کبوتر پشتک زن «گالاتی»؛ کبوتر رومانیایی که بهترین پشتک زن دنیاست و نیم ساعت در هوا ملق میزند
راز بقا: «کبوتر معلقزن گالاتی» (Galatz Roller) یک نژاد کبوتر اهلی است که منشا آن شهرستان گالاتسی رومانی است. از آنجایی که این کبوترها هنگام پرواز، حرکات آکروباتیک هوایی انجام میدهند، در بین طرفداران کبوتر هم در کشور مبدا و هم در سایر نقاط اروپا، به ویژه در آلمان، هلند و بلژیک بسیار محبوب شدند.
به گزارش راز بقا، حرکات آکروباتیک هوایی که این پرندگان معلقزن گالاتی انجام میدهند با کبوترهای معلقن شرقی و بیرمنگام قابل مقایسه است.
اندام و ظاهر
به گزارش راز بقا، بدن این کبوتر فشرده، سینه گرد، پاهای کوتاه و گردن کوتاه است. منقار آنها متوسط است. میانگین وزن این گونه کبوترها حدود ۳۰۰ گرم است. به دلیل بدنه فشرده در تصاویر، معلقزن گالاتی بزرگتر از آنچه هست به نظر میرسد. این کبوتر معلقزن در مقایسه با یک هومر مسابقهای آشکارا کوچکتر است.
کبوتر معلقزن در رنگهای بسیار متفاوتی عرضه میشود، عمدتاً بهصورت بال سفید – دورنگ (دورنگ، با نوک بالهای سفید):
نوار آبی سفید پرواز
نوار آبی رقیق شده سفید پرواز - دورنگ
سفید پرواز سیاه رنگ
زرد سفید پرواز - دورنگ
سفید پرواز قرمز رنگ
رنگ سفیدی که روی سر و بدن یک معلقزن گالاتی دورنگ پخش شده است نامنظم است، اما کبوتربازانی هستند که شکم و گلوی سفید را ترجیح میدهند. همچنین معلقزنهای گالاتی با پرهای ساده وجود دارد: نوار سفید، سیاه، قرمز، زرد و آبی. تنوع رنگ پرها به کبوترباز و هیئت داوران مسابقات کمک میکند تا کبوترها را در طول پرواز شناسایی کنند.
پرهای این نژاد پر و پیمان هستند و در نتیجه به کبوترها کمک میکند تا در زمستان در برابر دمای پایین مقاومت کنند.
یکی از ویژگیهای بسیار دیدنی این کبوتر این است که نرها علاوه بر بغبغو کردن معمولی، بالهای خود را به شکل V باز میکنند، پرهای دم خود را باز میکنند و کمی هوا را به منظور تحت تأثیر قرار دادن مادهها یا ترساندن سایر نرها میبلعند.
این کبوترهای معلقزن تولیدمثلکنندگانی پرکار هستند. به محض اینکه جوجهها در لانه بیش از یک هفته از عمرشان میگذرد، والدین دوباره جفت میشوند و بعد از حدود یک هفته دیگر، ماده دوباره تخم میگذارد.
آکروباتیک هوایی
به گزارش راز بقا، عملیات آکروباتیک هوایی این کبوتر گالاتی شامل موارد زیر میشود:
پشتک زدن (بیش از دو پشتک پشت سر هم «معلقزن» نامیده میشوند، و به همین دلیل این کبوتر «معلقزن گالاتی» نامیده میشود)
پیروئت (چرخش حول محور عمودی یا چرخش به دور خود)
حرکت مارپیچ (چرخشهای زیاد حول محور عمودی هنگام پرواز به سمت پایین یا فرود آمدن)
پاسخ به این سوال که چرا کبوترها غلت میزنند؟ بسیار بحث برانگیز است و نظرات متفاوتی وجود دارد. یک پاسخ به این سوال میتواند این باشد: ظاهرا ژنی به نام ژن ro وجود دارد که رفتار غلتیدن کبوترها را کنترل میکند. این ژن ro رفتار چرخشی را در درجهای از «صفر» به «زیاد» تنظیم میکند. برخی از نژادهای کبوتر غلت نمیزنند، برخی فقط یک بار پشتک عقب میزنند، برخی غلت میزنند و برخی حتی پرواز نمیکنند، آنها فقط روی زمین میغلتند مانند کبوتر «معلقزن سالنی».
