملی و محلی اهدا می‌شود.

تخم گذاری کبوتر پلاکی

اصولا تخم گذاری کبوتر‌های پلاکی از اوایل فصل بهار شروع می‌شود و در هر مرتبه کبوتر ماده دو تخم می‌گذارد و مدت ۱۹ تا ۲۰ روز روی تخم‌ها می‌خوابد. کبوتر نر نیز در خوابیدن روی تخم‌ها شرکت می‌کند، ولی کبوتر ماده زمان بیشتری روی تخم‌ها می‌خوابد. جوجه‌ها پس از خارج شدن از تخم در لانه می‌مانند تا کاملا رشد کنند و قادر به پرواز شوند.

طی این مدت جوجه‌ها توسط والدین و از طریق دهان به دهان تغذیه میشوند. پس از قادر شدن جوجه‌ها به پرواز کبوتر ماده دوباره تخم گذاری می‌کند و این عمل در طول سال ۳ تا ۴ بار تکرار می‌شود.

الگوی چشم کبوتر پلاکی (مسافتی) چگونه باید باشد؟

الگویی از یک چشم خوب را یکی از پرورش دهنده کبوتران مسابقه در مقاله‌ی خود اشاره کرده بود که ما در اینجا به شما توضیح خواهیم داد.

۱. مردمک چشم: باید گرد سیاه و کوچک باشد، لبه خارجی آن را باید ببینید.

۲. حلقه تطابق CIRCLE OF ADAPTATION با دقت به عکس بالا این حلقه به رنگ سیاه یا سبز متمایل به سیاه وجود دارد. در هر کبوتر به اندازه‌های مختلفی دیده می‌شوند که هر کدام هم برای خود اسمی دارند. اما هرچه کلفت‌تر باشد بهتر است.

۳. حلقه رابط THE CIRCLE OF CORRELATION: این حلقه به رنگ‌های مختلفی وجود دارد. زرد، سیاه، سبز، آبی، خاکستری، سفید و بنفش رنگ‌های اصلی هستند. در تمام این رنگ‌ها کبوتران برنده مسبق وجود دارد. رنگ زرد یا زرد مایل به سبز را به سختی می‌توان از هم تشخیص داد. سفید در حقیقت رنگ قالب بنفش است که بهترین رنگ برای جوجه کشی می‌باشد.

۳. این حلقه دارای خطوط مسافت و خطوط سرعت می‌باشد که بصورت دنده دنده وارد قسمت بعدی یعنی قرنیه (Iris) چشم شده. این یک چشم خوب برای جوجه کشی می‌باشد.

۴. قرنیه چشم: باید پر از رنگ و شادابی باشد بجز یک دسته از کبوتران که از خانواده جنسن JANSSEN گرفته شده اند. قرنیه باید پر از بر آمادگی و فرورفتگی بمانند کوه‌ها و دره‌ها باشد. اگر قرنیه به همراه دیگر قسمت‌های چشم خوب باشند شما یک کبوتر اصیل برای جوجه کشی دارید.

۵. قرنیه داخلی INNER IRIS باید سفید و کمی رنگی باشد. قرنیه خارجی OUTER IRIS باید پررنگ و غلیظ باشد.

 ۶. حلقه خارجی‌: این حلقه باید یک رنگ باشد. این حلقه نمایانگر سلامتی پرنده است. حلقه خارجی مسئولیت رساندن خون و مواد غذا‌یی را به چشم دارد. این حلقه نه تنها نشانگر سلامتی کبوتر است بلکه نشانگر اینست که کبوتر شما می‌تواند ۱۲ تا ۱۴ ساعت بدون خستگی آنچنانی بپرد. در ضمن اگر حلقه خارجی را هماهنگ با خود کره چشم در نظر بگیریم می‌توا نیم پرنده‌ای را که محصول همخون جفت کردن باشد براحتی از رنگ رقیق (کمرنگ) آن تشخیص بدهیم.

۷. حلقه خارجی یا سلامتی HEALTH CIRCLE: باید سیاه تیره یا خاکستری باشد بجز کبوتر‌های سرخ رنگ که در این مورد رنگ آن قرمز مایل به قهوه‌ای یا روشن‌تر است.

۸. نقاط شفاف CLUSTERS: در حال حرکت در داخل مردمک هستند و بعضی اوقات شما می‌توانید آنهارا بدون ذره بین ببینید.

