












راز بقا: در دل شهر اسکندریه مصر، جایی که اغلب مردم زندگی روزمرهای عادی دارند، دختری جوان مسیری متفاوت را انتخاب کرده است. ساره الریانی، دانشجوی رشته حشرهشناسی، علاقهای عمیق و غیرمعمول به موجوداتی دارد که بسیاری از انسانها از آنها میترسند: مارها، عقربها و بهویژه عنکبوتهای غولپیکر.
به گزارش راز بقا، حضور او در رسانههای معتبر عربی مانند الیوم السابع و گزارشهای تصویری منتشرشده در سالهای ۲۰۱۹ و ۲۰۲۱، توجه افکار عمومی را به خود جلب کرد. ساره با شجاعت، شور و دانشی که در حوزه زیستشناسی دارد، توانسته بخشی از خانهاش را به محیطی برای پرورش و نگهداری این جانوران تبدیل کند؛ محیطی که بیشتر شبیه یک آزمایشگاه کوچک یا باغوحش شخصی است تا خانهای عادی.
به گزارش راز بقا، در جوامع عربی و بهویژه در مصر، بسیاری از خانوادهها حیواناتی مانند گربه یا پرندگان خانگی را بهعنوان حیوانات اهلی انتخاب میکنند. اما ساره الریانی مسیر دیگری را برگزید. او در گفتوگو با الیوم السابع تأکید کرده که از کودکی علاقهای خاص به جانوران غیرمعمول داشته و هیچگاه از دیدن خزندگان یا عنکبوتها وحشتی به دل راه نداده است. همین علاقه سبب شد تا در دانشگاه رشته حشرهشناسی را دنبال کند و بهطور علمی با دنیای بندپایان آشنا شود.
آنچه ساره را متمایز میکند، جسارت او در شکستن تابوهای فرهنگی است. در حالی که بسیاری از مردم حتی از نزدیکشدن به یک عنکبوت کوچک خانگی پرهیز میکنند، او دهها گونه مختلف از رتیلها (Tarantula) و عقربها را در اتاقی مخصوص نگهداری میکند.
در میان مجموعهاش میتوان به عنکبوتهای رتیل زانو قرمز مکزیکی (Brachypelma smithi)، رتیل کلمبیایی طلایی (Xenesthis immanis) و رتیل گورخری کاستاریکایی (Aphonopelma seemanni) اشاره کرد.
علاوه بر این، او چندین گونه عقرب از جمله عقرب سیاه امپراتور و عقرب زرد عربی (Androctonus australis) را در اختیار دارد.
به گزارش راز بقا، گزارش تصویری که در سال ۲۰۲۱ منتشر شد، اتاقی را نشان میدهد که ساره آن را بهطور کامل برای خزندگان و بندپایان آماده کرده است. قفسهای شیشهای، محفظههای مخصوص با دما و رطوبت کنترلشده و وسایل ایمنی، همگی بخشی از این محیط هستند.
او نه تنها عنکبوتها و عقربها، بلکه چند گونه مار بیآزار مانند مار ذرت (Corn snake) و پایتون توپی (Ball python) را نیز پرورش میدهد.
ساره توضیح میدهد که نگهداری از این جانوران تنها یک سرگرمی نیست، بلکه بخشی از آموزش و پژوهش او در زمینه زیستشناسی و رفتارشناسی حیوانات است. او با بررسی رفتار شکار، عادات تغذیه و نحوه رشد این موجودات، تلاش میکند دانشی علمی را در کنار تجربه عملی به دست آورد.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
نگهداری عنکبوت تارانتولا در ایران؛ حیوان خانگی عجیبی که با قیمتهای نجومی در ایران معامله میشود
عنکبوت پرندهخوار جالوت؛ بزرگترین عنکبوت دنیا که در آمریکای جنوبی یک غذای خوشمزه است
برای مثال، در مورد رتیلها، او بارها به دانشجویان و علاقهمندان نشان داده که برخلاف باور عمومی، بیشتر آنها بیخطر و آرام هستند و فقط در مواقع دفاعی نیش میزنند.
به گزارش راز بقا، طبیعی است که انتخاب چنین مسیری برای یک زن جوان در جامعهای سنتی با واکنشهای متفاوت همراه باشد. بسیاری از اطرافیان ساره در ابتدا کار او را عجیب و حتی ترسناک میدانستند. برخی به او هشدار میدادند که این موجودات خطرناکاند و نگهداریشان میتواند جان او را تهدید کند. اما ساره نهتنها تسلیم این قضاوتها نشد، بلکه تلاش کرد با آگاهیرسانی و آموزش، دیدگاه مردم را تغییر دهد.
او بارها در مصاحبههایش گفته است که «ترس مردم از ناشناختهها ناشی میشود». از نظر او، وقتی افراد بیشتر درباره دنیای بندپایان و خزندگان بدانند، متوجه میشوند که این موجودات نیز بخشی از چرخه حیات هستند و نقش مهمی در اکوسیستم ایفا میکنند. به باور ساره، حتی موجوداتی، چون عقرب یا رتیل که اغلب با ترس و نفرت نگریسته میشوند، شایسته احترام و حفاظتاند.
این نگرش علمی و جسورانه باعث شده ساره به الگویی برای بسیاری از دختران و زنان جوان تبدیل شود. او نشان داده است که علاقه به علم و طبیعت محدود به کلیشههای جنسیتی نیست و زنان نیز میتوانند در حوزههایی فعالیت کنند که معمولاً مردانه تلقی میشوند.
به گزارش راز بقا، ساره الریانی تنها یک نگهدارندهی معمولی از حیوانات عجیب نیست؛ او نماینده نسلی است که تلاش میکند رابطهای تازه با طبیعت تعریف کند. مجموعهای که او در خانهاش ایجاد کرده - شامل رتیلها، عقربها و مارهای گوناگون - بیش از آنکه عجیب یا ترسناک باشد، نشانی از کنجکاوی و اشتیاق علمی است.
در حالی که بسیاری از مردم از دیدن این موجودات وحشت میکنند، ساره آنها را با آرامش در دست میگیرد و با لبخند میگوید: «هر موجودی جایگاه خودش را در جهان دارد.»
داستان او یادآور این نکته است که شناخت و احترام به تنوع زیستی، میتواند نه تنها ترسها را کاهش دهد، بلکه عشق و همزیستی میان انسان و طبیعت را نیز پررنگتر کند.