قمری زمینی دم‌دراز؛ قمری آسیایی که درازترین دم و بلندترین منقار را دارد

راز بقا: کبوتر‌ها انواع مختلفی دارند و در یک تقسیم‌بندی کلی به اهلی و وحشی نیز تقسیم می‌شوند. یکی از این کبوتر‌های کمتر شناخته شده که البته از یرگونه قمری نیز هست «قمری زمینی دم‌دراز» است که در جنگل‌های آسیای جنوب شرقی یافت می‌شود. 

تاریخچه قمری زمینی دم‌دراز

«قمری زمینی دم‌دراز» (Long-tailed Ground Dove) یک گونه نسبتاً کمتر شناخته‌شده از قمری است که در مناطق مختلف جنوب شرقی آسیا از جمله فیلیپین، بورنئو و جزایر اطراف آن یافت می‌شود. این قمری برای اولین بار در سال ۱۸۲۵ توسط یک جانورشناس بریتانیایی «جان ویلیام سوینسون»، توصیف شد.

با وجود اینکه این گونه از قمری به اندازه برخی دیگر از گونه‌های مشهور، شناخته‌شده نیست، اما به دلیل ویژگی‌های خاص و عادات منحصر به فردش، توجه پرنده‌شناسان و علاقه‌مندان به حیوانات را به خود جلب کرده است. 

ویژگی‌های قمری زمینی دم‌دراز

یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های قمری زمینی دم‌دراز، «منقار بلند و باریک» آن است که نسبت به سایر گونه‌های قمری بسیار بلندتر است. منقار این قمری به شکل خاصی کشیده و تیز است که احتمالاً یک سازگاری برای کمک به جستجوی دانه‌ها و میوه‌های کوچک زیر پوشش متراکم جنگل است.

منقار بلند این قمری یکی از ویژگی‌های تمایز آن از سایر قمری‌هاست و به این قمری ظاهری ظریف و تقریباً شیک می‌دهد، به‌ویژه هنگامی که با دیگر گونه‌های قمری مقایسه می‌شود.

بدن قمری دم‌دراز نسبتاً کوچک و فشرده است. طول بدن معمولاً بین ۳۰ تا ۳۵ سانتیمتر است، اما پر‌های دم آن به طور قابل توجهی بلندتر است و نمایی کشیده‌تر به آن می‌بخشد. دم قمری باریک و نوک‌تیز است که به جذابیت و ظرافت آن افزوده است.

پَرهای این قمری رنگ‌های نسبتاً ملایمی دارند، از خاکی تا قهوه‌ای روشن گرفته تا هاله‌هایی به رنگ صورتی روی سینه. این رنگ‌های ملایم به قمری کمک می‌کنند تا در محیط جنگل خود را بهتر استتار کند و از شکارچیان در امان بماند. 

بال‌های این قمری در مقایسه با دمش کوتاه هستند که باعث می‌شود این قمری بیشتر برای پرواز‌های کوتاه یا گلاید کردن مناسب باشد تا مهاجرت‌های طولانی‌مدت. 

این قمری عمدتاً زمینی است و بیشتر از دانه‌ها، توت‌ها و میوه‌های کوچک تغذیه می‌کند. قمری دم‌دراز معمولاً در گروه‌های کوچک یا به صورت جفتی تغذیه می‌کند و حرکت‌های آن معمولاً کند و حساب‌شده است. صدای «کو کو کو» که این قمری از خود سر می‌دهد نیز آرام و ملایم است که به طبیعت آرام این قمری در محیط طبیعی‌اش افزوده می‌شود. 

«قمری زمینی دم‌دراز» به اندازه برخی دیگر از گونه‌های قمری زیاد رایج نیست و زیستگاه آن به دلیل تخریب جنگل‌ها در برخی از مناطق جنوب شرقی آسیا تهدید شده است. این موضوع نگرانی‌هایی را در مورد وضعیت حفاظتی این گونه به همراه داشته، اگرچه این قمری در حال حاضر در رده گونه‌های در معرض خطر قرار ندارد.

برای مطالعه بیشتر بخوانید:

کبوتر صورت کوتاه بوداپست؛ کبوتری با چشمان درشت که شبیه یک تابلو نقاشی زنده است!

کبوتر بیرمنگام؛ کبوتر انگلیسی که سریع‌ترین شیرجه جهان را می‌زند

عجیب‌ترین فکت‌ها درباره کبوتر زمینی دم‌دراز

یکی از عجیب‌ترین فکت‌ها درباره قمری زمینی دم‌دراز، پر‌های دم بسیار بلند آن است که بیش از نیمی از طول کل بدنش را تشکیل می‌دهد. این پر‌های دم بلند صرفا برای زیبایی نیستند؛ بلکه در کمک به حفظ تعادل و بهبود چابکی این قمری هنگام حرکت در زیر پوشش متراکم جنگل یا پرواز‌های کوتاه نقش مهمی دارند.

«منقار قمری زمینی دم‌دراز» یکی از ویژگی‌های برجسته و متمایز این قمری است. برخلاف بیشتر قمری که منقار‌های کوتاه و کلفت دارند، قمری زمینی دم‌دراز منقاری بلند، باریک و تیز دارد که در میان خانواده‌ی کبوتر‌ها بسیار برجسته است. زمانی که این منقار را با بیشتر قمری‌ها مقایسه می‌کنیم، می‌بینیم که بسیار غیرمعمول است.