کبوتر اصیل پلاکی را چگونه از کبوتر غیر اصیل تشخیص بدهیم؟

 – کبوتر را از زنگ‌های اصلی آن یعنی سبز، زرهی و اوغون انتخاب کنید. همچنین به رنگ چشم و حالت آن دقت زیادی کنید که در بالا توضیح دادیم.
 – رنگ نوک سیاه و رنگ پا‌ها قرمز باشد.
 – نوک در راستای سر باشه یعنی از ابتدای نوک تا انتهای پیشانی تخت باشد.
 -دم کوتاه به شکلی که انتهای شاهپر‌ها و دم با هم برابر باشد و اگر پا‌های کبوتر را از پشت بکشی به انتهای دم برسد و یا حتی دم را رد کند.
 – کبوتر باید کتف‌های قوی داشته باشد و بال‌ها به شکل نیمه باز باشد و سینه پهن و گردنی قوی و بلند داشته باشد. 
 -برای بررسی حالات فیزیکی کبوتر رو در قفس رها کنید و رفتارش را زیر نظر بگیرید تا عیب و یا ایرادات فیزیکی (به خصوص گردن که اگه قبلا نیوکاسل گرفته باشد کمی کج به نظر می‌رسد) متوجه شوید.
 – نداشتن بیماری‌های قبلی که مثلاً قطع بودن یکی از انگشت‌ها از نشانه‌های آن است.

نحوه آماده کردن کبوتر پلاکی برای مسابقه در سطح حرفه‌ای

به گزارش راز بقا؛ کبوتر‌های مسابقه‌ای در کنار هم در یک کبوترخانه یا انبار مخصوص طراحی شده قرار می‌گیرند. از حدود چهار هفتگی تا پایان دوران مسابقه‌ای خود، سالن مسابقه خانه کبوتر است و جایی است که در روز مسابقه به آنجا برمی‌گردد.

پس از ۲۲ تا ۲۸ روز در لانه پرندگان جوان برداشته می‌شوند و در قسمتی از یک انبار بزرگ یا در انبار کوچکتری که برای این منظور ساخته شده است قرار می‌گیرند. پس از چند روز آموختن نحوه مکان یابی آب و صرف غذا به آن‌ها اجازه داده می‌شود که از زیر شیروانی پرسه بزنند و در باغ پرواز کنند، این کار برای آشنایی با محیط انجام می‌شود.

در حدود شش تا هفت هفتگی پرندگان شروع به بلند شدن می‌کنند و در دایره‌های بسیار کوچک در اطراف انبار و خانه صاحب خود پرواز می‌کنند. همانطور که اعتماد به نفس آن‌ها افزایش می‌یابد، آن‌ها به تدریج دورتر و دورتر از خانه سرگردان می‌شوند تا زمانی که از دید خارج می‌شوند و می‌توانند تا دو ساعت قبل از بازگشت در این حالت باقی بمانند.

هنگامی که چند مربی کبوتر‌های خود را در همان منطقه به پرواز در می‌آورند، تعداد این «دسته های» پرواز (به عنوان گله‌های کبوتر) به هزاران می‌رسد. در رابطه با یافتن خانه خود از فواصل دور، که یکی از پایه‌های کبوتر مسابقه است، کمک چندانی به آن‌ها نمی‌کند. کبوتر‌های جوان به عنوان پرواز‌هایی با اعتماد به نفس، به تدریج "پرتاب‌های آموزشی" طولانی تری انجام می‌دهند، از خانه خود فاصله می‌گیرند و رها می‌شوند.

این روش تمرینی راهی برای آماده سازی روحی و جسمی پرندگان برای آماده سازی آن‌ها برای مسابقات است. این تمرین پرواز در انبار و پرتاب کردن در طول زندگی حرفه‌ای کبوتر‌ها ادامه دارد تا غرایز خانه نشینی آن‌ها را تیز نگه دارد.

یکی از محبوب‌ترین سیستم‌های آموزشی بیوه شدن است. این سیستم از تمایل پرندگان برای تولید مثل به عنوان انگیزه‌ای استفاده می‌کند تا در روز مسابقه به پرنده احساس جدیت بدهد. استفاده از بیوه شدن معمولاً با اجازه دادن به مسابقه دهنده برای بزرگ کردن نوزاد در جعبه لانه خود آغاز می‌شود. پس از، از شیر گرفتن نوزاد، مرغ خارج می‌شود و اغلب جعبه لانه بسته می‌شود، از آن زمان به بعد تنها زمانی که این پرندگان مجاز به دیدن جفت خود یا ورود به جعبه لانه هستند، که مسافت مورد انتظار صاحب خود را پرواز کنند و به عنوان پاداش می‌توانند به لانه خود و سر زدن به جوجه خود بپردازند.