غذای نئاندرتال‌ها چه بود؟

راز بقا: مطالعات جدید نشان می‌دهد شاید قبل از این که انسان مدرن به طور منظم یکی از مصرف‌کنندگان گوشت طیور باشد نئاندرتال‌ها با تله‌گذاری و شکار کبوتر‌ها از گوشت پرندگان در رژیم غذایی خود استفاده می‌کرده‌اند.

براساس مقاله منتشر شده در مجله ساینتیفیک ریپورتز در بررسی دقیق ۱۷۲۴ استخوان پرنده که در غاری در تنگه جبل الطارق کشف شده آثار بریدگی با دندان انسان و سوختگی مشهود بوده است.

این استخوان‌ها مربوط به گونه‌ای نزدیک به کبوتر‌های چاهی است که روی برآمدگی صخره‌ها و ورودی دهانه غار‌های بزرگ آشیان می‌گزیدند. این استخوان‌های باقیمانده و دور ریخته شده به ۲۸ تا ۶۷ هزار سال پیش یعنی دوره‌ای که غار‌ها از سوی نئاندرتال‌ها اشغال شده بودند، برمی گردد. برای محققان مشخص نیست که نئاندرتال‌ها چطور پرندگان را به دام می‌انداختند، هرچند این باور وجود دارد که یک نئاندرتال که مهارت متوسطی در بالا رفتن آرام و ساکت از صخره را داشته، براحتی می‌توانسته این پرندگان را در لانه به چنگ آورد.

علامت‌های موجود روی استخوان‌های پیدا شده در قسمت‌های مسکونی غار نشان می‌دهد که ممکن است نئاندرتال‌ها ابتدا پرندگان را کشته و سپس روی آتش طبخ کرده و می‌خوردند. این نتایج اشاره به ظرفیت‌های اشاره نشده نئاندرتال‌ها در استفاده و بهره برداری از پرندگان بعنوان منابع غذایی و بشکلی مرتب دارد. بعلاوه آن‌ها این کار را مدت‌ها قبل از رسیدن انسان مدرن به غار‌ها تمرین کرده و در نتیجه می‌توان گفت که استفاده از گوشت پرندگان اختراعی مستقل و منحصر به خود آن‌ها باشد.

تاکنون تصور می‌شد که انسان‌ها اولین بار به طور منظم از گوشت پرندگان استفاده می‌کرده اند. حالا مشخص شده نئاندرتال‌ها به مدت ۴۰ هزار سال بدنبال کبوتر‌های چاهی به عنوان منبع غذایی بوده و اولین شواهد این موضوع به ۶۷ هزار سال قبل بازمی گردد. محققان معتقدند این وعده غذایی پراکنده نبوده است چراکه این کار در قسمت‌های پراکنده غار و به طور گسترده‌ای تکرار شده است. دیگر مطالعات اخیر نشان داده است که نئاندرتال‌ها هنگام مراقبت از سالمندان خود و به کمک استفاده از ابزار‌های استخوانی پیچیده علاوه بر گوشت از سبزیجات، انواع توت‌ها و آجیل‌ها استفاده می‌کرده اند.

تنها بخش کوچکی از استخوان‌های یافت شده در نواحی زندگی نئاندرتال‌ها دارای علامت بریدگی بوده، اما محققان اشاره کرده اند که این پرندگان آنقدر کوچک بوده اند که برای خوردن آن‌ها نیازی به تکه تکه کردن آن‌ها نباشد. شاید پس از کندن پر‌ها و پوست استفاده مستقیم از دست و دندان بهترین راه کندن گوشت، چربی و غضروف از استخوان‌ها باشد. اثبات این نظریه وجود آثار دندان و آسیب‌های مرتبط با گاز زدن روی استخوان‌های کبوتر یافت شده است. البته محققان اذعان دارند که وجود علائم سوختگی مدرک قطعی برای اثبات پخت و پز نیست و شاید مربوط به دفع زباله یا سوختن تصادفی باشد.

+ فیل‌های سیزده تُنی یکی از غذاهای محبوب نئاندرتال‌ها بود!

نئاندرتال‌ها شاخه مبهمی از درخت خانوادگی انسان‌ها بوده و در بخش‌هایی از اروپا، آسیای مرکزی و خاورمیانه به مدت ۳۰۰ هزار سال زندگی می‌کرده اند که براساس شواهد فسیلی حدود ۳۰ تا ۴۰ هزار سال قبل ناپدید شده و از بین رفتند.