(ویدئو) اتفاق عجیب در حیات وحش؛ کبوتر مردابی بعد از ۱۴۰ سال دوباره دیده شد

راز بقا: محققان کبوتر مردابی یا کبوتر قرقاولی گردن سیاه گریزان را دوباره کشف کردند و برای اولین بار آن را با دوربین شکار کردند.  این پرنده نادر که آخرین بار ۱۴۰ سال پیش مشاهده شده اکنون دوباره در پاپوآ گینه نو مشاهده شده که باعث خوشحالی محققان شد. کبوتر قرقاولی گردن سیاه آخرین بار توسط دانشمندان در سال ۱۸۸۲ ثبت شد.

به گزارش راز بقا، شکارچیان محلی از آن زمان تاکنون مواردی را گزارش کرده اند، اما هیچکدام به ثبت نرسیده است. در دهه‌های اخیر این پرنده زیر رادار پرواز کرده است و این نگرانی‌ها مبنی بر اینکه احتمالا منقرض شده را افزایش داده است. اما فیلم جدیدی که توسط دانشمندان در یک سفر یک ماهه در ماه سپتامبر گرفته شده ثابت می‌کند که این پرنده همچنان زنده است.

جان میترمایر، یکی از رهبران این سفر اکتشافی، می‌گوید: کشف جدید مانند «پیدا کردن یک اسب شاخدار» بود. او می‌گوید: «این همان لحظه‌ای است که شما کل زندگی‌تان به‌عنوان یک محیط‌بان و پرنده‌نگار آن را در خواب می‌بینید». 

کبوتر قرقاولی گردن سیاه یا همان کبوتر مردابی چیست؟

کبوتر قرقاولی گردن سیاه تنها در جزیره فرگوسن زندگی می‌کند، جزیره‌ای ناهموار در مجمع الجزایر «دی انترکاستو» در شرق پاپوآ گینه نو. این جزیره کوهستانی و دارای جنگل انبوه است که جستجوی پرنده را بسیار دشوار می‌کند. در سال ۲۰۱۹، تیمی از محققان تلاش کردند، اما نتوانستند این پرنده را پیدا کنند.

این بار، تیم تحقیقاتی ۱۲ تله دوربین را در مکانی دورافتاده جای‌گذاری کرد؛ یعنی جایی که یک شکارچی محلی ادعا کرده که صدای خاص این پرنده را شنیده است. تنها دو روز مانده به نمایشگاه یک ماهه، محققان خوشبین نبودند. 

«جردن بوئرزما»، محقق پست‌داک آزمایشگاه پرنده شناسی کورنل و دستیار رئیس تیم تحقیقاتی گفت: «وقتی تله‌های دوربین را جمع‌آوری کردیم، به این نتیجه رسیدم که شانس گرفتن عکس از کبوتر قرقاولی گردن سیاه زیر ۱ درصد است. «سپس وقتی داشتم عکس‌ها را یکی ورق می‌زدم، بایدن عکس این پرنده که درست از جلوی دوربین ما رد شد مبهوت شدم.». 

جستجوی پرندگان گمشده چیست؟

این سفر تحقیقاتی توسط دو مؤسسه آمریکایی حفاظت از پرندگان» و «جستجو برای پرندگان گم‌شده» حمایت و پشتیبانی شد. مؤسسه جستجوی پرندگان گمشده در واقع یک تلاش جهانی برای یافتن ۱۰ پرنده است که بیش از یک دهه است که مشاهده نشده اند. به منظور حفاظت مناسب از پرندگان کمیاب، محققان باید محل زندگی آن‌ها را بررسی کنند تا بتوانند دریابند که با چه تهدیدات محیطی خاصی روبرو هستند؛ بنابراین سفر‌های هدفمند برای تلاش‌های حفاظتی ضروری هستند.

«کریستینا بیگز»، مدیر جستجوی گونه‌های گمشده می‌گوید: «این کشف مجدد نور امیدی باورنکردنی برای پرندگان دیگری است که برای نیم قرن یا بیشتر گم شده‌اند». زمینی که تیم جست‌وجو کرد فوق‌العاده دشوار بود، اما عزم آن‌ها هرگز متزلزل نشد، حتی اگر تعداد کمی از مردم بتوانند در دهه‌های اخیر این کبوتر - قرقاول را به خاطر بیاورند.»

