انسان‌ها چگونه نسبت به نئاندرتال‌ها دوام آورده اند؟

راز بقا:  این تیم به رهبری لادیسلاو نجمان از دانشگاه سیدنی شواهدی را کشف کرده مبنی بر اینکه آثار باستانی موجود در یک غار در جمهوری چک نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها و انسان‌های مدرن بین ۵۰ هزار تا ۲۸ هزار سال پیش گاهی اوقات سفر می‌کردند. بر اساس گزارش sci - news  حفاری – در غار پود هرادم در بخش مرکزی موراویکارست در موراویای جنوبی، در نزدیکی برونو – بیش از ۲۰ هزار استخوان حیوانات ماقبل تاریخ (گوزن شمالی، قورباغه، اسب وحشی و کرگدن پشمالو) و همچنین ابزار سنگی، اسلحه، زغال چوبی و میله استخوانی حک شده را کشف کردند که قدیمی‌ترین نوع در اروپای مرکزی است.

دکتر نجمان گفت: «دریافتیم که حدود ۴۰ هزار تا ۴۸ هزار سال پیش، مردم خیلی متحرک شده بودند. آن‌ها بجای رفت و آمد در مسافت‌های کوتاه در نزدیکی غاری که محل سکونتشان بود، اغلب هزاران مایل رفت و آمد می‌کردند. این موضوع را از آنجایی می‌دانیم که آثار باستانی گوناگونی را پیدا کرده ایم که مواد خام آن‌ها به ۶۰ تا ۱۲۵ مایل (۱۰۰ تا ۲۰۰ کیلومتر) دورتر تعلق دارند. این آثار باستانی همچنین از مواد مختلفِ مناطق گوناگون ساخته شده بودند. بعضی از آن‌ها به شمال-غرب، بعضی به شمال و بعضی دیگر به شرق تعلق داشتند.»

این تیم اخیرأ تحلیلی را انجام داده و با استفاده از شتاب دهنده طیف سنجی جرمی پیشرفت‌هایی را در زمینۀ قدمت رادیوکربن بدست آورده است؛ در این تحلیل، پیش پردازش نمونه‌ها جدول زمانی دقیقی را در مورد بازدید‌های متعدد انسان‌ها از غار تهیه می‌کند. دکتر نجمان گفت: «چنین جدول زمانی دقیقی برای یک محل قدیمی حتی ۱۰ یا ۲۰ سال پیش نیز غیر قابل تصور بود. همچنین اطلاعات زیادی را درباره آب و هوا، گیاهانِ رشد کرده در اطراف غار، نوع چوبی که مردم برای آتش زدن به غار می‌بردند و حتی خوراکشان بدست آوردیم.»

یک هسته کاج متعلق به درخت کاج سوئیسی (Pinuscembra) – که در حال حاضر در این منطقه منقرض شده، چون آب و هوای این منطقه به شدت گرم است – ۴۵ هزار تا ۴۸ هزار سال پیش توسط ِ این افراد در غار کباب و مصرف می‌شد. محققان امیدوارند که از طریق یک تکنیک نوظهور به نام aDNA رسوبی (DNA باستانی) بتوانند تشخیص دهند که نئاندرتال‌ها هسته کاج را کبابی می‌کردند یا یک گونه‌ی انسانی این کار را انجام می‌داد. دکتر نجمان گفت: «مهمترین چیزی که در اکتشافات غار سال ۲۰۱۱ پیدا کردیم یک میلۀ استخوانی منحصربه فرد– احتمالأ بخشی از یک گردنبند بود – که مهارت خارق العاده و هنر ساخت نفیس این مردم را نشان می‌دهد.»

نویسنده دکتر دونکان رایت از دانشگاه ملی استرالیا افزود: «این قدیمی‌ترین شیِ قابل حملی است که در هر منطقه‌ای از اروپای مرکزی پیدا شده و شواهدی را از علامت دهی اجتماعی ارائه می‌دهد؛ این شی احتمالأ به عنوان گردنبند استفاده می‌شده و به هویتِ دارنده آن اشاره داشته است.» دکتر رایت گفت: «بر اساس آثار باستانی می‌توانیم بگوییم که گروه‌های کوچکی از افراد در دوره یخبندان در این غار زندگی می‌کردند و خود را بخوبی با شرایط سخت و طاقت فرسا وفق داده بودند. این احتمال وجود دارد که دو گونه‌ی متفاوت انسانی نیز در این منطقه با یکدیگر ملاقات کرده باشند.»

دکتر نجمان گفت: «نئاندرتال‌ها تمایل داشتند در یک محل زندگی کنند و اگرچه می‌دانیم که از سطح بالایی از فعالیت فیزیکی برخوردار بودند، بیشتر مواقع تمایل داشتند به محل یکسانی بازگردند. در مقابل، انسان‌های مدرن تمایل داشتند محل اقامت خود را بیشتر تغییر دهند. این تفاوت در سطح تحرک مسکونی به انسان‌های مدرن کمک کرد تا در محیط‌های طاقت فرسا داوم بیاورند، زیرا توانستند با گروه‌های دیگر ملاقات کنند و ناباروری را کاهش دهند.» این تحقیق در نسخۀ آنلاین مجله Human Evolution منتشر شد. 

منبع: بینگ بنگ