(تصاویر) پیش از اجداد انسان امروزی، این شش گونه‌ انسان در زمین زندگی می‌کردند!

راز بقا: زمین دارای تاریخچه‌ای به درازای ۴.۶ میلیارد سال است. انسان‌های مدرن بین ۲۵۰ هزار تا چهار صد هزار قبل تکامل یافتند. تکامل انسان از خانواده هومینید‌هایی حاصل آمده است که تقریبا بیست میلیون سال پیش در زمین زندگی می‌کردند.

بر خلاف امروز، گونه‌های انسانی مختلفی وجود داشتند که روی زمین سکنی می‌گزیده اند. با این حال، خصوصیات میان این گونه‌های انسانی متفاوت میباشد. همۀ این گونه‌ها در دوره فرگشت جان سالم به در نبردند، بلکه بسیاری از آن‌ها منقرض گشتند. تنها گونه باقیمانده در نژاد انسان، اجداد ما هستند. احتمال وجود رابطه میان انسان‌ها و میمون‌ها از انتشار نظریه چارلز داروین تحت عنوان “منشأ گونه ها” در سال ۱۸۵۹ قوت گرفت. او در ابتدا اذعان داشت که هرگونه از گونه‌های ابتدایی اش نشأت می‌گیرد. بعد‌ها دانشمندنی بنام توماس هاکسلی به حمایت از نظریه داروین پرداخت. هاکسلی در سال ۱۸۶۳ کتابی با عنوان “شواهدی مبنی بر جایگاه انسان در طبیعت” چاپ کرد.

گرچه نظریات و دیدگاه‌های مختلفی از جانب طیف وسیعی از دانشمندان مطرح شد، اما دلیل و برهان (نبود بقایای فسیلی) مسئله اصلی بود. اوژن دوبوا با انتشار اولین یافته، وجود گونه‌ای میان انسان‌ها و میمون‌ها را در سال ۱۸۹۱ مورد تایید قرار داد. او یافته اش را انسان جاوه نامگذاری کرد. امروزه، آن‌ها را در قالب “هومو ارکتوس یا انسان‌های راست قامت” طبقه بندی می‌کنند. در سال ۱۹۲۰، فسیل‌هایی در قاره آفریقا کشف شد. مطالعه فرگشت انسان بعد از آن آغاز گشت. در ذیل ۷ گونه انسانی در لیستی ارائه شده که در طول تاریخ بر روی زمین سکنی گزیده اند.

۷- انسان هایدلبرگی

انسان هایدلبرگی (Homo heidelbergensis) در حدود دویست تا هفتصد هزار سال قبل در زمین زندگی می‌کردند. آنان از آفریقا ظهور یافتند. هایدلبرگ مذکر ۱۷۵ سانتی متر قد و ۶۱ کیلوگرم وزن داشت، در حالیکه قد و وزن متوسط جنس مونث به ۱۵۷ سانتی متر و وزن آن به ۵۰ کیلوگرم می‌رسید. هایدلبرگ‌ها مغزی بزرگ با صورتی صاف‌تر از انسان امروزی داشتند.

آنان اولین گونه‌های انسانی بودند که از قابلیت سازگاری در آب و هوای سرد برخوردار بودند. آنان به خاطر توانایی شان در شکار حیوانات بزرگ معروف بودند که در گونه‌های انسانی قبل از آن‌ها دیده نشده است. آنان اولین گونه‌ای بودند که پناهگاه خود را برای زندگی در آن ساختند. نخستین فسیل هایدلبرگ‌ها در ۲۱ اکتبر ۱۹۰۷ توسط یک کارگر کشف شد. کارگر نیز آن را به پروفسور اوتو شوتنساک از دانشگاه هایدلبرگ داد، کسی که فسیل را بعد‌ها شناسایی کرده و بر آن نام نهاد.