تعداد نزدیک به نیمی (۴۹ درصد) از گونه‌های پرندگان جهان در حال کاهش است و از هر هشت گونه یک مورد در معرض انقراض قرار دارد. حداقل ۱۸۷ گونه وجود دارد که گمان می‌رود از سال ۱۵۰۰ منقرض شده اند.

کبوتر مردابی چیست و کجا زندگی می‌کند؟ 

کبوتر قرقاولی گونه‌ای از کبوتر‌های بزرگ زمینی است. کبوتر قرقاولی در جنگل‌های بارانی گینه نو و جزایر مجاور یافت می‌شود. محل زندگی این پرنده عمدتاً در نواحی تپه‌ای و پایینی کوهستان است، اما می‌توان آن را در مناطق پست نیز یافت.
نام جنس این گونه به شباهت‌اش به خانواده بوستارد اشاره دارد. اسم این پرنده منعکس کننده سازگاری با زندگی در کف جنگل به سبک قرقاول آسیای جنوب شرقی است.

زیرگونه‌های کبوتر مردابی

چهار زیرگونه از کبوتر مردابی شناسایی شده که عمدتاً در وجود یا عدم وجود یک تاج کوچک و در رنگ پشت گردن با هم تفاوت دارند.

کبوتر قرقاول پشت گردن سفید در جزایر آرو؛ آسیب پذیر
کبوتر قرقاول پشت گردن سبز در غرب گینه نو، جزایر باتانتا و وایجئو؛ کمترین نگرانی.
کبوتر قرقاول پشت گردن خاکستری در شرق و جنوب شرقی گینه نو؛ کمترین نگرانی.
کبوتر قرقاول پشت گردن سیاه در جزیره فرگوسن؛ به شدت در خطر انقراض.

با این حال، برخی از نویسندگان و محققان، چهار زیرگونه را به عنوان چهار گونه مختلف می‌شناسند که این طبقه‌بندی توسط IUCN دنبال می‌شود. کبوتر قرقاولی از نظر مورفولوژی بیرونی شبیه قرقاول است، به ویژه در قسمت دم جانبی فشرده شده و بال‌های گرد. آن‌ها دارای سر، قسمت‌های زیرین، پشت و پایین کمر سیاه‌رنگ و بال‌های کوتاه قهوه‌ای گرد هستند و بسته به زیرگونه، پشت گردنی سفید، سبز، خاکستری یا سیاه دارند. کبوتر قرقاولی یک گونه بسیار مخفی است که از دانه‌ها و میوه‌های افتاده تغذیه می‌کند. روی زمین زیر درختان و بوته‌ها لانه می‌سازد و یک تخم می‌گذارد که برای حدود چهار هفته روی آن می‌خوابد. هر دو پرنده بزرگسال روی جوجه‌ها می‌خوابند و از بچه‌ها مراقبت می‌کنند و به بچه‌های خود شیر می‌دهند (روشی رایج برای اکثر کبوترها). آن‌ها طیفی از صدا‌ها دارند از جمله صدای دریل، صدای بغ‌بغو و صدای بلند wu-huwoooooa دارند.

آن‌ها در زیستگاه‌های جنگل‌های بارانی، در حال خوردن خوردن میوه‌ها و دانه‌های افتاده در جزایر آرو یافت می‌شوند. از آنجایی که آن‌ها از سکونتگاه‌های انسانی دوری می‌کنند، اطلاعات کمی در مورد رفتار آن‌ها وجود دارد. اعتقاد بر این است که این گونه به دلیل جنگل‌زدایی و فشار قطع درختان و ایجاد فضای کشاورزی به آرامی در حال کاهش است. از آنجا که زندگی این گونه به جنگل‌های بکر گره خورده و در خانواده کبوتران منحصر به فرد است، نیاز به بررسی و نظارت بیشتر دارد. کبوتر قرقاولی پشت گردن سبز (زیرگونه نامزد) و کبوتر قرقاولی پشت گردن خاکستری در معرض خطر تلقی نمی‌شوند، اما کبوتر قرقاولی پشت گردن سیاه به شدت در معرض خطر انقراض و کبوتر قرقاولی پشت گردن سفید آسیب پذیر است.

 کبوتر قرقاولی پشت گردن سیاه برای مدت طولانی تنها از نمونه‌های جمع‌آوری‌شده در سال ۱۸۸۲ برای علم شناخته شده بود و در ۱۴۰ سال اخیر تصور می‌شد که منقرض شده، اما محققان اخیرا حضور این پرنده در جنگل فرگوسن پاپوآ گینه نو را ثبت کردند و فیلم آن را در رسانه‌ها منتشر کردند.