چرا مو‌های بدن زنان کمتر از مردان است؛ آیا زنان مردان پشمالو را بیشتر می‌پسندند؟

راز بقا: نظریات زیادی برای توجیه این موقعیت تکاملی وجود دارد. برخی این وضعیت را بر اساس رابطه جنسی بین دو نفر تجزیه و تحلیل می‌کنند. آن‌ها بر این عقیده هستند که مردان مودار توسط زنان به لحاظ جنسی ترجیح داده می‌شوند.

به گزارش راز بقا، همچنین برخی بر این عقیده‌اند که قضاوت در مورد سلامت شریک بالقوه زمانی که پوست قابل مشاهده باشد آسان‌تر است. لک‌ها، بیماری‌های پوستی، بثورات پوستی و ... می‌توانند نشانه‌ای از آسیب پوستی باشند و بنابراین شریکی کمتر مطلوب برای تولید مثل هستند؛ بنابراین یک پوست کاملاً صاف و یکدست کیفیت جذابی در شریک زندگی است و به همین دلیل در طی فرآیند تکامل زنان موی کمتری تولید می‌کنند. مردان اگرچه به دلیل ترشح تستسترون پرموتر هستند، اما همین تستسترون باعث افزایشی قدرت بدنی می‌شود و ایجاد تعادل می‌شود. 

مو‌های بدن، به ویژه مو‌های ناحیه تناسلی، به عنوان نوعی سکوی پرتاب برای فرومون‌ها عمل می‌کنند و احتمالا شاید فرومون‌ها برای مردان مهمتر از زنان باشند. 

برخی نظریات دیگری دارند. ارتباط با کودک تازه متولد شده که بتواند پوست مادر را بدون «خز» عایق لمس کند، آسان‌تر است. همچنین افراد بدون مو جوان‌تر به نظر می‌رسند و زنان جوان به طور متوسط بارورتر هستند. 

حضور پررنگ نئاندرتال‌ها

برخی دیگر از منظر تکاملی به قضیه نگاه می‌کنند. از دید آن‌ها ژن‌های موی بدن احتمالاً بقایای آمیخته شدن ساپینس با نئاندرتال‌ها هستند. ژن‌های انسان مدرن که در ساخت کراتین، پروتئین تشکیل‌دهنده پوست، مو و ناخن نقش دارند، حاوی سطوح بالایی از نفوذ ژنتیکی هستند. برای مثال، ژن‌های تقریباً ۶۶ درصد از ساکنان شرق آسیا حاوی یک نوع POUF۲۳L است که از نئاندرتال‌ها آمده است، در حالی که ۷۰ درصد اروپایی‌ها دارای یک آلل درون‌گرایانه BNC۲ هستند. واریانت‌های نئاندرتالی بر خطر ابتلا به چندین بیماری از جمله لوپوس، سیروز صفراوی، بیماری کرون، دیابت نوع ۲ تأثیر می‌گذارند.

به گزارش راز بقا؛ دیرینه شناسان مدت هاست که به خاورمیانه، جنوب اروپا و شبه قاره هند به عنوان مناطقی اشاره کرده اند که به احتمال زیاد هر دو نوع انسان (هوموساپینس و نئاندرتال) در آن زندگی می‌کرده اند. به طور تصادفی، این‌ها مناطقی هستند که مو‌های بدن مردانه به عنوان یک ویژگی جنسی ثانویه بیشتر در آن‌ها ظاهر می‌شود.

همچنین مو‌های بیشتر به معنای عایق بهتر و تحمل بیشتر در برابر سرماست که احتمالاً یک مزیت برای یک شکارچی است. به نظر می‌رسد در آن زمان، مردان زمان بیشتری را در بیرون از غار صرف جستجوی غذا می‌کردند. همچنین، گونه‌های حیوانی نر عموماً پر زرق و برق‌تر هستند، بنابراین داشتن مو با توجه به اینکه جنبه پرابهتی به شخص می‌داد احتمالا جفت جذاب‌تری برای یک ماده بوده، زیرا می‌تواند نشانه‌ای از سطح تستسترون، قدرت و تسلط بالاتر باشد.

برخی هم منظر علم پزشکی مدرن را در نظر می‌گیرند. زنان دارای لایه ضخیم تری از بافت چربی هستند، زیرا ذخیره انرژی اضافی را که برای عملکرد تولید مثل نیاز دارند فراهم می‌کند. لایه چربی نازک‌تر مردان به این معنی است که گرمای بیشتری را از دست می‌دهند، اما مو‌های زائد بدن تا حدودی این موضوع را جبران می‌کند. 

الین مورگان نظریه تکامل

«الین مورگان» نویسنده و استاد باستان‌شناسی ولزی دوره‌ای را در تاریخ تکامل فرض کرد که در آن مردم بسیاری از شکار‌ها خود را در داخل و یا نزدیک آب انجام می‌دادند. او این احتمال را مطرح کرد که در انواع شکار و جمع‌آوری‌هایی که مردم در آن زمان انجام می‌دادند شکاف جنسیتی وجود داشته است و زنان بیشتر کار‌های مبتنی بر آب را انجام می‌دادند. از این رو لایه ضخیم‌تری از چربی و مو‌های کمتر در سراسر بدن زنان وجود دارد. 

وی همچنین بر این باور است پستانداران دیگر که به طور مشابه مو‌های بدن کمتر و لایه چربی بیشتری دارند شامل فیل ها، شیر دریایی و فوک‌ها هستند که پذیرفته شده دوره‌های تکاملی داخل یا لبه دریا داشته اند. در این پستانداران آبی، الگوی مو‌های بدن همراستا با جریان آب هنگام شنا رشد می‌کند. سینه‌های انسان بسیار چرب (گرد) هستند، هیچ ربطی به جاذبه جنسی ندارند، که این یک امر عجیب غریب است، اما لغزنده و خیس هستند و شیرخواران راحت‌تر آن‌ها را چنگ می‌گیرند. همه پستانداران آبزی در هنگام تولد ماما دارند.