۶- انسان رودولفی

انسان رودولفی (Homo Rudolfensis) یکی دیگر از گونه‌های منقرض یافته‌ای است که بحث و بررسی‌های متعددی پیرامون آن صورت گرفته و در دسته “هومونین” جای می‌گیرد. بر طبق برآوردها، این گونه‌ها در حدود ۱.۸ تا ۱.۹ میلیون سال قبل می‌زیستند. ساختار فیزیکی آن‌ها به دلیل نبود فسیل‌های جمجمه همانند وزن و قد نامعلوم است. تیم تحقیقاتی میو لیکی اعلام کرد که چهره و دو استخوان آرواره کشف شده در هشتم آگوست ۲۰۱۲ به این گونه‌های انسانی تعلق دارد. فسیل یافت شده که نام KNM-ER ۱۴۷۰ را بر آن نهادند، یکی از موضوعات بحث برانگیز بود.

در ابتدا اعلام شد که این فسیل سه میلیون سال قدمت دارد. با این حال، مدت‌ها بعد این مقدار تصحیح شده و ۱.۹ میلیون سال قدمت به آن نسبت داده شد. تفاوت جمجمه با سایر گونه‌های هومو هابیلیس، باعث ایجاد گونه جدیدی موسوم به هومو رودلفنز گردید. ویژگی‌های خاصی را به ER ۱۴۷۰ نسبت داده‌اند که نشان می‌دهد فرقی با سایر گونه‌های انسانی ندارد، مثل نبود ماهیچه قوی و برآمدگی‌های مشابه با جنوبی‌کپی عفاری (گونه‌های انسانی منقرض که در جنوب شرقی آفریقا زیست می‌کردند و قائم و ابزار ساز بودند). اما سایر ویژگی‌های کلیدی گویای آن است که گونه‌های فوق با سایر گونه‌های انسانی فرق دارند، چرا که آنان صورتی بسیار کشیده‌تر و ... داشتند.

۵- انسان ماهر

انسان ماهر (Homo Habilis) گونه دیگری از قبیله هومینین بود که بین ۱.۴ تا ۲.۴ میلیون سال پیش در روی زمین زندگی می‌کرده است. انسان ماهر چندین ویژگی مشابه با میمون‌های بزرگ دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به دست‌های بلند و چهره‌ای پیش آمده اشاره کرد. آن‌ها همچنین جمجمه بزرگتری داشتند. با این حال، صورت و دندان‌های کوچکتری دارند.

نظرات متناقض زیادی مبنی بر دسته بندی آن‌ها در “گونه‌های انسانی” وجود داشت چرا که خصوصیات مشابه کمتری با سایر گونه‌های انسانی در آن‌ها مشاهده می‌شد. دانشمندان دریافتند که گونه‌های فوق از قابلیت بکارگیری ابزار برای اهداف گوناگون برخوردار بودند. سه فسیل اصلی از انسان ماهر موجود است که: KNM-ER ۱۸۱۳, OH ۲۴, OH ۸ نام دارند. فسیل اول را تیمی متشکل از دو دانشمند به نام‌های لوییس و ماری لیکی در اولداوی جورج تانزانیا در دهه ۱۹۶۰ کشف کردند.

۴-انسان فلورسی

بر طبق پیش بینی ها، انسان فلورسی (Homo Floresinsis) بین ۱۷ هزار تا ۹۵ هزار سال قبل در اندونزی می‌زیستند. قد آن‌ها به ۱.۰۶ متر می‌رسید و مغز بسیار کوچکی هم داشتند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد این گونه‌ها ابزار‌های سنگی کوچکی ساخته و از آن‌ها برای شکار فیل‌های کوچک و جوندگان بزرگ استفاده می‌کردند.

فسیل‌های اصلی انسان فلورسی در سال ۲۰۰۳ در اندونزی پیدا شده و LB-۱ نامگذاری شدند. سر جنس مونث این گونه، یک سوم اندازه مغز انسان امروزی بود. احتمالا بدن کوچک شان شرایط را برای بقا در جزیره‌ای کوچک با منابع محدود مهیا می‌ساخت.

