نئاندرتال‌ها بیشتر چه غذایی می‌خوردند، غذا را خام می‌خوردند یا پخته؟!

راز بقا: پخت‌وپز می‌تواند به‌منزله نکته‌ای کلیدی در پیچیدگی رفتاری گونه‌های انسانی مانند نئاندرتال‌ها بررسی شود. اما پیدا کردن شواهد در این‌باره بسیار دشوار است.

دانشمندان برای اینکه دریابند نئاندرتال‌ها چگونه پرنده‌ها را می‌پختند و چه شواهد باستان‌شناسی در دست است، به جمع‌آوری پرندگان وحشی که به دلایل طبیعی مرده بودند پرداختند و روش‌های مختلف آماده‌سازی آن‌ها را آزمایش کردند.

طبق یافته‌های آنها دسترسی به گوشت پرندگان پخته آسان‌تر بود، اما استخوان‌‌های به‌جا‌مانده آن‌قدر شکننده می‌شدند که احتمالا در شواهد و مدارک باستان‌شناسی باقی نمانده‌اند. 

پی بردن به اینکه نئاندرتال‌ها چه می‌خوردند بسیار دشوار است. تهیه غذا، به‌خصوص وقتی صحبت از حیوانات کوچکی مانند پرندگان است، شواهد باستان‌شناسی کمی دارد. اما درک رژیم غذایی نئاندرتال‌ها برای اینکه بفهمیم این گونه‌های بی‌اندازه انعطاف‌پذیر چطور صدها هزار سال در محیط‌های وحشی مختلف دوام آورده‌اند بسیار حیاتی است. دانشمندان برای درک نحوه آماده کردن غذای نئاندرتال‌ها سعی کردند مانند آنان آشپزی ‌کنند. 

بیشتر بخوانید:

انسان‌های اولیه برای نهار و شام چه غذایی می‌خوردند؟

غذای محبوب انسان‌های اولیه چه بود و چه مزه‌ای داشت؟

مهارت عجیب سرآشپز‌های ماقبل تاریخ

دکتر ماریانا نبایس از اسپانیا می‌گوید: «استفاده از سنگ چخماق برای قصابی، به دقت و تلاش قابل‌توجهی نیاز داشت که ما پیش از این آزمایش به آن توجه نکرده بودیم. سنگ‌ها تیزتر از آن چیزی بودند که فکر می‌کردیم، و برای ایجاد برش‌های دقیق، بدون آنکه به انگشتان آسیب برسد، دقت بسیاری لازم بود.» این آزمایش‌های عملی چالشی را که نئاندرتال‌های برای تهیه و پخت غذا با آن مواجه بودند برجسته می‌کند و ارتباط ملموس زندگی روزمره و سازوکارهای بقا را نشان می‌دهد. 

فرانتیر‌سین می‌نویسد، اگرچه بازی بزرگ شکار در نئاندرتال‌ها به‌روشنی شناخته شده است، اما از پرندگانی که برخی نئاندرتال‌ها شکار می‌کرند کمتر می‌دانیم و اکتشافات اخیر و روش‌های جدید به ما امکان می‌دهد که این موضوع را عمیق‌تر بررسی کنیم. در این پژوهش جدید، دانشمندان پنج پرنده وحشی را که به دلایل طبیعی مرده بودند از مرکز اکولوژی، توان‌بخشی و نظارت حیات وحش گوویا (CERVAS) در پرتغال جمع‌آوری کردند. 

آنها دو کلاغ مرده، دو قُمری و یک کبوتر جنگلی، شبیه گونه‌هایی که نئاندرتال‌ها می‌خوردند، را انتخاب کردند و با استفاده از شواهد باستان‌شناسی و اطلاعات قوم‌نگاری، روش‌های پخت‌وپز را به کار بستند. آنها همه پرندگان را تنها با دست و بدون استفاده از ابزار آماده کردند، و برای قصابی از سنگ چخماق استفاده شد. به نظر دانشمندان پخت روی ذغال و سپس قصابی، راحت‌تر از قصابی گوشت پرندگان خام بود. 

دانشمندان سپس بریدگی، شکستگی و سوختگی استخوان‌ها را زیر میکروسکوپ بررسی کردند. آنها همچنین سنگ چخماقی را که برای شواهد ساییدگی استفاده کرده بودند بررسی کردند. محققان در اغلب قصابی‌ها از دستانشان استفاده کردند، اما برای قصابی پرندگان خام به سنگ چخماق نیاز بود. دانشمندان پس از بررسی دریافتند، آثار بریدگی‌های سمت تاندون‌ها مشابه بریدگی‌هایی بود که در پرندگان کشف‌شده در مکان‌های باستان‌شناسی بر جای مانده بود. 

این شواهد نه‌تنها شیوه تهیه غذا در نئاندرتال‌ها را نشان می‌دهد، بلکه نحوه این آماده‌سازی را در شواهد باستان‌شناسی آشکار می‌کند. با این حال دانشمندان با تاکید بر محدود بودن این تحقیق نیاز به تحقیقات بیشتر را ضروری می‌دانند. نابایس می‌گوید، با وجود آنکه شرایط آزمایش به‌دقت کنترل‌شده بود، نمی‌تواند محیط و فرهنگی را که نئاندرتال‌ها در آن زندگی می‌کردند به‌خوبی نشان دهد و از همین رو به شواهد و تحقیقات بیشتر و جامع‌تری نیاز است.