بز پتیری؛ نماد مقاومت و زندگی در دل بیابانهای سیستان و بلوچستان که متخصص سه قلوزاییست!
راز بقا: «بز پتیری» یکی از نژادهای بومی و پرورشیافته در ایران است که بهویژه در مناطق کرمان، سیستان و بلوچستان و هرمزگان شناخته میشود. این بز برای تولید شیر، گوشت و پوست پرورش داده میشود و از ویژگیهای خاصی برخوردار است که آن را به یک نژاد محبوب برای کشاورزان و دامداران در مناطق گرم و خشک ایران تبدیل کرده است.
خصوصیات فیزیکی بز پتیری
به گزارش راز بقا، بز پتیری جثهای متوسط و مقاوم دارد. قد این بزها معمولاً بین ۷۰ تا ۹۰ سانتیمتر است که بسته به جنسیت و محیط پرورش متغیر است. وزن این نژاد نیز بهطور معمول بین ۴۰ تا ۵۰ کیلوگرم برای بزهای ماده و ۵۰ تا ۶۰ کیلوگرم برای بزهای نر میباشد. در برخی شرایط پرورش بهینه و تغذیه مناسب، وزن بزهای نر به ۶۵ کیلوگرم نیز میرسد.
نرخ باروری بز پتیری
بز پتیری از لحاظ باروری نسبتاً خوب عمل میکند. معمولاً این نژاد در هر دوره تولید مثل میتواند بین ۱ تا ۲ بچه به دنیا آورد و گاها مشاهده شده که این بز سه قلوزا نیز هست. میانگین سن بارداری در این بزها حدود ۱۵۰ روز است که آنها را برای پرورش سریعتر و تولید مثل موثرتر مناسب میکند.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
بز تپری؛ بز سختجان پاکستانی که با ارزشترین دارایی مردم بلوچستان است
بُز تالی: بز لاغر ایرانی که خوشمزهترین گوشت جهان را دارد و عربها برایش سر و دست میشکنند
بز آنگلو نوبیان؛ بز آفریقایی_انگلیسی که با کیفیتترین شیر جهان را دارد
نرخ باروری در این نژاد به عوامل مختلفی از جمله تغذیه، سلامت دام و شرایط محیطی بستگی دارد. در شرایط مطلوب، بزهای پتیری میتوانند در طول سال بیش از یک بار زایمان کنند.
زیستگاه بز پتیری
بز پتیری در مناطق گرم و خشک ایران رشد میکند و به شرایط سخت محیطی کاملاً مقاوم است. این نژاد به خوبی با دمای بالا و کمبود منابع آب و علوفه سازگار است. بزهای پتیری معمولاً در مناطق بیابانی پرورش مییابند و توانایی عبور از مسیرهای دشوار بیابانی را دارند. این ویژگیهای فیزیکی باعث شده که بزهای پتیری قادر به زیست در شرایط سخت باشند، بدون اینکه کیفیت تولید شیر و گوشت آنها تحت تاثیر قرار گیرد.
بز پتیری یکی از نژادهای مقاوم و کارآمد برای تولید گوشت و شیر در مناطق گرم و خشک ایران است. با توجه به ویژگیهای خاص این بز از جمله اندازه متوسط، نرخ باروری مناسب و سازگاری با محیطهای سخت، همچنان این نژاد در بسیاری از نقاط ایران برای تامین منابع پروتئینی مورد توجه قرار دارد.