۳- انسان راست قامت

انسان راست قامت (Homo erectus) یکی از گونه‌های انسانی منقرض می‌باشد که در دوره پلیستوسن از ۱۴۳ هزار سال تا ۱.۹ میلیون سال پیش زندگی می‌کرد. مطالعه فسیل‌ها حاکی از آن است که انسان راست قامت در آفریقا پدیدار شد و در هندوستان، چین، گرجستان و جاوه گسترش پیدا کرد. نخستین فسیل آن‌ها در اوایل دهه‌ی ۱۸۹۰ میلادی توسط یوجین دوبیس در استرالیای کنونی کشف گردید.

hqdefault قد انسان راست قامت معمولا در دامنه ۱.۲ متر تا ۱.۸ متر بود و وزن آن‌ها به ۴۰ تا ۶۸ کیلوگرم می‌رسید. قد و وزن آن‌ها با فسیل‌های پیدا شده در بخش‌های مختلف دنیا، متفاوت بود. فسیل‌های متعلق به آفریقا در مقایسه با فسیل‌های اندونزی، چین و گرجستان دارای اندازه بدنی بزرگتری بودند. پا‌های بلند و دست‌های کوچک به آن‌ها در بالا رفتن آسان از درختان و دویدن سریع‌تر از انسان‌های امروزی کمک می‌کرد.

۲- نئاندرتال‌ها

نئاندرتال‌ها (Neanderthal) از جمله گونه‌های انسانی انقراض یافته هستند که نزدیک‌ترین شباهت‌ها را با انسان امروزی داشتند. DNA آن‌ها فقط ۰.۱۲% با DNA انسان امروزی فرق داشت. نئاندرتال‌ها حدود ۳۵ هزار تا ۶۰۰ هزار سال قبل زیست می‌کردند. محل سکونت آن‌ها اروپا، آسیای مرکزی و جنوب غربی بود. نئاندرتال‌ها شباهت‌های فراوانی با انسان‌های امروزی داشتند.

آنان ابزار‌های مختلفی را برای شکار استفاده می‌کردند. آنان اشیای زینتی نمادین هم استفاده می‌کردند. بر اساس شواهد و قرائن بدست آمده، نئاندرتال‌ها یاد مردگان خود را با گُل گرامی می‌داشتند. یکی از گونه‌های انسان اولیه چنین رفتار نمادینی داشت. مطالعات نشان می‌دهد که مغز نئاندرتال‌ها و مغز انسان‌های امروزی به هنگام تولد یکسان بود، اما مغز آن‌ها در بزرگسالی بزرگتر شد. نئاندرتال‌ها به پاس فیزیک بدی بزرگ از انسان‌های امروزی قوی‌تر بودند، جنس مذکر ۱۶۴ تا ۱۶۸ سانتی متر و جنس مونث ۱۵۲ تا ۱۵۶ سانتی متر، بودند.

۱- انسان خردمند

انسان خردمند (Homo sapiens) اجداد انسان‌های امروزی اند. اکثر گونه‌هایی که روزی بر روی زمین زندگی می‌کرده اند، در اثر تغییرات آب و هوایی منقرض شدند. با این حال، انسان خردمند با یکدیگر زندگی کرده و به شکار می‌پرداختند. میزان سازگاری آن‌ها تا حدی بود که می‌توانستند با بسیاری از تغییرات رخ داده در زمین مقابله کنند. آن‌ها علاوه بر شکار، به پرورش گیاهان و حیوانات پرداختند که تاریخ را تا ابد دستخوش تغییر قرار داد. به محض تقویت مهارت‌ها در تولید غذای بیشتر، انواع مختلفی از گیاهان و گوشت حیوانات به سبد غذایی آن‌ها افزوده شد. توانایی آن‌ها در کنترل آتش و زندگی در گروه‌های بزرگتر، مفهوم پناهگاه‌های بهتر را پدید آورد.

دانشمندان فسیل‌های متعددی یافته بودند که نشان از وجود انسان خردمند دارد. قدیمی‌ترین فسیل‌های شناخته شده در هرتوی اتیوپی کشف شدند. محققی از دانشگاه کالیفرنیا موفق به یافتن جمجمه دو بزرگسال و یک بچه شد که به ۴۰ هزار تا ۱۶۰ هزار سال پیش تعلق داشتند. نئاندرتال‌ها احتمالا شکلی از زبان را برای ارتباط با یکدیگر به کار می‌بردند. ظاهرا آنان دارای ژنی بودند که نقشی کلیدی در زبان ایفا می‌کرد. آنان همچنین مردگان خود را دفن می‌کردند که ایده پیچیده‌ای به شمار می‌رود.

منبع: بیگ بنگ