کبوتر تگزاسی؛ کبوتر غول‌‎پیکری که فقط برای سر بریدن پرورش داده می‌شود

راز بقا: کشور مبدا کبوتر‌های تگزاسی (Texan Pioneer Pegiond) ایالات متحده آمریکا و ایالت تگزاس است. نمایندگان این نژاد بسیار پربار هستند چرا که یک جفت تگزاسی قادر است تا ۲۲ جوجه در سال را بزرگ کند. آن‌ها نسبتاً سریع وزن اضافه می‌کنند.

خصوصیات نژاد تگزاسی

به گزارش راز بقا، یکی از ویژگی‌های کبوتر‌های تگزاسی یا تگزان این است که بدن قدرتمندی دارند و پر‌های آن‌ها نیز کاملا متراکم است. کله آن‌ها کوچک و گرد است و البته قفسه سینه آن‌ها نیز پهن است و به سمت جلو بیرون زده است. با توجه به جثه سنگین آن‌ها اندام آن‌ها کوتاه است و البته پر زیادی ندارد. 

وزن بدن این کبوتر‌ها تا یک کیلوگرم نیز می‌رود. یکی از ویژگی‌های کبوتر‌های تگزاسی این است که از طریق رنگ پر‌های آن‌ها می‌تواند جنسیت این کبوتر‌ها را تشخیص داد. تگزاسی‌ها بی تکلف هستند و روحیه بسیار آرامی دارند. آن‌ها به سرعت با محیط اطراف خود سازگار می‌شوند. مانند سایر کبوتر‌های گوشتی، تگزاس‌ها عملا پرواز نمی‌کنند چرا که وزن بدن آن‌ها به گونه‌ای نیست که آن‌ها بتوانند جهش‌های بلندی داشته باشند. 

پرورش کبوتر فقط به خاطر گوشت

کبوتر‌های معمولا یا به خاطر قدرت پرواز و یا به خاطر زیبایی پرورش داده می‌شوند، اما گا‌ها در برخی کشور‌ها کبوتر‌هایی صرفا برای گوشت‌شان پرورش داده می‌شوند. پرورش کبوتر به خاطر گوشت اصلا رویه معمولی نیست، اما برخی از کشور‌ها از جمله در ایالات متحده و حتی برخی کشور‌های اروپایی این اتفاق می‌افتد. 

کبوتر‌های گوشتی از نظر خواص غذایی دارای گوشت ارزشمندی هستند. گوشت این کبوتر‌ها حدود ۲۲ درصد پروتئین و ۱۰ تا ۱۸ درصد چربی دارد. گوشت کبوتر طعم لطیف و آبداری دارد و متخصصان آن را به عنوان یک محصول رژیمی توصیه می‌کنند.

در برخی از کشورها، پرورش کبوتر گوشتی در ابعاد صنعتی ایجاد شده است. بسیاری از زمین‌های فرعی و مزارع تخصصی به پرورش نژاد‌های گوشتی کبوتر مشغول هستند.

کبوتر‌ها در سن ۳۰ روزگی برای کشتار فرستاده می‌شوند. در این زمان، وزن زنده طیور به ۶۵۰ گرم می‌رسد. در یک مزرعه به خوبی سازماندهی شده، تا ۶ کیلوگرم گوشت از یک جفت والدین به دست می‌آید.

بنابراین، با شرایط مسکن مناسب و رژیم غذایی صحیح، می‌توان کبوتر‌های گوشتی را در تمام طول سال از طریق جفت شدن با کبوتر‌های قوی و سالم پرورش داد.