شیما اِناگا یا «پری برفی»؛ «بامزه‌ترین پرنده جهان» که شبیه گلوله برف است

راز بقا: پرنده شیما اِناگا (Shima Enaga)، یک پرنده نسبتا عجیب و زیباست گه در ژاپن زندگی می‌کند و به خاطر دم بلند و بدن کوچک‌اش شناخته شده است. 

به گزارش راز بقا، پرنده‌ای را تصور کنید که مانند یک توپ کرکی حرکت می‌کند و دم‌اش طولانی‌تر از بدنش باشد. این پرنده کوچک لقب «بامزه‌ترین پرنده ژاپن» را دارد و به «پری برفی» نیز شهرت دارد. این پرنده در واقع بومی شمالی‌ترین جزیره ژاپن یعنی «هوکایدو» است. 

شیما اناگا دوست دارد که در بالا و در ارتفاع زندگی کند، جایی که درختان آسمان را لمس می‌کنند. آن‌ها در مکان‌های سرد و برفی یافت می‌شوند و یکدیگر را در فضا‌های تنگ گرم نگه می‌دارند. پرندگان «شیما اناگا» حشرات و دانه‌ها را می‌خورند. آن‌ها در جنگل پرواز می‌کنند و آنچه را که لازم دارند می‌یابند.

ویژگی‌های فیزیکی شیما اوناگا

«شیما اوناگا» پرنده‌ای سفید، کرکی و کوچک است. چشمان‌اش سیاه و کوچک است و دارای دم بلندی است. این پرندگان کوچک شلوغ و سریع هستند، در میان درختان حرکت می‌کنند و حرکات انفجاری زیادی دارند. شیما اناگا یک پرنده کوچک به لحاظ قد که بین ۷ تا ۹ سانتیمتر است و بدن گرد و منقار کوتاه و دم بسیار بلندش مشخص می‌شود. هر دو جنس این پرنده کاملا شبیه هم هستند و بزرگسالان قبل از اولینزمستان ترجبه ریزش پر‌ها را از سر می‌گذرانند. پر‌ها عمدتا سیاه و سفید هستند و گا‌ها رنگ‌های متغیر دیگری مانند خاکستری و صورتی نیز یافت می‌شود. 

شیما اوناگا یک لانه را به صورت گرد و دایره‌ای می‌سازد. در آنجا تخم‌های ریز این پرنده معمولاً یافت می‌شود. پرنده شیما اوناگا به لحاظ وضعیت حفاظتی مشکل چندانی ندارد. اما برای اینکه در آینده در معرض انقراض قرار نگیرند جنگل‌ها باید محیط امنی برای زندگی آن‌ها باشند. بسیاری از مردم برای دیدن این پرنده از جا‌های بسیار دور سفر می‌کنند. 

شیما اِناگا زیرگونه‌ای از «بوشتیت دم دراز» است. شیما اِناگا که اغلب قبل از دیدن صدای آن‌ها شنیده می‌شود، صدایی ثابت و بلند دارند. در خارج از فصل تولید مثل، آن‌ها در دسته‌های ۱۰ تا ۲۰ پرنده که شامل والدین و فرزندان است زندگی می‌کنند.

اغلب آن‌ها دوست دارند با همدیگر پرواز کنند. پرندگان شگفت انگیز از دسته‌های دیگر گاهی به آن‌ها ملحق می‌شوند و همراه با سایر پرندگان بالغ به پرورش نسل این پرندگان بسیار سرزمینی کمک می‌کنند و از قلمرو خود در برابر دسته‌های همسایه محافظت می‌کنند. ماده‌ها از بهار تا پاییز تمایل به گشت و گذار به مناطق دورتر از محل سکونت دائمی خود دارند، در حالی که نر‌ها در قلمرو‌های زمستانی خود باقی می‌مانند.