کبوترهای معلقزن گالاتی ژن ro دارند و پرندگان جوان از طریق تجربه، انجام حرکات آکروباتیک را یاد میگیرند. ابتدا حول محور خود میچرخند، سپس وقتی قویتر میشوند و در اطراف گنجه یا محل زندگی پرواز کردند، روی دمهایشان سوار میشوند. به تدریج و با تمرین، هنگام سر خوردن بیشتر به دم خود تکیه میدهند و در نقطهای شروع به پشتک زدن میکنند. با گذشت زمان و تمرین زیاد، آنها یاد میگیرند که چگونه غلت بزنند (پشتکهای متوالی بیشتر).
آنها باید از حرکات آکروباتیک خود ریکاوری کنند و به زمین نخورند. کبوترهایی هستند که نمیتوانند غلتهای خود را کنترل کنند و به زمین میخورند. به این گونه پرندگان «بمب افکن» یا «کامیکازه» میگویند و بدیهی است که طول عمر زیادی ندارند.
برای مطالعه بیشتر بخوانید:
کبوتر هلمت؛ کبوتر کلاهدار ایرانی که اروپاییها دیوانه آن هستند
کبوتر تهرانی یا «هایفلایر ایرانی»؛ چرا کبوتربازان آمریکایی عاشق این کبوتر ایرانی هستند؟
کبوتر دونِک؛ کبوتر سرعتی تُرک که به دلیل چرخشهای برقآسا حین پرواز مشهور است
آنها با ورزش مداوم حدود ۳۰ دقیقه در حوالی انباری منزل خود (قفسه) پرواز میکنند، ضمن اینکه نمایش آکروباتیک خود را انجام میدهند که برایشان بسیار خسته کننده است.
برخی از علاقهمندان به آنها آموزش میدهند که از یک قفس قابل حمل که در یک چمنزار یا در پارک قرار دارد پرواز کنند.
از این نژاد کبوتر یعنی گالاتی گونههایی نیز وجود دارد که آکروباتیک هوایی انجام نمیدهند، اما بسیار بلند و بسیار طولانی مانند تیپلر پرواز میکنند. این نوع پرنده (نوع جدید) در رومانی محبوبیت بیشتری دارد، در حالی که در آلمان، هلند و بلژیک نوع معلقزن (نوع قدیمی) ترجیح داده میشود.
باشگاههای کبوتر در اروپا مسابقاتی را برگزار میکنند که در آن حرکات آکروباتیکی که کبوترها در زمان مشخصی انجام میدهند شمارش میشوند. هر کبوتربازی با تیم کبوترهایش در مسابقه ثبت نام میکند. این تیم «کیت» نام دارد و معمولاً از ۳ کبوتر تشکیل شده است. کبوتربازی که کبوترهایش بیشترین حرکات آکروباتیک را در بازه زمانی مشخص شده انجام میدهند (یعنی ۳۰ دقیقه) برنده مسابقه است. دو نوع مسابقه وجود دارد: پرواز از قفسه خانگی و پرواز از قفس قابل حمل.
در نوع اول یعنی پرواز از قفسه محل زندگی، هیئت داوران به کبوترخانه کبوترباز میروند. کبوترباز به کیت کبوتر خود اجازه پرواز میدهد و داوران حرکات آکروباتیک را در فاصله ۳۰ دقیقه میشمارند. سپس داوران به سراغ کبوترباز بعدی مسابقه میروند و به همین ترتیب. در مسابقه قفسههای قابل حمل، همه شرکتکنندگان با قفسها و کبوترهای قابل حمل خود به همراه داوران در یک دشت یا علفزار ملاقات میکنند و کبوتربازها به نوبه خود به کیت کبوتر خود اجازه پرواز میدهند. قوانین مسابقه در هر دو نوع یکی است.
برای پایین آمدن کیت کبوترها از پرواز، از سیگنال صوتی یا سیگنال بصری استفاده میشود. هر کبوترباز با استفاده از سیگنال انتخابی خود، کبوترهای خود را آموزش میدهد که پایین بیایند. اساساً کبوترها طوری آموزش میبینند که سیگنال را با زمان تغذیه مرتبط کنند. آنها معمولاً باید به خوبی آموزش دیده و گرسنه باشند تا وقتی سیگنال داده میشود پایین بیایند.