چهرۀ یک انسان نئاندرتال از نمای نزدیک؛ آنها دقیقا چه شکلی بودند؟

راز بقا: محققان با استفاده از تکنیک‌های تخمین اجزای صورت و جدیدترین یافته‌ها در خصوص نئاندرتال‌ها، توانستند چهرۀ یک نئاندرتال جوان را شبیه‌سازی کنند. این نئاندرتال که کریجن (Krijn) نام دارد، یک تودۀ برجسته (ناشی از یک تومور کوچک) بر روی ابروی راستش داشته است.

آدری و آلفونس کنیس، دو هنرمند دیرینه‌شناس از موزه سلطنتی آثار باستانی گفتند: «این نئاندرتال بیش از ۵۰ هزار سال پیش در یک منطقه‌ای زندگی می‌کرد که اکنون در زیر دریای شمال در اقیانوس اطلس قرار دارد. سطح دریا در آن دوران ۵۰ متر پایین‌تر از امروز بود. ماموت‌ها، کرگدن‌های پشمالو، گوزن‌های شمالی، اسب‌ها و نئاندرتال‌ها در این جلگه‌ی وسیع و بی‌درخت، زندگی می‌کردند که جای سردی بود، اما غذا به فراوانی در آن وجود داشت.»

بخشی از جمجمه‌ی کریجن را “لوسی آنتونیس”، یک مجموعه‌دار از بلژیک، در سال ۲۰۰۱ از میان بقایای حیوانات و آثار مصنوعی سنگی در بستر دریای شمال پیدا کرد. به گفته دانشمندان: «استخوان فسیل “اولین نئاندرتال در هلند” حدود ۵۰ هزار تا ۷۰ هزار سال قدمت دارد. این فسیل با یک لایروبی مَکشی از بستر دریای شمال در ساحل هلند جمع‌آوری شد.»

«بررسی متخصصان در دانشگاه لیدن و موسسه ماکس پلانک در لایپزیگ نشان داد که این فسیل متعلق به جمجمه‌ی یک مرد جوان با ساختاری نسبتاً محکم است. تحلیل ایزوتوپ‌های پایدار – تنوعی از اتم‌های نیتروژن و کربن – نشان می‌دهد که این نئاندرتال غالباً گوشت می‌خورد. یک ویژگی جالب این فسیل، وجود یک حفرۀ کوچک در بالای ابروی برجسته‌ی او است. این حفره ناشی از وجود یک تومور خوش‌خیم در زیر پوست او بوده، پدیده‌ای که قبلاً هرگز در میان نئاندرتال‌ها مشاهده نشده است.»

نئاندرتال‌ها گونه‌ای از سردهٔ انسان بودند که در حدود ۲۰۰ هزار سال پیش در اروپا، آسیای مرکزی و خاورمیانه وجود داشتند. انقراض آن‌ها در حدود ۳۰ هزار سال پیش روی داد.

برخی ژن‌ها میان نئاندرتال‌ها و انسان امروزی مشترک است. این به آن دلیل است که نئاندرتال‌ها و اجداد انسان مدرن زمانی که ابتدا شروع به مهاجرت از آفریقا به نقاط دیگر جهان کردند، با یکدیگر ارتباط داشتند. طبق تحقیقات این دو گروه (انسان‌های خردمند و نئاندرتال ها) به جفت‌گیری با یکدیگر پرداختند؛ به طوری که انسان‌های غیرآفریقایی ۱.۵ تا ۲.۱ درصد از DNA نئاندرتال را دارا هستند.